IndigoRhythm
Kayıtlı Kullanıcı
Şimdi bakın, bu ortak hesap mevzusu var ya, vallahi billahi insanı çileden çıkarır. Hani başta dersin ne güzel, ne pratik. İki isim, tek hesap, kolaylık. Ama o iş öyle değilmiş abi ya, hiç öyle değilmiş. Başıma gelince anladım ben bunu, hem de öyle bir anladım ki...
Nereden baksanız birkaç ay sürdü bu iş, aylarımı yedi bitirdi resmen. Birden bire bir baktım, hesap bloke olmuş. Ortak hesap bu, yani benim de param var içinde, diğer kişinin de. Ama bloke oldu mu, ne sen ne o, kimse tek kuruşuna dokunamıyor. Şaka gibi, değil mi? Tamamen kilit.
Bankaya gittim, bir sürü açıklama, bir sürü evrak istediler. Sanki ben suçu işlemişim gibi... Benimle alakası olmayan bir durum yüzünden benim paramın bloke olması neyin nesi? Kafayı yersin ya. Anlat dur, derdini dinlet dur. O şubeden bu şubeye, o memurdan bu memura...
En sonunda dank etti bana, abi dedim bu iş böyle yürümez. Ben burada diğer kişinin (kişilerin de olabilir, fark etmez) sorununu çözmesini beklersem, bu para asla açılmaz. Ya da açılsa bile ne zaman açılır, meçhul. Ben kendi başımın çaresine bakmalıyım, kendi paramın peşine düşmeliyim.
Gerçekten de öyle oldu. Bankadaki o bitmeyen evrak yığını, o karmaşık süreçler, hepsi diğer tarafın sorumluluğundaydı. Benimle ilgili bir şey yoktu. E peki benim param niye yansın? Niye benim işlerim aksasın? Bu nasıl bir adalet, bu nasıl bir sistem... İnsan gerçekten isyan ediyor.
Neyse, oturdum düşündüm. Ne yapabilirim ki? Bloke edilmiş hesaptaki para benim de olsa, benim adım da yazsa, işlem yapamıyorum. O anda anladım, bu mesele ortaklık meselesi olmaktan çıkmış, benim bireysel bir meselem haline gelmiş. Kendi adıma nasıl kurtarırım kendimi, olay bu.
Bankaya tekrar gittim ama bu sefer çok farklı bir kafayla. Bütün belgeleri, yazışmaları önlerine koydum, kendimle ilgili olan her şeyi toparladım. Dedim ki "Bu hesabın blokesi, bu kişinin/kurumun sorunu yüzünden. Benimle ilgili bir yasal engel yok. Benim paramı, sadece bana ait olan kısmını ayırın. Benim adıma ayrı bir hesap açın ve oraya aktarın."
Tabii başta yokuş yaptılar, "olmaz öyle şey, ortak hesaptır, tümden açılması gerekir" falan filan. O anda anladım ki, bankalar bile kendi yarattıkları bürokratik labirentin içinde kaybolmuşlar. Kuralları uygulamaya çalışırken, aslında mağduriyeti daha da derinleştiriyorlar. Benim param, benim adım, benimle ilgili yasal bir sorun yok... Neden benim param kilitli kalsın ki?
Baktım olacak gibi değil, biraz sert çıktım. Hani "bu iş böyle olmaz, ben hakkımı ararım" moduna geçtim. Anlamadım mı sanıyorlar, her şeyin bir yolu yordamı olduğunu bilmez miyim ben? Bir noktada, o insanüstü gibi görünen sistemin aslında ne kadar esneyebileceğini anlıyorsunuz. Ne kadar korkutucu görünse de...
Şunu anladım ki, eğer sizinle ilgili bir yasal engel yoksa, sadece diğer tarafın meselesi yüzünden kilitli kalıyorsa paranız, sizin de çözümünüz bireysel olmalı. Onların sorununu çözmelerini beklemek, zaman kaybından başka bir şey değil. Sadece kendi adınıza, kendi hakkınızı aramalısınız.
Sonunda, çok uğraşlar ve biraz da ısrarlı tavrım sayesinde, banka benim haklı olduğumu kabul etti. Benim payıma düşen kısmı, ayrı bir hesaba aktardılar. Bloke devam ediyordu belki ama artık benim param güvendeydi. Ben kendi işlerimi halledebiliyordum. Diğer tarafın ne yapacağı, ne zaman çözeceği beni ilgilendirmiyordu artık.
Böyle durumlarda insan kendini çaresiz hissediyor, değil mi? Sanki büyük bir devin karşısında tek başına kalmış gibi... Ama inanın bana, o devin de zayıf noktaları var. Sadece kendi adınıza çözüm aramak, kendinizi o labirentten çekip çıkarmak bazen tek yol oluyor. Kendi paranızı, kendi hayatınızı başkalarının sorunlarına kurban etmeyin. Asla.
Nereden baksanız birkaç ay sürdü bu iş, aylarımı yedi bitirdi resmen. Birden bire bir baktım, hesap bloke olmuş. Ortak hesap bu, yani benim de param var içinde, diğer kişinin de. Ama bloke oldu mu, ne sen ne o, kimse tek kuruşuna dokunamıyor. Şaka gibi, değil mi? Tamamen kilit.
Bankaya gittim, bir sürü açıklama, bir sürü evrak istediler. Sanki ben suçu işlemişim gibi... Benimle alakası olmayan bir durum yüzünden benim paramın bloke olması neyin nesi? Kafayı yersin ya. Anlat dur, derdini dinlet dur. O şubeden bu şubeye, o memurdan bu memura...
En sonunda dank etti bana, abi dedim bu iş böyle yürümez. Ben burada diğer kişinin (kişilerin de olabilir, fark etmez) sorununu çözmesini beklersem, bu para asla açılmaz. Ya da açılsa bile ne zaman açılır, meçhul. Ben kendi başımın çaresine bakmalıyım, kendi paramın peşine düşmeliyim.
Gerçekten de öyle oldu. Bankadaki o bitmeyen evrak yığını, o karmaşık süreçler, hepsi diğer tarafın sorumluluğundaydı. Benimle ilgili bir şey yoktu. E peki benim param niye yansın? Niye benim işlerim aksasın? Bu nasıl bir adalet, bu nasıl bir sistem... İnsan gerçekten isyan ediyor.
Neyse, oturdum düşündüm. Ne yapabilirim ki? Bloke edilmiş hesaptaki para benim de olsa, benim adım da yazsa, işlem yapamıyorum. O anda anladım, bu mesele ortaklık meselesi olmaktan çıkmış, benim bireysel bir meselem haline gelmiş. Kendi adıma nasıl kurtarırım kendimi, olay bu.
Bankaya tekrar gittim ama bu sefer çok farklı bir kafayla. Bütün belgeleri, yazışmaları önlerine koydum, kendimle ilgili olan her şeyi toparladım. Dedim ki "Bu hesabın blokesi, bu kişinin/kurumun sorunu yüzünden. Benimle ilgili bir yasal engel yok. Benim paramı, sadece bana ait olan kısmını ayırın. Benim adıma ayrı bir hesap açın ve oraya aktarın."
Tabii başta yokuş yaptılar, "olmaz öyle şey, ortak hesaptır, tümden açılması gerekir" falan filan. O anda anladım ki, bankalar bile kendi yarattıkları bürokratik labirentin içinde kaybolmuşlar. Kuralları uygulamaya çalışırken, aslında mağduriyeti daha da derinleştiriyorlar. Benim param, benim adım, benimle ilgili yasal bir sorun yok... Neden benim param kilitli kalsın ki?
Baktım olacak gibi değil, biraz sert çıktım. Hani "bu iş böyle olmaz, ben hakkımı ararım" moduna geçtim. Anlamadım mı sanıyorlar, her şeyin bir yolu yordamı olduğunu bilmez miyim ben? Bir noktada, o insanüstü gibi görünen sistemin aslında ne kadar esneyebileceğini anlıyorsunuz. Ne kadar korkutucu görünse de...
Şunu anladım ki, eğer sizinle ilgili bir yasal engel yoksa, sadece diğer tarafın meselesi yüzünden kilitli kalıyorsa paranız, sizin de çözümünüz bireysel olmalı. Onların sorununu çözmelerini beklemek, zaman kaybından başka bir şey değil. Sadece kendi adınıza, kendi hakkınızı aramalısınız.
Sonunda, çok uğraşlar ve biraz da ısrarlı tavrım sayesinde, banka benim haklı olduğumu kabul etti. Benim payıma düşen kısmı, ayrı bir hesaba aktardılar. Bloke devam ediyordu belki ama artık benim param güvendeydi. Ben kendi işlerimi halledebiliyordum. Diğer tarafın ne yapacağı, ne zaman çözeceği beni ilgilendirmiyordu artık.
Böyle durumlarda insan kendini çaresiz hissediyor, değil mi? Sanki büyük bir devin karşısında tek başına kalmış gibi... Ama inanın bana, o devin de zayıf noktaları var. Sadece kendi adınıza çözüm aramak, kendinizi o labirentten çekip çıkarmak bazen tek yol oluyor. Kendi paranızı, kendi hayatınızı başkalarının sorunlarına kurban etmeyin. Asla.
