DeryaSoul
Kayıtlı Kullanıcı
İnsan bir anda donup kalıyor değil mi? O ekranda gördüğün yanlış IBAN... Gönder tuşuna basmışsın bir kere, artık geri dönüşü yok gibi... Hani o an, kalbin güm güm atarken, aslında ne büyük bir zincirleme reaksiyonun ilk halkasını tetiklediğini fark etmiyorsun bile. O kısacık dalgınlık, bir anda koca bir probleme dönüşüyor, hayatının ortasına bomba gibi düşüveriyor...
İlk iş, koşarak ya da telefonla bankanı aramak... Abi, bunu sakın erteleme, vallahi bu işte zaman altın değerinde. Bankacılar da bir yandan insan, onlar da senin ne yaşadığını, o anki panik halini anlar... Durumu anlatırsın, sakin olmaya çalışarak. Onlar hemen bir "geri çağırma" talebi oluşturur, o paranın yola çıktığı yerden geri dönmesi için bir kapı aralamaya çalışırlar. Bu ilk adım, işin en kritik ve en hızlı atılması gereken kısmı...
Peki ya parayı gönderdiğin o hiç tanımadığın insan? O ne yapacak dersin? Bazısı insanlık eder, hani der ki "Allah Allah, bu para da nereden geldi?" Hemen iade eder, hiç ikiletmeden. Ne mutlu o insana, ne güzel bir vicdan... Ama bazısı var ya, o parayı bir "talih kuşu" sanır, sanki kendi hakkıymış gibi... İşte o zaman işler biraz sarpa sarıyor, durum karmakarışık bir hale gelebiliyor.
Kanunlarımız var bizim, "sebepsiz zenginleşme" diye bir şey... Yani başkasının parasıyla kendine haksız yere menfaat sağlamak... Bu pek de öyle kolay kolay kabul edilebilir bir durum değil, yasal olarak ciddi sonuçları olabilir. O yüzden, o karşı tarafın, hani o parayı yanlışlıkla alan kişinin, o parayı kendine saklaması, kullanması durumunda, işin rengi çok değişir, bambaşka bir boyuta taşınır.
Bankan, senin talebin üzerine, karşı tarafın bankasıyla temasa geçer... "Müşterimizin böyle bir hatası oldu, bu parayı iade edebilir misiniz?" der. Çok kibarca sorulur bu istek, ama arkasında kocaman bir yasal çerçeve durur. Eğer karşı taraf ayak sürerse, "benim değil" dese de, ne bileyim, oralı olmazsa, cevap vermezse... İşte o noktada, işler biraz daha resmiyet kazanmaya başlar.
Hukuki yollara başvurman gerekebilir, ne yazık ki... Yani o paranın peşini bırakmaman, yasal yollarla hakkını araman icap eder. Bankan sana yol gösterir, avukatlarla konuşman gerektiğini, bir dava açılması gerekebileceğini söyler... Hukuki yollar dediğin de... İşte o zaman o karşı tarafın hesabına bloke konması gündeme gelir, evet. Yani hani o parayı harcamasın, başkalarına aktarmasın diye, bir nevi el konur paraya... O sürecin yavaş yavaş ilerlemesi, insanın sinirlerini alt üst edebilir...
Bütün bu süreç var ya, insanı inanılmaz yıpratır, bilirim. Uykusuz geceler... Sürekli bir telefon başında bekleyiş... "Param ne oldu, geri gelecek mi, ya gelmezse?" düşünceleri insanın zihnini kemirir durur. Küçük bir anlık dalgınlık, bazen ne büyük dertlere kapı aralıyor, düşünsene... O yüzden, abi, ne olur, ne olur... Göndermeden önce iki kere, üç kere kontrol et. IBAN'ı kopyala yapıştır yaparken bile gözünden kaçan bir rakam olmasın, bir harf olmasın. Küçük bir kontrol, seni bu kocaman dertten koruyabilir.
Ha bir de, biliyor musun? Çok büyük meblağlar göndereceğin zaman, önce küçük bir miktar yolla, hani emin olmak için... Mesela 1 TL gönder, karşı tarafa ulaştığından emin ol. Sonra kalanını gönder. Bu da bir alışkanlık olabilir, bir nevi sigorta gibi... Ne bileyim, bazen en basit tedbirler, en büyük felaketleri engeller... Bu da onlardan biri değil mi? Vallahi öyle.
İlk iş, koşarak ya da telefonla bankanı aramak... Abi, bunu sakın erteleme, vallahi bu işte zaman altın değerinde. Bankacılar da bir yandan insan, onlar da senin ne yaşadığını, o anki panik halini anlar... Durumu anlatırsın, sakin olmaya çalışarak. Onlar hemen bir "geri çağırma" talebi oluşturur, o paranın yola çıktığı yerden geri dönmesi için bir kapı aralamaya çalışırlar. Bu ilk adım, işin en kritik ve en hızlı atılması gereken kısmı...
Peki ya parayı gönderdiğin o hiç tanımadığın insan? O ne yapacak dersin? Bazısı insanlık eder, hani der ki "Allah Allah, bu para da nereden geldi?" Hemen iade eder, hiç ikiletmeden. Ne mutlu o insana, ne güzel bir vicdan... Ama bazısı var ya, o parayı bir "talih kuşu" sanır, sanki kendi hakkıymış gibi... İşte o zaman işler biraz sarpa sarıyor, durum karmakarışık bir hale gelebiliyor.
Kanunlarımız var bizim, "sebepsiz zenginleşme" diye bir şey... Yani başkasının parasıyla kendine haksız yere menfaat sağlamak... Bu pek de öyle kolay kolay kabul edilebilir bir durum değil, yasal olarak ciddi sonuçları olabilir. O yüzden, o karşı tarafın, hani o parayı yanlışlıkla alan kişinin, o parayı kendine saklaması, kullanması durumunda, işin rengi çok değişir, bambaşka bir boyuta taşınır.
Bankan, senin talebin üzerine, karşı tarafın bankasıyla temasa geçer... "Müşterimizin böyle bir hatası oldu, bu parayı iade edebilir misiniz?" der. Çok kibarca sorulur bu istek, ama arkasında kocaman bir yasal çerçeve durur. Eğer karşı taraf ayak sürerse, "benim değil" dese de, ne bileyim, oralı olmazsa, cevap vermezse... İşte o noktada, işler biraz daha resmiyet kazanmaya başlar.
Hukuki yollara başvurman gerekebilir, ne yazık ki... Yani o paranın peşini bırakmaman, yasal yollarla hakkını araman icap eder. Bankan sana yol gösterir, avukatlarla konuşman gerektiğini, bir dava açılması gerekebileceğini söyler... Hukuki yollar dediğin de... İşte o zaman o karşı tarafın hesabına bloke konması gündeme gelir, evet. Yani hani o parayı harcamasın, başkalarına aktarmasın diye, bir nevi el konur paraya... O sürecin yavaş yavaş ilerlemesi, insanın sinirlerini alt üst edebilir...
Bütün bu süreç var ya, insanı inanılmaz yıpratır, bilirim. Uykusuz geceler... Sürekli bir telefon başında bekleyiş... "Param ne oldu, geri gelecek mi, ya gelmezse?" düşünceleri insanın zihnini kemirir durur. Küçük bir anlık dalgınlık, bazen ne büyük dertlere kapı aralıyor, düşünsene... O yüzden, abi, ne olur, ne olur... Göndermeden önce iki kere, üç kere kontrol et. IBAN'ı kopyala yapıştır yaparken bile gözünden kaçan bir rakam olmasın, bir harf olmasın. Küçük bir kontrol, seni bu kocaman dertten koruyabilir.
Ha bir de, biliyor musun? Çok büyük meblağlar göndereceğin zaman, önce küçük bir miktar yolla, hani emin olmak için... Mesela 1 TL gönder, karşı tarafa ulaştığından emin ol. Sonra kalanını gönder. Bu da bir alışkanlık olabilir, bir nevi sigorta gibi... Ne bileyim, bazen en basit tedbirler, en büyük felaketleri engeller... Bu da onlardan biri değil mi? Vallahi öyle.
