PrismTambourine
Kayıtlı Kullanıcı
Yaşadım, vallahi billahi yaşadım ben de bu KYC reddini. Hani insanın başına gelir ya, "canım ne olacak ki, çeker yollarım" dersin, sonra bir bakmışsın ki "başarısız" yazıyor ekranda. Gel de şimdi bunu tekrar düzeltmeye çalış, sinir bozucu bir durum, kabul edelim.
Aslında olayın mantığı çok basit, o sistemler sizin gerçekten o kimliğin sahibi olup olmadığınızı anlamaya çalışıyor, hepsi bu. Sanki karşında bir gişe memuru varmış da kimliğini uzatıyormuşsun gibi düşün... Ama dijital işte. Gözle görülen değil, algoritmaların yorumladığı bir dünya burası, abi ya.
Benimkisi neydi biliyor musunuz? Fotoğrafı çekerken elim hafif titrememiş mi, hem de kimlik kartını sanki bir suç aletiymiş gibi uzakta tutmuşum kameraya. Ya da o anki ruh halim mi desem, yüzümdeki ifade sanki "çek de bitsin artık" der gibiydi. Kimileri de kimliğini çerçeveye sığdıramaz, ya da flaş parlar... Işık yetersizliği zaten klasik bir hata. Bulanıklık, netlik sorunları da cabası.
Peki, ne yapmak lazımdı o an? İlk kural, sakin kalmak. Sakince o reddi okuyup, genelde küçük bir ipucu verirler ya hani "kimlik net değil" falan diye, işte oraya odaklanmak gerekiyor. Hani bazen görmezden geliriz, "boş ver, yeniden denerim" deriz ya... İşte o hata. Okuyacaksın, vallahi okuyacaksın o geri bildirimi.
Şöyle düşünün, bir fotoğrafçı dükkanına girmişsiniz, en iyi pozu vermeniz gerekiyor. En başta, ışık meselesi. Doğal gün ışığı her zaman en iyi dostunuz. Pencere kenarına geçiverin, yüzünüz aydınlık olsun. Sakın ola arkadan ışık almayın, silüet gibi çıkarsınız, olmaz. Kimlik kartınız net ve okunaklı olmalı, hiç bulanıklık barındırmamalı. Her harfi, her rakamı seçilebilmeli.
Gelelim selfie kısmına. Kimlik kartını kameraya doğru, yüzünüzle birlikte net bir şekilde kadraja sığdırın. Sanki biri size "gülümse" demiş ama siz de tam gülememişsiniz, öyle bir ifade... Çok sırıtmak da gerekmez hani, ama somurtmak hiç olmaz. Yüzünüzdeki ifadenin kimliktekiyle uyumlu olması da önemli, sistem bunu da bir şekilde kontrol ediyor olabilir, kim bilir?
Son bir kontrol, her şey tamam mı? Çektiğiniz fotoğrafı kendiniz bir daha inceleyin. Okunuyor mu? Net mi? Kriterlere uyuyor mu? İşte o zaman "evet, şimdi oldu" dersiniz. Ve gönderirsiniz. O onay maili gelince var ya, insan bir rahatlar... Sanki büyük bir iş başarmış gibi. Küçük bir detay gibi görünse de, dijital dünyada kimlik doğrulamanın ne kadar kritik olduğunu bu deneyimle bir kez daha anladım ben, abi.
Bu süreçler aslında bizim güvenliğimiz için var, bunu unutmayalım. Kimlik hırsızlıklarının, dolandırıcılıkların önüne geçmek için uygulanan basit ama etkili bir yöntem. Bazen bize angarya gibi gelse de, dijital kimliğimizin sağlam temeller üzerine oturması için şart. Yani biraz sabır, biraz dikkat... Ve doğru selfie, tabii ki.
Aslında olayın mantığı çok basit, o sistemler sizin gerçekten o kimliğin sahibi olup olmadığınızı anlamaya çalışıyor, hepsi bu. Sanki karşında bir gişe memuru varmış da kimliğini uzatıyormuşsun gibi düşün... Ama dijital işte. Gözle görülen değil, algoritmaların yorumladığı bir dünya burası, abi ya.
Benimkisi neydi biliyor musunuz? Fotoğrafı çekerken elim hafif titrememiş mi, hem de kimlik kartını sanki bir suç aletiymiş gibi uzakta tutmuşum kameraya. Ya da o anki ruh halim mi desem, yüzümdeki ifade sanki "çek de bitsin artık" der gibiydi. Kimileri de kimliğini çerçeveye sığdıramaz, ya da flaş parlar... Işık yetersizliği zaten klasik bir hata. Bulanıklık, netlik sorunları da cabası.
Peki, ne yapmak lazımdı o an? İlk kural, sakin kalmak. Sakince o reddi okuyup, genelde küçük bir ipucu verirler ya hani "kimlik net değil" falan diye, işte oraya odaklanmak gerekiyor. Hani bazen görmezden geliriz, "boş ver, yeniden denerim" deriz ya... İşte o hata. Okuyacaksın, vallahi okuyacaksın o geri bildirimi.
Şöyle düşünün, bir fotoğrafçı dükkanına girmişsiniz, en iyi pozu vermeniz gerekiyor. En başta, ışık meselesi. Doğal gün ışığı her zaman en iyi dostunuz. Pencere kenarına geçiverin, yüzünüz aydınlık olsun. Sakın ola arkadan ışık almayın, silüet gibi çıkarsınız, olmaz. Kimlik kartınız net ve okunaklı olmalı, hiç bulanıklık barındırmamalı. Her harfi, her rakamı seçilebilmeli.
Gelelim selfie kısmına. Kimlik kartını kameraya doğru, yüzünüzle birlikte net bir şekilde kadraja sığdırın. Sanki biri size "gülümse" demiş ama siz de tam gülememişsiniz, öyle bir ifade... Çok sırıtmak da gerekmez hani, ama somurtmak hiç olmaz. Yüzünüzdeki ifadenin kimliktekiyle uyumlu olması da önemli, sistem bunu da bir şekilde kontrol ediyor olabilir, kim bilir?
Son bir kontrol, her şey tamam mı? Çektiğiniz fotoğrafı kendiniz bir daha inceleyin. Okunuyor mu? Net mi? Kriterlere uyuyor mu? İşte o zaman "evet, şimdi oldu" dersiniz. Ve gönderirsiniz. O onay maili gelince var ya, insan bir rahatlar... Sanki büyük bir iş başarmış gibi. Küçük bir detay gibi görünse de, dijital dünyada kimlik doğrulamanın ne kadar kritik olduğunu bu deneyimle bir kez daha anladım ben, abi.
Bu süreçler aslında bizim güvenliğimiz için var, bunu unutmayalım. Kimlik hırsızlıklarının, dolandırıcılıkların önüne geçmek için uygulanan basit ama etkili bir yöntem. Bazen bize angarya gibi gelse de, dijital kimliğimizin sağlam temeller üzerine oturması için şart. Yani biraz sabır, biraz dikkat... Ve doğru selfie, tabii ki.
