PrismCadence
Kayıtlı Kullanıcı
Geçenlerde bir işim için görüntülü doğrulama yapmam gerekti, yemin ederim sanki bir sınava giriyormuşum gibi hissettim, böyle masama özenle oturdum, ışığı ayarladım, hatta ne olur ne olmaz diye kimliğimin bir kopyasını da yanıma aldım. Hani olur da ekrandan düşer falan… Kim bilir, belki de fazla temkinliyimdir ama ne yapayım, eski alışkanlıklar işte, insan bir yerden bir yere evrak götürür gibi hissediyor kendini.
Hatırlıyorum da, eskiden bir imza attırmak için saatler süren banka kuyruklarında beklerdik, ya da bir belge için şehrin öbür ucuna giderdik… Şimdi ise karşında bir ekran var, bazen robot gibi bir ses, bazen de güler yüzlü bir görevli… O an ekranın öbür ucundaki insanın gerçekten orada olup olmadığını, ya da benim hakikaten ben olup olmadığımı sorguluyorsun istemsizce. Abi, teknoloji nereye geldi vallahi billahi…
Aslında düşününce, bu görüntülü doğrulama meselesi, öyle boş beleş bir şey değil. Kimlik hırsızlığı dediğin şey, kapıda duran, eli baltalı bir adamdan ibaret değil ki artık… Verilerimiz, dijital ayak izlerimiz, hepsi bir yerde duruyor, ve kötü niyetli kişiler de bunlara ulaşmaya çalışıyor sürekli. İşte tam da bu noktada, o ekrana bakıp "evet, bu benim" demen, bir nevi dijital kapıyı kilitlemen gibi bir şey oluyor.
İşin pratik tarafı da var tabii. Sabahın köründe kalkıp, trafikle boğuşup, bir banka şubesine gitmek mi, yoksa evimin konforunda, kahvemi yudumlarken beş dakikada halletmek mi? Cevap belli bence… Hele ki günümüzün o koşuşturmacasında, her dakikanın kıymeti bambaşka. Bu sayede ne kadar zaman kazandığımı düşündüm, inanamadım.
Peki ya güvenlik? Tamam, görüntülü doğrulama yapıyorlar ama çektiğim videonun, kimlik bilgilerimin akıbeti ne olacak? Bu soruyu da sormadan edemiyorum doğrusu. Elbette her sistemin riskleri var, ama görünen o ki, bu sistemler, o eski, kağıt bazlı, elden ele gezen sistemlerden çok daha güvenli bir altyapıya sahip… En azından ben öyle umuyorum… Bu konuda şirketlerin şeffaf olması, veri güvenliği konusunda adımlar atması çok önemli.
Velhasıl kelam, o gün kimliğimin kopyasını yanıma alıp oturduğum ekrana karşı, içimde hem bir garipseme hem de bir kabulleniş vardı. Dünya değişiyor, iş yapış biçimlerimiz de değişiyor. Eskiden "gözümle görmeden inanmam" derdik, şimdi ise "ekrandan görmeden onaylamam" der hale geldik… Kim bilir, belki de bu, dijital dünyanın yeni normali, yeni güvence biçimi… Ne diyelim, zaman gösterecek.
Hatırlıyorum da, eskiden bir imza attırmak için saatler süren banka kuyruklarında beklerdik, ya da bir belge için şehrin öbür ucuna giderdik… Şimdi ise karşında bir ekran var, bazen robot gibi bir ses, bazen de güler yüzlü bir görevli… O an ekranın öbür ucundaki insanın gerçekten orada olup olmadığını, ya da benim hakikaten ben olup olmadığımı sorguluyorsun istemsizce. Abi, teknoloji nereye geldi vallahi billahi…
Aslında düşününce, bu görüntülü doğrulama meselesi, öyle boş beleş bir şey değil. Kimlik hırsızlığı dediğin şey, kapıda duran, eli baltalı bir adamdan ibaret değil ki artık… Verilerimiz, dijital ayak izlerimiz, hepsi bir yerde duruyor, ve kötü niyetli kişiler de bunlara ulaşmaya çalışıyor sürekli. İşte tam da bu noktada, o ekrana bakıp "evet, bu benim" demen, bir nevi dijital kapıyı kilitlemen gibi bir şey oluyor.
İşin pratik tarafı da var tabii. Sabahın köründe kalkıp, trafikle boğuşup, bir banka şubesine gitmek mi, yoksa evimin konforunda, kahvemi yudumlarken beş dakikada halletmek mi? Cevap belli bence… Hele ki günümüzün o koşuşturmacasında, her dakikanın kıymeti bambaşka. Bu sayede ne kadar zaman kazandığımı düşündüm, inanamadım.
Peki ya güvenlik? Tamam, görüntülü doğrulama yapıyorlar ama çektiğim videonun, kimlik bilgilerimin akıbeti ne olacak? Bu soruyu da sormadan edemiyorum doğrusu. Elbette her sistemin riskleri var, ama görünen o ki, bu sistemler, o eski, kağıt bazlı, elden ele gezen sistemlerden çok daha güvenli bir altyapıya sahip… En azından ben öyle umuyorum… Bu konuda şirketlerin şeffaf olması, veri güvenliği konusunda adımlar atması çok önemli.
Velhasıl kelam, o gün kimliğimin kopyasını yanıma alıp oturduğum ekrana karşı, içimde hem bir garipseme hem de bir kabulleniş vardı. Dünya değişiyor, iş yapış biçimlerimiz de değişiyor. Eskiden "gözümle görmeden inanmam" derdik, şimdi ise "ekrandan görmeden onaylamam" der hale geldik… Kim bilir, belki de bu, dijital dünyanın yeni normali, yeni güvence biçimi… Ne diyelim, zaman gösterecek.
