DeryaSoul
Kayıtlı Kullanıcı
Bir gün baktım, yok. Hesabıma erişemiyorum. İlk başta anlamadım, "Yanlış mı yazdım şifreyi?" diye düşündüm. Tekrar denedim, olmadı. Kalbim yerinden çıkacak gibiydi, yemin ederim. O anki o panik hissi varya... Felaket!
Ekrana baktıkça çıldırıyorsun resmen. "Şifreniz yanlış," diyor. "Kurtarma seçeneklerini deneyin." Ne kurtarması abi ya, beynim durmuş zaten. Bütün hayatım, bütün dijital kimliğim o hesabın içinde...
Telefonumu kaptım hemen, "Google hesabı geri alma" yazdım titrek ellerle. Karşıma çıkan ilk şeye tıkladım. Oradan oraya, bir sayfadan diğerine... Sanki bir labirentin ortasındaydım, çıkışı bulamıyorum.
"Son kullandığınız şifre nedir?" diye soruyor. Hatırlıyorum sanıyorum, yazıyorum. Yok. "En son ne zaman oturum açtınız?" Abi vallahi aklımda değil ki... Düşün düşün kafayı yersin.
O an bittim sandım. Bütün fotoğraflar, o önemli e-postalar, kaydettiğim bir sürü şey... Hepsi gitmiş miydi? Bu düşünce beni deli etti. Resmen gözlerim doldu o çaresizlikle.
Denemedim mi sanıyorsun? Bütün eski şifre varyasyonlarını zorladım. Belki aralarından biri tutar diye. Hiçbiri fayda etmedi. İşte o an pes etme noktasına geliyorsun, insan kendini çok yalnız hissediyor.
Sonra bir arkadaşım dedi ki, "Sakın vazgeçme. Adım adım dene, sakin ol." Sanki o sakinlik mümkünmüş gibi. Ama yine de bir umut... Küçük bir ışık belirdi sanki.
Farklı yollara saptım sonra. Kurtarma e-postası vardı, hatırlıyorum. Ama ona da erişemezsem? O zaman hepten biterdim. Neyse ki ona girebildim, bir kod geldi. O anki rahatlamayı kelimelerle anlatamam.
İki faktörlü kimlik doğrulama vardı, evet, iyi ki kurmuşum. Ama telefonumun yedeği yoksa ya da o sim kartı kaybolduysa... İşte bu yüzden bu kadar önemli abi bu detaylar.
Biraz uzun sürdü, itiraf edeyim. Her adımda "şimdi oldu mu" diye içimden sayıklıyordum. Her bir tıklama, sanki kalbimden bir parça koparıyor gibiydi. Gergin, gergin...
Sonunda, o sihirli an geldi. "Hesabınız başarıyla kurtarıldı!" Vallahi o an kendimi Everest'e çıkmış gibi hissettim. Bir dağın zirvesinden bakıyordum sanki dünyaya. Nefes almak ne güzelmiş!
Anladım ki, o hesap sadece bir e-posta adresi değilmiş. Bütün dijital kimliğimiz, anılarımız, geleceğimiz... Hepsi orada. O yüzden aman diyeyim, yedekleme çok önemli.
Bu bir ders oldu bana. Bir daha böyle bir panik yaşamak istemem. Kimse yaşamasın. Hesap bilgilerinizi bir yere not alın, kurtarma seçeneklerini güncel tutun... Bu küçük tedbirler, büyük dertlerden kurtarır insanı.
İşte böyle... Koca bir dağ, küçük bir tıklamayla aşıldı. Ama o anki o duygu selini, o stresi unutmak mümkün değil. Hayat bazen böyle beklenmedik sürprizler yaşatıyor insana.
Ekrana baktıkça çıldırıyorsun resmen. "Şifreniz yanlış," diyor. "Kurtarma seçeneklerini deneyin." Ne kurtarması abi ya, beynim durmuş zaten. Bütün hayatım, bütün dijital kimliğim o hesabın içinde...
Telefonumu kaptım hemen, "Google hesabı geri alma" yazdım titrek ellerle. Karşıma çıkan ilk şeye tıkladım. Oradan oraya, bir sayfadan diğerine... Sanki bir labirentin ortasındaydım, çıkışı bulamıyorum.
"Son kullandığınız şifre nedir?" diye soruyor. Hatırlıyorum sanıyorum, yazıyorum. Yok. "En son ne zaman oturum açtınız?" Abi vallahi aklımda değil ki... Düşün düşün kafayı yersin.
O an bittim sandım. Bütün fotoğraflar, o önemli e-postalar, kaydettiğim bir sürü şey... Hepsi gitmiş miydi? Bu düşünce beni deli etti. Resmen gözlerim doldu o çaresizlikle.
Denemedim mi sanıyorsun? Bütün eski şifre varyasyonlarını zorladım. Belki aralarından biri tutar diye. Hiçbiri fayda etmedi. İşte o an pes etme noktasına geliyorsun, insan kendini çok yalnız hissediyor.
Sonra bir arkadaşım dedi ki, "Sakın vazgeçme. Adım adım dene, sakin ol." Sanki o sakinlik mümkünmüş gibi. Ama yine de bir umut... Küçük bir ışık belirdi sanki.
Farklı yollara saptım sonra. Kurtarma e-postası vardı, hatırlıyorum. Ama ona da erişemezsem? O zaman hepten biterdim. Neyse ki ona girebildim, bir kod geldi. O anki rahatlamayı kelimelerle anlatamam.
İki faktörlü kimlik doğrulama vardı, evet, iyi ki kurmuşum. Ama telefonumun yedeği yoksa ya da o sim kartı kaybolduysa... İşte bu yüzden bu kadar önemli abi bu detaylar.
Biraz uzun sürdü, itiraf edeyim. Her adımda "şimdi oldu mu" diye içimden sayıklıyordum. Her bir tıklama, sanki kalbimden bir parça koparıyor gibiydi. Gergin, gergin...
Sonunda, o sihirli an geldi. "Hesabınız başarıyla kurtarıldı!" Vallahi o an kendimi Everest'e çıkmış gibi hissettim. Bir dağın zirvesinden bakıyordum sanki dünyaya. Nefes almak ne güzelmiş!
Anladım ki, o hesap sadece bir e-posta adresi değilmiş. Bütün dijital kimliğimiz, anılarımız, geleceğimiz... Hepsi orada. O yüzden aman diyeyim, yedekleme çok önemli.
Bu bir ders oldu bana. Bir daha böyle bir panik yaşamak istemem. Kimse yaşamasın. Hesap bilgilerinizi bir yere not alın, kurtarma seçeneklerini güncel tutun... Bu küçük tedbirler, büyük dertlerden kurtarır insanı.
İşte böyle... Koca bir dağ, küçük bir tıklamayla aşıldı. Ama o anki o duygu selini, o stresi unutmak mümkün değil. Hayat bazen böyle beklenmedik sürprizler yaşatıyor insana.