Borç batağının derinliklerinde nefes almak, her zaman uzun vade seçeneğinin cazibesinde saklıdır, kabul edelim ki büyük bir cazibe bu. O anki bunalımı hafifleten, ödeme taksitlerini görünürde küçülten, o an için omuzlardaki yükü hafifleten, vallahi de billahi de ferahlatan bir etki yaratır.
Düşük taksitlerin sunduğu anlık rahatlık, bazen o büyük resmi gözden kaçırır. Aylık ödeme miktarının küçülmesiyle birlikte, bankanın kasasına toplamda ne kadar fazla para akacağını hesaba katmak, işte o an, o pek de keyifli olmayan muhasebe başlar. Bu bir nevi, bugünün yükünü geleceğe taşımak demektir; ha, ne çıkar ondan...? Neticede bugünün acil ihtiyacı, yarının daha büyük bedeli olabilir, evet, aynen öyle.
Herkesin derdine deva olmaz uzun vade, öyle sananlar yanılır. Bu seçenek, gerçekten ay sonunu getirmekte zorlanan, nakit akışı ciddi anlamda tıkalı olanlar için bir çıkış kapısıdır; bir lüks değil, bazen tek çare. Keyiften değil, zaruretten başvurulan bir araç, bir soluklanma noktası... abi ya, mecburiyet işte. Yoksa sadece "daha az ödeyeyim" rahatlığına kapılıp, toplam borcu katlama lüksü, kimsenin işine gelmez.
Borçluluk hissinin uzaması, psikolojik yükün de artması demek, bunu es geçmeyelim. Yıllar süren o "borçluyum" düşüncesi, o aidiyet duygusu, insanın üzerindeki o görünmez ağırlık... düşünsenize kaç yıl daha sürecek bu hal. Finansal özgürlüğe giden yolun uzaması, geleceğe dair planları da ötelemek anlamına gelir; yatırım mı yapacaktın, ev mi alacaktın... hepsi bir kenara. Bugünkü düşük taksit, gelecekteki potansiyel fırsatları da beraberinde götürebilir, bir nevi bedel ödemektir bu.
Karar verirken sadece bugünü değil, yarınları da masaya yatırmak gerek, bu çok kritik bir nokta. Faiz oranlarının seyrini, kendi gelir beklentilerini, hayatın getireceği olası sürprizleri... bütün bunları düşünmek, resmin tamamını görmek demektir. Bir kalem oyunu gibi görünen bu yapılandırma, aslında hayatının rotasını yeniden çizmek gibi bir şey, abartmıyorum vallahi. Banka size bir seçenek sunar, doğru; ama o seçeneğin sizin için ne anlama geldiğini idrak etmek, asıl mesele bu.
Düşük taksitlerin sunduğu anlık rahatlık, bazen o büyük resmi gözden kaçırır. Aylık ödeme miktarının küçülmesiyle birlikte, bankanın kasasına toplamda ne kadar fazla para akacağını hesaba katmak, işte o an, o pek de keyifli olmayan muhasebe başlar. Bu bir nevi, bugünün yükünü geleceğe taşımak demektir; ha, ne çıkar ondan...? Neticede bugünün acil ihtiyacı, yarının daha büyük bedeli olabilir, evet, aynen öyle.
Herkesin derdine deva olmaz uzun vade, öyle sananlar yanılır. Bu seçenek, gerçekten ay sonunu getirmekte zorlanan, nakit akışı ciddi anlamda tıkalı olanlar için bir çıkış kapısıdır; bir lüks değil, bazen tek çare. Keyiften değil, zaruretten başvurulan bir araç, bir soluklanma noktası... abi ya, mecburiyet işte. Yoksa sadece "daha az ödeyeyim" rahatlığına kapılıp, toplam borcu katlama lüksü, kimsenin işine gelmez.
Borçluluk hissinin uzaması, psikolojik yükün de artması demek, bunu es geçmeyelim. Yıllar süren o "borçluyum" düşüncesi, o aidiyet duygusu, insanın üzerindeki o görünmez ağırlık... düşünsenize kaç yıl daha sürecek bu hal. Finansal özgürlüğe giden yolun uzaması, geleceğe dair planları da ötelemek anlamına gelir; yatırım mı yapacaktın, ev mi alacaktın... hepsi bir kenara. Bugünkü düşük taksit, gelecekteki potansiyel fırsatları da beraberinde götürebilir, bir nevi bedel ödemektir bu.
Karar verirken sadece bugünü değil, yarınları da masaya yatırmak gerek, bu çok kritik bir nokta. Faiz oranlarının seyrini, kendi gelir beklentilerini, hayatın getireceği olası sürprizleri... bütün bunları düşünmek, resmin tamamını görmek demektir. Bir kalem oyunu gibi görünen bu yapılandırma, aslında hayatının rotasını yeniden çizmek gibi bir şey, abartmıyorum vallahi. Banka size bir seçenek sunar, doğru; ama o seçeneğin sizin için ne anlama geldiğini idrak etmek, asıl mesele bu.
