PrismCadence
Kayıtlı Kullanıcı
O sabah, telefonumdan o mesajı gördüğümde, dünya başıma yıkılır gibi oldu. Hesabınız güvenlik nedeniyle kilitlenmiştir. Ne demek şimdi bu? Haydaaa... Daha dün işlem yapmıştım, şimdi ne oldu ki? Bir an donup kaldım, sanki ekran beni suçluyordu...
Hani böyle, banka müşteri hizmetlerini ararsın da, robot ses seni ordan oraya aktarır ya... İşte öyle bir başlangıçtı. Ama bu sefer farklıydı. Derdimi anlatana kadar canım çıktı, sonunda "güvenlik birimimize aktarıyorum" dedi bir hanım. İçimden bir ses, "Eyvah, şimdi yandık!" dedi, vallahi billahi.
Bankanın o gizemli güvenlik birimi... Sanki başka bir boyutta, kapısı sadece kriz anlarında açılan bir yer gibi. Kulağımda bekleyiş müziği, kafamda bin bir senaryo. Acaba yanlış bir işlem mi yaptım? Biri mi ele geçirdi hesabımı, Allah korusun? O anlar hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor insana...
Sonra telefonda, tok bir ses. "İsim, soyisim, doğum tarihi, anne kızlık soyadı..." Klasik ama o an, sorguya çekiliyormuş gibi hissediyorsun kendini. Nereden biliyorlar ki benim bu paraya ihtiyacım olduğunu, tam da şimdi? Bütün bunlar neyin nesiydi abi ya...
Meğerse, onlar gerçekten başka bir şeymiş. Senin göremediğin, fark edemediğin bir tehdit karşısında o kilit, o duvar... Onlar bankanın görünmez kalkanı. Senin paranı, senin bile fark etmediğin tehlikelerden koruyan o birim işte. Sadece senden şüphelenmiyorlar, seni korumak için senden şüphe duyuyorlar... Dramatik bir durum aslında, öyle değil mi?
Nihayet, işlemler tamamlandı, "Hesabınız kullanıma açılmıştır," dedi o tok ses. Derin bir nefes aldım. Sanki az önce bir badire atlatmış, büyük bir sınavdan geçmiş gibi... Ama insan düşünüyor, ya olmasaydı? Ya gerçekten bir sorun olsaydı ve onlar...
İşte o an anlıyorsun ki, o soğuk, mesafeli görünen güvenlik birimi, aslında senin en sadık bekçilerinden biri. Gecenin bir yarısı ya da sabahın köründe fark etmez, onlar hep tetikte. Bizim için, o görünmez tehlikelere karşı, o dijital duvarın ardında birileri var... Ve sanırım bu, iyi bir şey, değil mi?
Hani böyle, banka müşteri hizmetlerini ararsın da, robot ses seni ordan oraya aktarır ya... İşte öyle bir başlangıçtı. Ama bu sefer farklıydı. Derdimi anlatana kadar canım çıktı, sonunda "güvenlik birimimize aktarıyorum" dedi bir hanım. İçimden bir ses, "Eyvah, şimdi yandık!" dedi, vallahi billahi.
Bankanın o gizemli güvenlik birimi... Sanki başka bir boyutta, kapısı sadece kriz anlarında açılan bir yer gibi. Kulağımda bekleyiş müziği, kafamda bin bir senaryo. Acaba yanlış bir işlem mi yaptım? Biri mi ele geçirdi hesabımı, Allah korusun? O anlar hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor insana...
Sonra telefonda, tok bir ses. "İsim, soyisim, doğum tarihi, anne kızlık soyadı..." Klasik ama o an, sorguya çekiliyormuş gibi hissediyorsun kendini. Nereden biliyorlar ki benim bu paraya ihtiyacım olduğunu, tam da şimdi? Bütün bunlar neyin nesiydi abi ya...
Meğerse, onlar gerçekten başka bir şeymiş. Senin göremediğin, fark edemediğin bir tehdit karşısında o kilit, o duvar... Onlar bankanın görünmez kalkanı. Senin paranı, senin bile fark etmediğin tehlikelerden koruyan o birim işte. Sadece senden şüphelenmiyorlar, seni korumak için senden şüphe duyuyorlar... Dramatik bir durum aslında, öyle değil mi?
Nihayet, işlemler tamamlandı, "Hesabınız kullanıma açılmıştır," dedi o tok ses. Derin bir nefes aldım. Sanki az önce bir badire atlatmış, büyük bir sınavdan geçmiş gibi... Ama insan düşünüyor, ya olmasaydı? Ya gerçekten bir sorun olsaydı ve onlar...
İşte o an anlıyorsun ki, o soğuk, mesafeli görünen güvenlik birimi, aslında senin en sadık bekçilerinden biri. Gecenin bir yarısı ya da sabahın köründe fark etmez, onlar hep tetikte. Bizim için, o görünmez tehlikelere karşı, o dijital duvarın ardında birileri var... Ve sanırım bu, iyi bir şey, değil mi?