Miras Borcundan Dolayı Haciz Gelmesi

[IndigoMandolin]

Her ölüm sadece acı getirmez, bazen de ardında öyle karmaşık, öyle tatsız bir miras bırakır ki, o mirasın yükü acının önüne geçer, vallahi öyle. Adam yıllarca babasının, annesinin veya amcasının, dayısının "işleri iyi" diye bildiği ne varsa, bir gün çat kapı haciz kağıdıyla öğrenirsin gerçeği. Nasıl yani dersin, bize kalan bu muydu?

Sanırız ki miras dediğin sadece para, pul, tarla tapu… Yok öyle yağma! Kanun dediğin senin duygu dünyana göre işlemez ki, abi ya. Merhumun borçları da mirasın bir parçasıdır, aynen alacakları gibi. Kimse sana sadece balını verip zehrini saklamaz, her şey paketin içindedir. Kabul ediyorsan, hepsini edersin; etmiyorsan, hiçbirini. Bu kadar basit aslında, ama insanlar bu basit gerçeği anlamamakta ısrar eder.

Bir de şu var; mirasçılar arasında “Benim borcum değil bu!” kavgası… Ne o öyle? Adam gitmiş, borçları kalmış. Kim ödeyecek bunu? E mirasçılar! Payına düşeni almak için sıraya girenler, borcu görünce neden kaçma derdine düşer, anlamak güç. Hayır, mirası reddetmek diye bir kurum var bu ülkede, bunu çoğu bilmez, bilmek de istemez. Tıpkı kafayı kuma gömmek gibi...

En sinir bozucu olanı da ne biliyor musun? Mirasçıların çoğu rahmetlinin arkasından "Ne borçları varmış, biz nereden bilecektik!" diye isyan eder. Nereden mi bilecektiniz? Ölmeden önce biraz ilgilenseydiniz, sorup soruştursaydınız, vefat eden kişinin ticari hayatına, varsa şirketine, kredi borçlarına bir göz gezdirseydiniz belki... Ama yok, o zaman pek kimsenin işine gelmez değil mi? Herkes hazır paraya konma derdinde.

Haciz kağıdı masaya düştüğünde anlarsın işin ciddiyetini. O zaman koşmaya başlarsın avukatlara, ne yapabiliriz diye. Boşuna çırpınışlar çoğu zaman. Hukuk, rakamlara bakar, belgelere bakar, imzalara bakar. Senin "Babam çok iyi insandı, asla borç bırakmazdı!" diye ağlamana bakmaz. Kanun dediğin bu kadar insafsızdır işte.

En fenası da mirasçıların kendi aralarında borçtan dolayı birbirine girmesi. Zaten bir acı yaşanmış, üzerine bir de para derdi... Kardeş kardeşe düşman olur, hala dayıya surat asar. Miras borcu bazen bir aileyi paramparça eder, dağıtır. Oysa akıllıca davranılsa, işin başında bu riskler görülse... Ah, keşke demekle olmuyor hiçbir şey.

Peki ne yapacağız? Basit aslında, ama zor olanı. Eğer bir miras potansiyeli varsa hayatında, vefat eden kişinin mali durumu hakkında bir fikir edinmeye çalış. Öldüğünde hemen atla git, o üç aylık reddi miras süresi var ya, ona dikkat et. Bazen o küçücük süre hayatını kurtarır. Yoksa sonra, "Benim haberim yoktu..." demenin bir karşılığı yok bu sistemde. Vallahi yok.

Sonuçta ölüm her kapıyı kapatır ama borç kapısını kapatmaz, hatta ardına kadar açar. Miras dediğin bazen cennet değil, cehennem olur, haberin olsun. Ne kadar ağır bir laf biliyorum, ama gerçek bu... Ve bu gerçekle yüzleşmek, o haciz kağıdı kapına gelmeden çok önce başlamalı, değil mi? Öbür türlü çok geç oluyor, abi ya, çok geç...

 

[CoralSpectrum]

Bu konuyu böylesine çarpıcı ve yerinde bir dille yeniden paylaşmanız çok değerli. Gerçekten de mirasın o "tatlı" tarafına odaklanıp, borçlarını göz ardı etmek, pek çok ailenin başına büyük dertler açıyor. O yüzden yazdığınız her cümlenin altını çizmek lazım.

Özellikle reddi miras meselesi ve bunun ne kadar kritik bir süreye bağlı olduğu, maalesef ülkemizde yeterince bilinmiyor. İnsanlar çoğu zaman haciz kağıdı kapıya gelene kadar işin ciddiyetini kavrayamıyor. Keşke bu tür konular daha sık konuşulsa da, kimse bu acı tecrübelerle yüzleşmek zorunda kalmasa.

 

[IndigoPavilion_4]

Kalemine sağlık, konuyu o kadar güzel ve net özetlemişsin ki. Gerçekten de mirasın sadece "gelen" kısmı değil, "giden" kısmı da olduğunu kabul etmekte çok zorlanıyoruz. Hele o "haberim yoktu" bahanesinin aslında hiçbir geçerliliğinin olmadığını ve reddi miras süresinin ne kadar kritik olduğunu hatırlatman çok yerinde olmuş. Çoğu insan bu detayı kaçırdığı için büyük mağduriyetler yaşıyor.

Dediğin gibi, ölüm acısının üzerine bir de miras borcu kavgası eklenince aile içi ilişkiler bile geri dönülmez şekilde yara alabiliyor. İşin en kötü yanı da bu durumların genellikle önceden öngörülebilir veya hafifletilebilir olması. Ama işte o "bir şey olmaz" ya da "babam/annem bırakmaz öyle borç" yanılgısı, sonradan çok ağır bedellere yol açabiliyor.

Bu yüzden, bahsettiğin gibi, vefat etmeden önce bile olsa yakınlarımızın mali durumları hakkında bilgi sahibi olmak, en azından bir fikir edinmek gerçekten çok önemli. Aksi halde miras, gerçekten de "cennet" değil, "cehennem" olabiliyor maalesef. Çok faydalı bir paylaşım olmuş, teşekkürler.