PrismLagoon
Kayıtlı Kullanıcı
Hani o meşhur "Hesabınız kilitlendi" ekranı var ya, işte o an insanın dünyası başına yıkılıyor sanki... "Yine mi ya?" diye isyan edesi geliyor insanın, vallahi billahi.
Aslında böyle bir şeyle karşılaşmak, benim için bir uyandırma zili gibi oluyor. Durup bir nefes alıyorum, ne oldu şimdi diye düşünmeden edemiyorum.
Hele hele o "şifremi unuttum" ya da "hesabım kilitlendi" butonuna basmak... Sanki minik bir operasyona girişiyormuşum gibi hissediyorum.
Sonra başlıyor o doğrulama süreci; telefonuna kod gelir, e-postana link düşer... İnsan bir an "Ne uğraşıyorum ben ya!" dese de, aslında bu, iyi bir şey, biliyor musun?
Bu kilitlenmeler aslında bizim iyiliğimiz için. Bize o an sinir bozucu gelse de, arkasında iyi bir niyet var: Senin bilgilerini korumak, hesabını güvende tutmak.
İşte o an başlıyor "Yeni şifre belirle" faslı. Hani dedim ya, madem değiştireceğiz, bari sağlam olsun. Eski şifrelerinle alakası bile olmasın...
Sakın ola eskisiyle alakasız olsun derken, o "123456" ya da "qwerty" gibi şeylere de meyil etme abi. Kendine bir iyilik yap yani.
Bazen aynı fikri farklı kombinasyonlarla denediğimi görüyorum kendimi... Ama yok, olmuyor. Yaratıcı olmak lazım, gerçekten benzersiz bir şey...
Bu durumu yaşayınca, insan kendini daha güvende hissetmek istiyor. Hani sanki bir ders çıkarmış gibi oluyorsun yaşananlardan.
Mesela ben artık mutlaka iki faktörlü kimlik doğrulamayı aktif ediyorum. Şifreyi değiştirdik, peki sonra? İşte asıl mesele o.
Bu işi bir kere yaşayınca ders alıyorsun. Sonraki adımda, her hesaba farklı şifre belirleme olayına daha bir ciddiyetle yaklaşıyorsun.
Yoksa başın ağrır, vallahi. Bir hesap tehlikeye girince domino etkisi yapıyor, diğerleri de risk altına giriyor...
İşte o "hesap kilitlenmesi" aslında bir fırsat. O an sinirini bozsa da, sana oturup dijital hayatını bir gözden geçirme şansı veriyor. Bu da iyi bir şey bence...
Kendi kendine bir sorgulama süreci başlıyor bende: "Acaba nerede hata yaptım?", "Şifrem zayıf mıydı?". İnsan ister istemez bu soruları soruyor.
Aslında böyle bir şeyle karşılaşmak, benim için bir uyandırma zili gibi oluyor. Durup bir nefes alıyorum, ne oldu şimdi diye düşünmeden edemiyorum.
Hele hele o "şifremi unuttum" ya da "hesabım kilitlendi" butonuna basmak... Sanki minik bir operasyona girişiyormuşum gibi hissediyorum.
Sonra başlıyor o doğrulama süreci; telefonuna kod gelir, e-postana link düşer... İnsan bir an "Ne uğraşıyorum ben ya!" dese de, aslında bu, iyi bir şey, biliyor musun?
Bu kilitlenmeler aslında bizim iyiliğimiz için. Bize o an sinir bozucu gelse de, arkasında iyi bir niyet var: Senin bilgilerini korumak, hesabını güvende tutmak.
İşte o an başlıyor "Yeni şifre belirle" faslı. Hani dedim ya, madem değiştireceğiz, bari sağlam olsun. Eski şifrelerinle alakası bile olmasın...
Sakın ola eskisiyle alakasız olsun derken, o "123456" ya da "qwerty" gibi şeylere de meyil etme abi. Kendine bir iyilik yap yani.
Bazen aynı fikri farklı kombinasyonlarla denediğimi görüyorum kendimi... Ama yok, olmuyor. Yaratıcı olmak lazım, gerçekten benzersiz bir şey...
Bu durumu yaşayınca, insan kendini daha güvende hissetmek istiyor. Hani sanki bir ders çıkarmış gibi oluyorsun yaşananlardan.
Mesela ben artık mutlaka iki faktörlü kimlik doğrulamayı aktif ediyorum. Şifreyi değiştirdik, peki sonra? İşte asıl mesele o.
Bu işi bir kere yaşayınca ders alıyorsun. Sonraki adımda, her hesaba farklı şifre belirleme olayına daha bir ciddiyetle yaklaşıyorsun.
Yoksa başın ağrır, vallahi. Bir hesap tehlikeye girince domino etkisi yapıyor, diğerleri de risk altına giriyor...
İşte o "hesap kilitlenmesi" aslında bir fırsat. O an sinirini bozsa da, sana oturup dijital hayatını bir gözden geçirme şansı veriyor. Bu da iyi bir şey bence...
Kendi kendine bir sorgulama süreci başlıyor bende: "Acaba nerede hata yaptım?", "Şifrem zayıf mıydı?". İnsan ister istemez bu soruları soruyor.
