MiraBlue
Kayıtlı Kullanıcı
```
Bloke yedim abi, vallahi billahi yedim. Ne olduğunu anlamadım bile. Bir sabah kalktım, hop, hesap gitmiş!
İlk şok geçti, dedim ki "Tamamdır, hallederiz." Ama nasıl? İşte bütün mesele buydu.
Araştırmaya başladım tabii ki. Sağdan soldan duyduklarımla, internette okuduklarımla bir şeyler çıkarmaya çalıştım.
En sonunda dilekçe yazmaya karar verdim. Ama nasıl bir dilekçe? İşte kilit soru buradaydı.
Resmi mi olayım, yoksa biraz daha mı samimi takılayım? Çok düşündüm vallahi.
Sonra dedim ki "Ya ne kaybederim ki?" İçimden geldiği gibi yazmaya karar verdim.
Direkt derdimi anlattım. "Arkadaşlar, yanlışlık var galiba, ben bir şey yapmadım" falan dedim işte. Ne kadar masum olduğumu vurguladım yani.
Ama kuru kuru masumiyet yetmez, değil mi? Biraz da espri katayım dedim. Hafiften sitem ettim, güldürmeye çalıştım.
Mesela "Ben bu kadar takipçiyi nereden bulacağım şimdi?" diye yazdım. Tabii abartmadan, tadında bırakarak.
Dil önemli arkadaşlar, çok önemli. Ne çok resmi, ne de çok laubali olmamak lazım. İnce bir çizgi var orada.
Acaba işe yarar mı diye düşünürken, bir baktım bloke kalkmış! İnanılır gibi değil.
Demek ki neymiş? İçten olmak, samimi olmak bazen işe yarıyormuş. Taktik maktik yok, bam bam bam!
Tabii her zaman aynı sonuç alınır mı bilemem. Ama denemekten zarar gelmez, değil mi?
Siz de benzer bir durumdaysanız, bence deneyin. Kaybedecek bir şeyiniz yok sonuçta.
Unutmayın, önemli olan kendinizi doğru ifade etmek. Neyseniz o olun, gerisi gelir zaten.
Bana sorarsanız, biraz da şans işi bu. Ama şansınızı kendiniz yaratırsınız, o da ayrı konu...
Ne diyorduk? Ha evet, bloke kalktı! Oh be, dünya varmış!
```
Bloke yedim abi, vallahi billahi yedim. Ne olduğunu anlamadım bile. Bir sabah kalktım, hop, hesap gitmiş!
İlk şok geçti, dedim ki "Tamamdır, hallederiz." Ama nasıl? İşte bütün mesele buydu.
Araştırmaya başladım tabii ki. Sağdan soldan duyduklarımla, internette okuduklarımla bir şeyler çıkarmaya çalıştım.
En sonunda dilekçe yazmaya karar verdim. Ama nasıl bir dilekçe? İşte kilit soru buradaydı.
Resmi mi olayım, yoksa biraz daha mı samimi takılayım? Çok düşündüm vallahi.
Sonra dedim ki "Ya ne kaybederim ki?" İçimden geldiği gibi yazmaya karar verdim.
Direkt derdimi anlattım. "Arkadaşlar, yanlışlık var galiba, ben bir şey yapmadım" falan dedim işte. Ne kadar masum olduğumu vurguladım yani.
Ama kuru kuru masumiyet yetmez, değil mi? Biraz da espri katayım dedim. Hafiften sitem ettim, güldürmeye çalıştım.
Mesela "Ben bu kadar takipçiyi nereden bulacağım şimdi?" diye yazdım. Tabii abartmadan, tadında bırakarak.
Dil önemli arkadaşlar, çok önemli. Ne çok resmi, ne de çok laubali olmamak lazım. İnce bir çizgi var orada.
Acaba işe yarar mı diye düşünürken, bir baktım bloke kalkmış! İnanılır gibi değil.
Demek ki neymiş? İçten olmak, samimi olmak bazen işe yarıyormuş. Taktik maktik yok, bam bam bam!
Tabii her zaman aynı sonuç alınır mı bilemem. Ama denemekten zarar gelmez, değil mi?
Siz de benzer bir durumdaysanız, bence deneyin. Kaybedecek bir şeyiniz yok sonuçta.
Unutmayın, önemli olan kendinizi doğru ifade etmek. Neyseniz o olun, gerisi gelir zaten.
Bana sorarsanız, biraz da şans işi bu. Ama şansınızı kendiniz yaratırsınız, o da ayrı konu...
Ne diyorduk? Ha evet, bloke kalktı! Oh be, dünya varmış!
```