IndigoDriftwood
Kayıtlı Kullanıcı
Şimdi bak, E-Devlet dediğin şeye bir de bu NFC olayı eklenince, dijital kimliğin ve o çokça konuşulan biyometrik verilerin geleceğiyle ilgili ne kadar düşündün merak ediyorum. Hani o yeni kimlik kartlarımız var ya, temasız özelliğiyle her şeyi ne kadar kolaylaştırdığını fark ettin mi? Bir telefon okutmayla işlem yapmak, kapıda beklememek, o kâğıt kürek derdinden kurtulmak… Vallahi billahi, hayatımızı kolaylaştırıyor gibi duruyor, kabul edelim. Ama bu kolaylığın altında yatan o derin meseleler, o güvenlik açıkları potansiyeli… İşte asıl konuşmamız gereken de tam olarak bu değil mi?
NFC, yani Yakın Alan İletişimi teknolojisi, aslında yanı başımızda, cebimizde duran yeni nesil kimlik kartlarımızla, pasaportlarımızla sessiz sedasız devrim yaratıyor. Kartını cihaza yaklaştırıyorsun, şıp diye bilgiler okunuyor. Parmak izi, yüz tanıma, hatta iris taraması… Bunlar artık filmlerdeki fütüristik sahneler değil, her gün kullandığımız, çoğu zaman farkına bile varmadığımız bir gerçek. Senin o eşsiz parmak izin, yüz hatların, gözlerinin deseni; bunlar birer şifre gibi. Ama düşünsene, bu kadar özel, bu kadar sana ait bir veriyi, kiminle, nasıl ve hangi koşullarda paylaşıyorsun? Bu soruyu kendine hiç sordun mu gerçekten?
Gelecek mi? E-Devlet’in NFC entegrasyonuyla vaat ettiği gelecek, sanki her şeyin parmaklarımızın ucunda olduğu, bürokrasi denen canavarın nihayet yok olduğu bir ütopya gibi çiziliyor. Tapu işlemlerinden ehliyet yenilemeye, banka kredisi başvurularından sağlık randevularına kadar her şeyi cep telefonundan, oturduğun yerden halledebileceksin… Beklentiler yüksek, e-devlet hizmetlerinin çeşitliliği artıyor. Kapılarda kuyruk beklemek, saatlerce evrak peşinde koşmak bitecek gibi. Ama bu ne kadar gerçekçi? Sürekli online olmak, sürekli izlenmek anlamına gelmiyor mu bir yandan da?
Peki ya güvenlik? Tamam, biyometrik veriler teoride çalınması, kopyalanması zor veriler. Senin parmak izin sadece sana ait, öyle değil mi? Ama abi ya, her şeyin bir dijital kopyası oluşturulduğu zaman, o kopyanın çalınma riski yok mu? Bir siber saldırı olduğunda, milyonlarca vatandaşın en özel, en mahrem verileri, yani o benzersiz kimlik bilgileri, tek bir merkezden, tek bir yerden çalındığında ne olacak? Düşünsene, banka hesap şifrelerini değiştirirsin ama parmak izini değiştiremezsin ki… Kimliğini bir kez çaldırdın mı, onu geri kazanmanın bedeli ne olur? Kim öder bunu?
Gizlilik meselesi de cabası… Senin E-Devlet üzerindeki her adımın, her işlemin, NFC ile doğrulanan her verin… Bunların hepsi koca bir veri havuzunda birikmiyor mu? Kimin elinde bu veriler? Hangi amaçlarla kullanılıyor? Sadece "güvenlik" adı altında mı toplanıyor, yoksa daha geniş bir gözetim ağının parçası mı oluyor? Yarın öbür gün, bir bankaya kredi başvurusu yaptığında, senin geçmiş E-Devlet aktivitelerin, sağlık verilerin, adli sicil kayıtların, hepsi o bankanın önüne anında düşse… İşte bu, benim tüylerimi diken diken ediyor. Veri madenciliği denen şey, senin hayatının her santimetrekaresini deşifre edebilir.
İnsanların "kolaylık" adı altında ne kadar kişisel özgürlükten feragat ettiğini düşünmek bile yorucu. Vallahi billahi, o anlık konfor, uzun vadede ne tür bir bedel ödetecek bize, bunu kimse tam olarak kestiremiyor. E-Devlet ve NFC, biyometrik verilerle beraber sana bir anahtar veriyor gibi görünüyor, kapıları açan, hayatı kolaylaştıran… Ama aynı zamanda senin o en mahrem verilerini, kapı gibi sağlam denilen kilitlerini de kocaman bir veri merkezine emanet ediyorsun. Bu bir güç meselesi. Kimde güç var? Veriyi elinde tutanda mı, yoksa verisi işlenende mi? Cevap sanırım çok açık…
Şimdi durup bir düşün: Bu kadar hassas verilerin, senin kimliğinin ta kendisi olan biyometrik bilgilerinin yönetimi ve güvenliği konusunda devlete, kurumlara ne kadar güveniyorsun? Ya da şöyle sorayım: Güvenmek *zorunda* mısın? Alternatifin ne peki? Dijitalleşen bu dünyada, bu sisteme dahil olmadan yaşayabilir misin? Giderek daha da derinleşen bu entegrasyon, seni bir seçimin eşiğine getirmiyor mu? Konfor mu, kontrol mü? Güvenlik mi, yoksa o çokça dillendirilen ama aslında pek de içini dolduramadığımız "özgürlük" mü? Bu soruların cevabı, sadece teknolojide değil, bizlerin bu duruma nasıl yaklaştığımızda saklı...
NFC, yani Yakın Alan İletişimi teknolojisi, aslında yanı başımızda, cebimizde duran yeni nesil kimlik kartlarımızla, pasaportlarımızla sessiz sedasız devrim yaratıyor. Kartını cihaza yaklaştırıyorsun, şıp diye bilgiler okunuyor. Parmak izi, yüz tanıma, hatta iris taraması… Bunlar artık filmlerdeki fütüristik sahneler değil, her gün kullandığımız, çoğu zaman farkına bile varmadığımız bir gerçek. Senin o eşsiz parmak izin, yüz hatların, gözlerinin deseni; bunlar birer şifre gibi. Ama düşünsene, bu kadar özel, bu kadar sana ait bir veriyi, kiminle, nasıl ve hangi koşullarda paylaşıyorsun? Bu soruyu kendine hiç sordun mu gerçekten?
Gelecek mi? E-Devlet’in NFC entegrasyonuyla vaat ettiği gelecek, sanki her şeyin parmaklarımızın ucunda olduğu, bürokrasi denen canavarın nihayet yok olduğu bir ütopya gibi çiziliyor. Tapu işlemlerinden ehliyet yenilemeye, banka kredisi başvurularından sağlık randevularına kadar her şeyi cep telefonundan, oturduğun yerden halledebileceksin… Beklentiler yüksek, e-devlet hizmetlerinin çeşitliliği artıyor. Kapılarda kuyruk beklemek, saatlerce evrak peşinde koşmak bitecek gibi. Ama bu ne kadar gerçekçi? Sürekli online olmak, sürekli izlenmek anlamına gelmiyor mu bir yandan da?
Peki ya güvenlik? Tamam, biyometrik veriler teoride çalınması, kopyalanması zor veriler. Senin parmak izin sadece sana ait, öyle değil mi? Ama abi ya, her şeyin bir dijital kopyası oluşturulduğu zaman, o kopyanın çalınma riski yok mu? Bir siber saldırı olduğunda, milyonlarca vatandaşın en özel, en mahrem verileri, yani o benzersiz kimlik bilgileri, tek bir merkezden, tek bir yerden çalındığında ne olacak? Düşünsene, banka hesap şifrelerini değiştirirsin ama parmak izini değiştiremezsin ki… Kimliğini bir kez çaldırdın mı, onu geri kazanmanın bedeli ne olur? Kim öder bunu?
Gizlilik meselesi de cabası… Senin E-Devlet üzerindeki her adımın, her işlemin, NFC ile doğrulanan her verin… Bunların hepsi koca bir veri havuzunda birikmiyor mu? Kimin elinde bu veriler? Hangi amaçlarla kullanılıyor? Sadece "güvenlik" adı altında mı toplanıyor, yoksa daha geniş bir gözetim ağının parçası mı oluyor? Yarın öbür gün, bir bankaya kredi başvurusu yaptığında, senin geçmiş E-Devlet aktivitelerin, sağlık verilerin, adli sicil kayıtların, hepsi o bankanın önüne anında düşse… İşte bu, benim tüylerimi diken diken ediyor. Veri madenciliği denen şey, senin hayatının her santimetrekaresini deşifre edebilir.
İnsanların "kolaylık" adı altında ne kadar kişisel özgürlükten feragat ettiğini düşünmek bile yorucu. Vallahi billahi, o anlık konfor, uzun vadede ne tür bir bedel ödetecek bize, bunu kimse tam olarak kestiremiyor. E-Devlet ve NFC, biyometrik verilerle beraber sana bir anahtar veriyor gibi görünüyor, kapıları açan, hayatı kolaylaştıran… Ama aynı zamanda senin o en mahrem verilerini, kapı gibi sağlam denilen kilitlerini de kocaman bir veri merkezine emanet ediyorsun. Bu bir güç meselesi. Kimde güç var? Veriyi elinde tutanda mı, yoksa verisi işlenende mi? Cevap sanırım çok açık…
Şimdi durup bir düşün: Bu kadar hassas verilerin, senin kimliğinin ta kendisi olan biyometrik bilgilerinin yönetimi ve güvenliği konusunda devlete, kurumlara ne kadar güveniyorsun? Ya da şöyle sorayım: Güvenmek *zorunda* mısın? Alternatifin ne peki? Dijitalleşen bu dünyada, bu sisteme dahil olmadan yaşayabilir misin? Giderek daha da derinleşen bu entegrasyon, seni bir seçimin eşiğine getirmiyor mu? Konfor mu, kontrol mü? Güvenlik mi, yoksa o çokça dillendirilen ama aslında pek de içini dolduramadığımız "özgürlük" mü? Bu soruların cevabı, sadece teknolojide değil, bizlerin bu duruma nasıl yaklaştığımızda saklı...
