Telefonumda gördüğüm o mesajla kan beynime sıçradı... "Hesabınızda şüpheli işlem tespiti nedeniyle güvenlik amaçlı geçici blokaj uygulanmıştır." Gözlerim fal taşı gibi açıldı, elim titredi resmen. Yok artık, şaka mı bu şimdi? Sabahın köründe bu neyin nesi, durup dururken nasıl olur böyle bir şey!
Müşteri hizmetlerini aradım hemen, titreyen ellerimle tuşlara basarken içimden bin bir türlü senaryo geçiyor. Hattı düşürmek bile bir dert, müzik dinlemek ayrı bir eziyet o gerginlikte. Sonunda biri çıktı telefona, ses tonumdan herhalde anladı durumu, biraz daha nazik konuşmaya çalıştı. Ama ne dese boş, benim panik seviyem Everest'e tırmanmış vaziyette.
Meğer banka sistemleri, alışılmadık bir işlem gördüğünde direkt şalteri indiriyormuş... Kim bilir ne yapmıştım da bu alarmı çalıştırmıştım, onu da anlayamadım o an. "Efendim, hesabınızdan yurt dışı döviz transferi denenmiş," dedi müşteri temsilcisi. Yurt dışı mı? Ben mi? Vallahi billahi haberim yok! İçime bir kurt düştü, eyvah dedim, kesin dolandırıldım, bir yerlere bilgilerimi kaptırdım yine...
İşte o an, soğuk duş etkisi gibi dank etti her şey. Demek ki gerçekten bir tehlike varmış ortada, bankanın yaptığı bu blokaj aslında beni korumak içinmiş. Ama insan yine de bir afallıyor, sanki suçu kendi işlemiş gibi bir his geliyor üzerine. O hesapta birikmiş üç kuruş var, faturalar ödenecek, kira günü gelmiş... Hepsini düşünmek bir anda omuzlarıma biniverdi.
Bankaya gitmem gerektiğini söylediler, tüm kimlik ve işlem belgelerimle birlikte. Ne işim gücüm vardı, hepsini bir kenara ittim. Koşa koşa gittim şubeye, o kapıdan içeri girerken bile kalbim küt küt atıyordu. Sanki suçlu benmişim gibi bir utanç, bir mahcubiyet... Abi ya, insan kendi parasını kurtarmak için böyle bir eziyet çekmek zorunda kalır mı?
Şube yetkilisiyle oturduk, tüm o karmaşık süreci baştan sona anlatmaya çalıştım. Adamcağız da anladı halimi, sabırla dinledi. Bilgilerimi kontrol etti, sistemdeki o şüpheli işlemi gösterdi. Resmen birileri benim adıma, benim bilgim olmadan yurt dışına para göndermeye çalışmış... Donup kaldım, ne diyeceğimi bilemedim.
Sonra başladı o sorgulama süreci... Bu işlemi siz mi yaptınız, şu an neredesiniz, bu parayı kime gönderiyordunuz, ne amaçla... Bütün bunlar olurken kendimi sanki sorgu odasında hissediyordum, halbuki mağdur olan bendim. Amaçları benim gerçekten ben olup olmadığımı anlamak ve o şüpheli işlemi benim yapıp yapmadığımı teyit etmekmiş. Her bir soruyu titizlikle yanıtladım, içimdeki öfkeye rağmen soğukkanlı kalmaya çalıştım.
Belgelerimi aldılar, dilekçe yazdık. Bankanın güvenlik birimleriyle iletişime geçtiklerini, inceleme başlatılacağını söylediler. Hesap blokesi ne zaman kalkar diye sordum, "İşlemin yoğunluğuna göre değişir," cevabını alınca içimdeki umut kırıntısı da eriyip gitti. Günler sürebilirmiş, belki haftalar... Düşünsene, paran var ama erişemiyorsun. Resmen esir kampında gibi hissettim kendimi.
O bekleme süreci... Vallahi billahi, hayatta en sinir bozucu şeylerden biri. Her gün telefonda bankayı aradım, her seferinde "İşleminiz devam ediyor," cevabını aldım. Arada bir o anki ruh halime göre "Ne zaman bitecek bu çile?" diye fırça attığım bile oldu telefondaki arkadaşlara, tabii sonra pişman oldum. Onların da suçu yok ki...
Nihayet, üç gün sonra gelen o ikinci mesaj... "Hesap blokeniz kaldırılmıştır." O anki rahatlamayı kelimelerle anlatamam! Sanki dağlar omuzlarımdan kalktı, nefes aldım resmen. Hemen mobil bankacılığa girdim, bakiye yerinde duruyor, hiçbir şey eksilmemiş. İşte o an anladım ki, bankanın o "kaba" ve anlık müdahalesi aslında ne kadar değerliymiş.
Bu tecrübe bana çok şey öğretti, abi ya. Bir kere, bankalar güvenlik konusunda şaka yapmıyor. Ve evet, bazen bu önlemler can sıkıcı olabilir ama inanın bana, o parayı kaybetmekten çok daha iyidir. İkincisi, böyle bir durumla karşılaştığında sakin kalmak çok önemli. Panik yapmak sadece süreci daha da uzatır, yanlış adımlar attırır. Hemen bankanızla iletişime geçin, tüm belgeleriniz hazır olsun yanınızda. Bazen şubeye gitmek en kesin çözüm olabiliyor.
En önemlisi ne biliyor musunuz? Dijital dünyada tetikte olmak, şifrelerinizi güçlü tutmak, kimlik avı girişimlerine karşı uyanık olmak... İşte bunlar hep o "blokaj" olayının hiç yaşanmamasını sağlayacak şeyler. Yoksa o anki çaresizlik hissi... Kimse yaşamasın, vallahi billahi kötü bir tecrübe. Gözünüz açık olsun, kendinize iyi bakın.
Müşteri hizmetlerini aradım hemen, titreyen ellerimle tuşlara basarken içimden bin bir türlü senaryo geçiyor. Hattı düşürmek bile bir dert, müzik dinlemek ayrı bir eziyet o gerginlikte. Sonunda biri çıktı telefona, ses tonumdan herhalde anladı durumu, biraz daha nazik konuşmaya çalıştı. Ama ne dese boş, benim panik seviyem Everest'e tırmanmış vaziyette.
Meğer banka sistemleri, alışılmadık bir işlem gördüğünde direkt şalteri indiriyormuş... Kim bilir ne yapmıştım da bu alarmı çalıştırmıştım, onu da anlayamadım o an. "Efendim, hesabınızdan yurt dışı döviz transferi denenmiş," dedi müşteri temsilcisi. Yurt dışı mı? Ben mi? Vallahi billahi haberim yok! İçime bir kurt düştü, eyvah dedim, kesin dolandırıldım, bir yerlere bilgilerimi kaptırdım yine...
İşte o an, soğuk duş etkisi gibi dank etti her şey. Demek ki gerçekten bir tehlike varmış ortada, bankanın yaptığı bu blokaj aslında beni korumak içinmiş. Ama insan yine de bir afallıyor, sanki suçu kendi işlemiş gibi bir his geliyor üzerine. O hesapta birikmiş üç kuruş var, faturalar ödenecek, kira günü gelmiş... Hepsini düşünmek bir anda omuzlarıma biniverdi.
Bankaya gitmem gerektiğini söylediler, tüm kimlik ve işlem belgelerimle birlikte. Ne işim gücüm vardı, hepsini bir kenara ittim. Koşa koşa gittim şubeye, o kapıdan içeri girerken bile kalbim küt küt atıyordu. Sanki suçlu benmişim gibi bir utanç, bir mahcubiyet... Abi ya, insan kendi parasını kurtarmak için böyle bir eziyet çekmek zorunda kalır mı?
Şube yetkilisiyle oturduk, tüm o karmaşık süreci baştan sona anlatmaya çalıştım. Adamcağız da anladı halimi, sabırla dinledi. Bilgilerimi kontrol etti, sistemdeki o şüpheli işlemi gösterdi. Resmen birileri benim adıma, benim bilgim olmadan yurt dışına para göndermeye çalışmış... Donup kaldım, ne diyeceğimi bilemedim.
Sonra başladı o sorgulama süreci... Bu işlemi siz mi yaptınız, şu an neredesiniz, bu parayı kime gönderiyordunuz, ne amaçla... Bütün bunlar olurken kendimi sanki sorgu odasında hissediyordum, halbuki mağdur olan bendim. Amaçları benim gerçekten ben olup olmadığımı anlamak ve o şüpheli işlemi benim yapıp yapmadığımı teyit etmekmiş. Her bir soruyu titizlikle yanıtladım, içimdeki öfkeye rağmen soğukkanlı kalmaya çalıştım.
Belgelerimi aldılar, dilekçe yazdık. Bankanın güvenlik birimleriyle iletişime geçtiklerini, inceleme başlatılacağını söylediler. Hesap blokesi ne zaman kalkar diye sordum, "İşlemin yoğunluğuna göre değişir," cevabını alınca içimdeki umut kırıntısı da eriyip gitti. Günler sürebilirmiş, belki haftalar... Düşünsene, paran var ama erişemiyorsun. Resmen esir kampında gibi hissettim kendimi.
O bekleme süreci... Vallahi billahi, hayatta en sinir bozucu şeylerden biri. Her gün telefonda bankayı aradım, her seferinde "İşleminiz devam ediyor," cevabını aldım. Arada bir o anki ruh halime göre "Ne zaman bitecek bu çile?" diye fırça attığım bile oldu telefondaki arkadaşlara, tabii sonra pişman oldum. Onların da suçu yok ki...
Nihayet, üç gün sonra gelen o ikinci mesaj... "Hesap blokeniz kaldırılmıştır." O anki rahatlamayı kelimelerle anlatamam! Sanki dağlar omuzlarımdan kalktı, nefes aldım resmen. Hemen mobil bankacılığa girdim, bakiye yerinde duruyor, hiçbir şey eksilmemiş. İşte o an anladım ki, bankanın o "kaba" ve anlık müdahalesi aslında ne kadar değerliymiş.
Bu tecrübe bana çok şey öğretti, abi ya. Bir kere, bankalar güvenlik konusunda şaka yapmıyor. Ve evet, bazen bu önlemler can sıkıcı olabilir ama inanın bana, o parayı kaybetmekten çok daha iyidir. İkincisi, böyle bir durumla karşılaştığında sakin kalmak çok önemli. Panik yapmak sadece süreci daha da uzatır, yanlış adımlar attırır. Hemen bankanızla iletişime geçin, tüm belgeleriniz hazır olsun yanınızda. Bazen şubeye gitmek en kesin çözüm olabiliyor.
En önemlisi ne biliyor musunuz? Dijital dünyada tetikte olmak, şifrelerinizi güçlü tutmak, kimlik avı girişimlerine karşı uyanık olmak... İşte bunlar hep o "blokaj" olayının hiç yaşanmamasını sağlayacak şeyler. Yoksa o anki çaresizlik hissi... Kimse yaşamasın, vallahi billahi kötü bir tecrübe. Gözünüz açık olsun, kendinize iyi bakın.
