IndigoLagoon
Kayıtlı Kullanıcı
O sabah kahvemi yudumlarken telefonumdaki o bildirimle donup kaldım... "Hesabınız güvenlik nedeniyle bloke edilmiştir." Donuk bir soğukluk yayılıyor içime, değil mi? Hani o an, nefes almayı unuttuğun, beyninin bir saniye durduğu an... İşte tam da öyle bir şey. Sanki her şey bir anda durdu, akrep ve yelkovan bile. Neden? Ne oldu şimdi? İçimde kaynayan o öfke, o çaresizlik hissi... Tanıdık bir his, biliyorum. Birçoğumuz yaşadık, yaşayacağız da.
Bir çığlık yükselir bazen içinden, "Ama neden şimdi benden adres istiyorlar abi ya?!" diye... Sanki o an, o blokenin tek çaresi, sihirli bir formül gibi karşına çıkan o cümle: "Kimlik ve adres bilgilerinizi güncelleyiniz." Sanki sen şimdiye kadar Mars'ta yaşıyormuşsun da, ilk kez dünyaya gelmiş gibi... Oysa o bilgiler, o kimlik numaran, o doğum tarihin, hepsi sistemlerinde kayıtlıydı, değil mi? Peki şimdi bu neyin nesi? Neden bu kadar hayati bir hale geldi bu ev adresi?
Bir arkadaşım anlatmıştı, yurt dışından gelen acil bir para transferi için beklerken başına gelmiş... Tam da paranın gelmesi gereken gün, bloke! Annesi hastaydı, ilaçları alınacaktı... Gözleri dolmuştu anlatırken, o çaresiz bekleyişi, o günlerce süren telefon trafiğini... Sadece bir ikametgah belgesi, bir fatura için çektiği sıkıntıyı... Ah be abi, insan evinde değil miydi zaten, evi yoksa ne yapacaktı? Kirasını ödeyemez, faturalarını yatıramaz, bir lokma ekmek alamaz hale gelmek... Olası senaryolar silsilesi, insanın boğazına düğümleniyor vallahi.
Hatırlıyorum da, gençlik yıllarımda, bir banka hesabı açmak için ne kadar uğraştığımızı... Elektrik faturası getir, su faturası getir, yetmez, muhtardan ikametgah belgesi al... Sanki her belge, birer hazine haritası parçasıydı ve hepsini birleştirmeden hazineye ulaşamazdın. Şimdi dijital çağdayız, her şey tık tık deniyor ama o temel "güvenlik" duvarı, o adres bilgisi hâlâ dimdik ayakta... Değişen ne ki sanki? Sadece prosedürlerin rengi, ama ruhu aynı.
Düşün ki, küçücük bir harf hatası, bir apartman numarasının unutulması... Ya da belki de yıllar önce taşındın, ama bir yerlerde eski adresin hâlâ senin adına kayıtlı duruyor ve sistemler birbirini tutmuyor. İşte o küçük pürüz, o minicik detay, dev bir duvara dönüşebiliyor... Tam da sen o blokenin kalkmasını beklerken, o minik detay senin karşında "ben buradayım" diye sırıtıyor. İnsanı deli etmez mi bu?
Ama bir yandan da, olaya onların cephesinden bakmak gerekmez mi? Düşünsene, biri senin kimliğini çalsa, senin adına hesaplar açsa, işlemler yapsa... Sonra tüm fatura sana kalsa? İşte tam da bu noktada, o adres bilgisi, o kimlik doğrulama adımları, bir zırha dönüşüyor aslında. Senin kimliğinin, senin finansal güvenliğinin bir nevi tapusu gibi... O yüzden bu kadar didik didik ediliyor, bu kadar inceleniyor.
Bir elektrik faturasının, bir doğalgaz makbuzunun, hatta son dönemde e-devletten alınan bir belgenin o anki ağırlığı... Sanki bir altın külçesi kadar değerliymiş gibi, değil mi? Çünkü o an, o kağıt parçası, senin "ben buradayım, benim evim burası, ben gerçek bir insanım" demenin en güçlü kanıtı. O imza, o mühür, o barkod... Hepsi birer onay mührü aslında.
Biliyorum, sinir bozucu, yorucu... Hatta bazen "yeter artık!" dedirten cinsten bir süreç bu. Ama dur bir nefes al... Ne kadar can sıkıcı olursa olsun, bu bir zorunluluk, bir emniyet kilidi. Paniklemek yerine, ne gerekiyorsa onu yapmaya odaklanmak... O anki sakinliğini korumak, doğru belgeyi bulmak, doğru adrese iletmek... Belki de seni bekleyen o özgürlük, o bloke kalktığında hissedeceğin rahatlama için küçük bir bedeldir bu... Değil mi?
Ve sonunda o mesaj gelir... "Hesabınız kullanıma açılmıştır." İçine yayılan o oh çekişi... O rahatlama... Sanki bir dağ kalkar omuzlarından. Artık banka işlemleri, ödemeler, transferler... Her şey yeniden yoluna girmiş gibi. O an anlarsın ki, o adres bilgisi sadece bir prosedür değilmiş, senin finansal hayatının sağlam bir zemine oturmasını sağlayan temel taşlardan biriymiş... Bir nevi sessiz kahraman, desek yeri.
Bir çığlık yükselir bazen içinden, "Ama neden şimdi benden adres istiyorlar abi ya?!" diye... Sanki o an, o blokenin tek çaresi, sihirli bir formül gibi karşına çıkan o cümle: "Kimlik ve adres bilgilerinizi güncelleyiniz." Sanki sen şimdiye kadar Mars'ta yaşıyormuşsun da, ilk kez dünyaya gelmiş gibi... Oysa o bilgiler, o kimlik numaran, o doğum tarihin, hepsi sistemlerinde kayıtlıydı, değil mi? Peki şimdi bu neyin nesi? Neden bu kadar hayati bir hale geldi bu ev adresi?
Bir arkadaşım anlatmıştı, yurt dışından gelen acil bir para transferi için beklerken başına gelmiş... Tam da paranın gelmesi gereken gün, bloke! Annesi hastaydı, ilaçları alınacaktı... Gözleri dolmuştu anlatırken, o çaresiz bekleyişi, o günlerce süren telefon trafiğini... Sadece bir ikametgah belgesi, bir fatura için çektiği sıkıntıyı... Ah be abi, insan evinde değil miydi zaten, evi yoksa ne yapacaktı? Kirasını ödeyemez, faturalarını yatıramaz, bir lokma ekmek alamaz hale gelmek... Olası senaryolar silsilesi, insanın boğazına düğümleniyor vallahi.
Hatırlıyorum da, gençlik yıllarımda, bir banka hesabı açmak için ne kadar uğraştığımızı... Elektrik faturası getir, su faturası getir, yetmez, muhtardan ikametgah belgesi al... Sanki her belge, birer hazine haritası parçasıydı ve hepsini birleştirmeden hazineye ulaşamazdın. Şimdi dijital çağdayız, her şey tık tık deniyor ama o temel "güvenlik" duvarı, o adres bilgisi hâlâ dimdik ayakta... Değişen ne ki sanki? Sadece prosedürlerin rengi, ama ruhu aynı.
Düşün ki, küçücük bir harf hatası, bir apartman numarasının unutulması... Ya da belki de yıllar önce taşındın, ama bir yerlerde eski adresin hâlâ senin adına kayıtlı duruyor ve sistemler birbirini tutmuyor. İşte o küçük pürüz, o minicik detay, dev bir duvara dönüşebiliyor... Tam da sen o blokenin kalkmasını beklerken, o minik detay senin karşında "ben buradayım" diye sırıtıyor. İnsanı deli etmez mi bu?
Ama bir yandan da, olaya onların cephesinden bakmak gerekmez mi? Düşünsene, biri senin kimliğini çalsa, senin adına hesaplar açsa, işlemler yapsa... Sonra tüm fatura sana kalsa? İşte tam da bu noktada, o adres bilgisi, o kimlik doğrulama adımları, bir zırha dönüşüyor aslında. Senin kimliğinin, senin finansal güvenliğinin bir nevi tapusu gibi... O yüzden bu kadar didik didik ediliyor, bu kadar inceleniyor.
Bir elektrik faturasının, bir doğalgaz makbuzunun, hatta son dönemde e-devletten alınan bir belgenin o anki ağırlığı... Sanki bir altın külçesi kadar değerliymiş gibi, değil mi? Çünkü o an, o kağıt parçası, senin "ben buradayım, benim evim burası, ben gerçek bir insanım" demenin en güçlü kanıtı. O imza, o mühür, o barkod... Hepsi birer onay mührü aslında.
Biliyorum, sinir bozucu, yorucu... Hatta bazen "yeter artık!" dedirten cinsten bir süreç bu. Ama dur bir nefes al... Ne kadar can sıkıcı olursa olsun, bu bir zorunluluk, bir emniyet kilidi. Paniklemek yerine, ne gerekiyorsa onu yapmaya odaklanmak... O anki sakinliğini korumak, doğru belgeyi bulmak, doğru adrese iletmek... Belki de seni bekleyen o özgürlük, o bloke kalktığında hissedeceğin rahatlama için küçük bir bedeldir bu... Değil mi?
Ve sonunda o mesaj gelir... "Hesabınız kullanıma açılmıştır." İçine yayılan o oh çekişi... O rahatlama... Sanki bir dağ kalkar omuzlarından. Artık banka işlemleri, ödemeler, transferler... Her şey yeniden yoluna girmiş gibi. O an anlarsın ki, o adres bilgisi sadece bir prosedür değilmiş, senin finansal hayatının sağlam bir zemine oturmasını sağlayan temel taşlardan biriymiş... Bir nevi sessiz kahraman, desek yeri.
