IndigoQuartz
Kayıtlı Kullanıcı
Hesabın bloke oldu diyelim, hani o sinir bozucu "erişiminiz kısıtlandı" uyarısını gördün ekranda... Sonra bir de baktın ki, banka ya da kullandığın uygulama senden "görüntülü onay" istiyor. Şaşırmadın mı ilk başta? Ne alaka şimdi benim yüzümle hesabım arasında, öyle değil mi? İnsan bir duraksıyor, ne oluyor, ne bitiyor diye şöyle bir düşünüyor.
Şimdi düşününce, oturduğun yerden, belki en salaş halinle, pijamalarınla, kamera karşısına geçip kimliğini göstermek, hele bir de o sırada "Ben Falanca Falan, hesabımı açtırmak istiyorum" falan gibi şeyler söylemek... Vallahi ne bileyim, bir tuhaf geliyor insana. Sanki biri seni izliyormuş gibi, sanki mahremiyetin ihlal ediliyormuş gibi bir his. Herkesin kendini rahat hissedeceği bir şey değil bu, kabul etmek lazım abi ya.
Peki, bu işin altında ne yatıyor dersin? Neden böyle bir şeye ihtiyaç duyuluyor? Aslında bu, tamamen güvenlik odaklı bir durum. Dijital dünyada hırsızlık, dolandırıcılık almış başını gidiyor. Senin kimliğinle hesap açıp, para çekmeye çalışanlar mı dersin, eline geçen bilgilerle başka işler çevirenler mi... Durum böyle olunca da, kurumlar haklı olarak "Bu gerçekten hesabın sahibi mi?" diye emin olmak istiyorlar. Yoksa kim bilir kaç kişinin canı yanar, değil mi?
Ama öte yandan da, bu görüntülü onay sürecinin kendi içinde zorlukları var. İnternet bağlantın mı kötü, ışık mı yetersiz, kamera mı net çekmiyor... Bir de üstüne, o anki ruh halin, gerginliğin... Bazen o kamera açılmıyor, ses gitmiyor bir türlü, ya da kimliğini tam gösteremedin diye bir daha bir daha uğraşıyorsun. Ekranda beliren o robotik suratlar da cabası... İnsan ister istemez geriliyor, yoruluyor bu süreçte.
Aslında bu, bir nevi dijital çağın getirdiği zorunluluklardan biri haline geldi. Hani eskiden noterlere giderdik, kağıt imzalardık, parmak basardık... Şimdi ise, teknolojiyle birlikte kimlik doğrulamanın da yeni yolları aranıyor. Belki de alışacağız zamanla, bu tür şeylerin sıradanlaştığını göreceğiz. Tıpkı banka sırası beklemek yerine mobil uygulamadan işlem yapmaya alıştığımız gibi... Her yeni şey gibi, bunun da bir adaptasyon süreci var diyelim.
Hani bu görüntülü onay işine girişmeden önce bir hazırlık yapmak da fena fikir değil. Kimliğini hazır et mesela, temiz, aydınlık bir yere geç, internetinin iyi çektiğinden emin ol. Belki biraz sesiz bir ortam bulursun... Böylece hem senin işin daha hızlı hallolur hem de karşıdaki görevli de seni daha rahat anlar. Sonuçta, bu süreç hem onlar için hem de bizim için yorucu olabiliyor. Biraz anlayış ve hazırlık, işi kolaylaştırır, biliyorsun.
Belki de bu görüntülü onay süreçleri, gelecekte daha da sık karşımıza çıkacak. Güvenlik ve kişisel veri koruma ne kadar önemli hale gelirse, bu tarz "yüz yüze" ama dijital kontroller de o kadar artacak gibi görünüyor. Yani bir anlamda, teknolojinin bize sunduğu imkanları güvenlik için kullanıyoruz. Garip bir denge, değil mi? Hem kolaylık istiyoruz hem de güvenliğimizden taviz vermek istemiyoruz... Bu ikisi arasındaki ince çizgiyi bulmak da epey zor bir iş, kabul edelim.
Şimdi düşününce, oturduğun yerden, belki en salaş halinle, pijamalarınla, kamera karşısına geçip kimliğini göstermek, hele bir de o sırada "Ben Falanca Falan, hesabımı açtırmak istiyorum" falan gibi şeyler söylemek... Vallahi ne bileyim, bir tuhaf geliyor insana. Sanki biri seni izliyormuş gibi, sanki mahremiyetin ihlal ediliyormuş gibi bir his. Herkesin kendini rahat hissedeceği bir şey değil bu, kabul etmek lazım abi ya.
Peki, bu işin altında ne yatıyor dersin? Neden böyle bir şeye ihtiyaç duyuluyor? Aslında bu, tamamen güvenlik odaklı bir durum. Dijital dünyada hırsızlık, dolandırıcılık almış başını gidiyor. Senin kimliğinle hesap açıp, para çekmeye çalışanlar mı dersin, eline geçen bilgilerle başka işler çevirenler mi... Durum böyle olunca da, kurumlar haklı olarak "Bu gerçekten hesabın sahibi mi?" diye emin olmak istiyorlar. Yoksa kim bilir kaç kişinin canı yanar, değil mi?
Ama öte yandan da, bu görüntülü onay sürecinin kendi içinde zorlukları var. İnternet bağlantın mı kötü, ışık mı yetersiz, kamera mı net çekmiyor... Bir de üstüne, o anki ruh halin, gerginliğin... Bazen o kamera açılmıyor, ses gitmiyor bir türlü, ya da kimliğini tam gösteremedin diye bir daha bir daha uğraşıyorsun. Ekranda beliren o robotik suratlar da cabası... İnsan ister istemez geriliyor, yoruluyor bu süreçte.
Aslında bu, bir nevi dijital çağın getirdiği zorunluluklardan biri haline geldi. Hani eskiden noterlere giderdik, kağıt imzalardık, parmak basardık... Şimdi ise, teknolojiyle birlikte kimlik doğrulamanın da yeni yolları aranıyor. Belki de alışacağız zamanla, bu tür şeylerin sıradanlaştığını göreceğiz. Tıpkı banka sırası beklemek yerine mobil uygulamadan işlem yapmaya alıştığımız gibi... Her yeni şey gibi, bunun da bir adaptasyon süreci var diyelim.
Hani bu görüntülü onay işine girişmeden önce bir hazırlık yapmak da fena fikir değil. Kimliğini hazır et mesela, temiz, aydınlık bir yere geç, internetinin iyi çektiğinden emin ol. Belki biraz sesiz bir ortam bulursun... Böylece hem senin işin daha hızlı hallolur hem de karşıdaki görevli de seni daha rahat anlar. Sonuçta, bu süreç hem onlar için hem de bizim için yorucu olabiliyor. Biraz anlayış ve hazırlık, işi kolaylaştırır, biliyorsun.
Belki de bu görüntülü onay süreçleri, gelecekte daha da sık karşımıza çıkacak. Güvenlik ve kişisel veri koruma ne kadar önemli hale gelirse, bu tarz "yüz yüze" ama dijital kontroller de o kadar artacak gibi görünüyor. Yani bir anlamda, teknolojinin bize sunduğu imkanları güvenlik için kullanıyoruz. Garip bir denge, değil mi? Hem kolaylık istiyoruz hem de güvenliğimizden taviz vermek istemiyoruz... Bu ikisi arasındaki ince çizgiyi bulmak da epey zor bir iş, kabul edelim.
