Arasbly
Kayıtlı Kullanıcı
Telefonu değiştirdim geçenlerde, yeni bir modele geçince de o eski ayarlar, uygulamalar... bir telaş.
Her şey yolunda sanırsın başta, tıkır tıkır halledersin hepsini. Sonra bir bakmışsın, o en kritik uygulama... Google Authenticator mesela.
Yeni telefonda tabii sıfırdan kuruyorsun her şeyi. Ama eski kodlar yok! E hani nerede o altı haneli kurtarıcı sayı? İşte o an... bir soğuk ter basar insanı, vallahi billahi.
Hesaplara giriş yapamıyorsun, çünkü o meşhur doğrulama kodu olmadan kapılar kapalı. Mail de gelsen ne fayda, her yer kilitli. Kalakalıyorsun öyle.
İşte tam o an, o küçücük bir not defterine ya da güvenli bir yere yazdığım o yedek kodlar geldi aklıma. Abi ya, iyi ki diyorum.
Sanki bir kuyunun dibinden ışığı görmüş gibi oldum. Sakladığım yere koştum resmen. O minik, tek kullanımlık kodlar... her biri bir anahtar gibi.
Girdim birini, hopp! Hesap açıldı. Tıpkı sihirli bir formül gibi. Diğer hesap, o da tık. Tek tek hepsini kurtardım resmen.
İşte bu yüzden diyorum hep, "yedek kodları ihmal etmeyin". Kimse başına gelmeden tam anlamıyor bu durumu. Ama gelince... anlıyorsun.
O kodlar, aslında dijital dünyadaki acil çıkış kapıların gibi. Yangın merdiveni misali, kimse kullanmak istemez ama varlığı içini rahatlatır.
Bir yere yazmak, ama öyle herkesin ulaşamayacağı, gözden uzak bir yere... Bir not defteri olabilir, şifreli bir dosya olabilir. Öyle her yere bırakma sakın.
Düşünsene, banka hesabına, mailine, sosyal medya hesaplarına erişemediğini... bütün dijital hayatın bir anda kilitleniyor. Berbat bir durum.
Hiç düşündün mü, telefonun kaybolsa ya da bozulsa ne yapardın? O Authenticator uygulaması uçup gitse mesela?
O yedek kodlar var ya, onlar insana bir rahatlık, bir huzur veriyor. Sanki sırtını sağlam bir yere dayamış gibi... İşte o gün bunu bir kez daha anladım.
Her şey yolunda sanırsın başta, tıkır tıkır halledersin hepsini. Sonra bir bakmışsın, o en kritik uygulama... Google Authenticator mesela.
Yeni telefonda tabii sıfırdan kuruyorsun her şeyi. Ama eski kodlar yok! E hani nerede o altı haneli kurtarıcı sayı? İşte o an... bir soğuk ter basar insanı, vallahi billahi.
Hesaplara giriş yapamıyorsun, çünkü o meşhur doğrulama kodu olmadan kapılar kapalı. Mail de gelsen ne fayda, her yer kilitli. Kalakalıyorsun öyle.
İşte tam o an, o küçücük bir not defterine ya da güvenli bir yere yazdığım o yedek kodlar geldi aklıma. Abi ya, iyi ki diyorum.
Sanki bir kuyunun dibinden ışığı görmüş gibi oldum. Sakladığım yere koştum resmen. O minik, tek kullanımlık kodlar... her biri bir anahtar gibi.
Girdim birini, hopp! Hesap açıldı. Tıpkı sihirli bir formül gibi. Diğer hesap, o da tık. Tek tek hepsini kurtardım resmen.
İşte bu yüzden diyorum hep, "yedek kodları ihmal etmeyin". Kimse başına gelmeden tam anlamıyor bu durumu. Ama gelince... anlıyorsun.
O kodlar, aslında dijital dünyadaki acil çıkış kapıların gibi. Yangın merdiveni misali, kimse kullanmak istemez ama varlığı içini rahatlatır.
Bir yere yazmak, ama öyle herkesin ulaşamayacağı, gözden uzak bir yere... Bir not defteri olabilir, şifreli bir dosya olabilir. Öyle her yere bırakma sakın.
Düşünsene, banka hesabına, mailine, sosyal medya hesaplarına erişemediğini... bütün dijital hayatın bir anda kilitleniyor. Berbat bir durum.
Hiç düşündün mü, telefonun kaybolsa ya da bozulsa ne yapardın? O Authenticator uygulaması uçup gitse mesela?
O yedek kodlar var ya, onlar insana bir rahatlık, bir huzur veriyor. Sanki sırtını sağlam bir yere dayamış gibi... İşte o gün bunu bir kez daha anladım.
