QuartzPavilion
Kayıtlı Kullanıcı
Şimdi efendim, o PIN kodu blokesi muhabbeti var ya, insanı çıldırtır vallahi. Bir sabah uyanırsın, her şey yolunda sanırsın, bir ATM'ye gidersin ya da POS cihazından bir ödeme yapmaya kalkarsın, tak! "Hatalı PIN, kartınız bloke olmuştur." İşte o an, insanın dünyası başına yıkılıyor resmen, değil mi? Özellikle de acil bir işin varken, paraya sıkışıksan... Eyvahlar olsun. Ne yapacağını şaşırıyorsun.
Hemen telefona sarılırsın tabi, bankanın müşteri hizmetleri... Bekle Allah bekle. O robot sesler, tuşlamalar, "lütfen hatta kalın" nidaları... Dakikalar geçer, sinirlerin gerilir. En sonunda bir canlıya ulaşırsın, o da sana bir sürü soru sorar, sanki sen hırsızmışsın gibi. Bütün bilgilerini doğrularsın, "evet efendim, blokeniz açıldı" derler. Oh çekersin. Ama ne gezer... Tekrar denersin, yine aynı "bloke" mesajı. İşte o an dersin ki, bu ne biçim iş abi ya?
Sonra başlarsın bankaya gitme faslına. En yakın şube nerede, nasıl giderim, mesai saatleri ne zaman... Gidersin, sıra beklersin. Orada da aynı film. "Sistemde sorun görünüyor, biz de açamıyoruz." Yahu nasıl iş bu? Banka burası, para döndürüyor koskoca şirket, bir PIN blokesini kaldıramıyor mu? İnsanı deli etme işi bu düpedüz. O kadar teknoloji, o kadar güvenlik muhabbeti... Ama gel gör ki, basit bir sorunda çaresiz kalıyorsun.
Böyle durumlarda artık anlıyorsun ki, bu iş kilitlenmiş. Bloken kalkmıyorsa, denedikleri her yöntem bir duvara tosluyorsa... Çok da zorlamanın manası yok. Zaten insanı bezdiriyorlar, bezdiriyorlar ki vazgeçsin. Bankacılık sisteminin bir garip hali bu. Bazen bilerek yapıyorlar sanki, seni başka çözümlere itiyorlar gibi bir his oluşuyor içimde, yalan yok.
Yapacak bir şey kalmadıysa, yani bütün yolları denemiş, her kapıyı çalmış ama sonuç alamamışsan... Radikal düşünmek zorunda kalıyorsun. En baştan yeni bir kart başvurusu yapmak, belki de tamamen yeni bir hesap açmak. Evet, uğraştırıcı, evet, insanı yoran bir süreç ama bazen başka çare bırakmıyorlar işte. İnsanın sinirleri daha fazla yıpranmasın, değil mi?
Düşünsene, her şeyi denedin, her kapıyı zorladın, ama nafile. Sanki o kart, o hesap artık seninle alakalı değilmiş gibi bir muamele görüyorsun. Böyle anlarda insan, "iyi ki başka bankalarda da hesabım var" diyor, ya da "keşke olsaydı" diye hayıflanıyor. Çünkü tek bir bankaya ya da tek bir karta bel bağlamak, hele ki bu ülkenin bankacılık sisteminde, büyük hata. Tecrübeyle sabit.
Ha dersin ki, "ben uğraşırım, sonuna kadar giderim..." Git abi. Tabii ki gidebilirsin. Tüketici Hakları'na başvurursun, şikayetini iletirsin. Belki bir netice alırsın, belki aylarca sürünürsün. Bu tamamen senin enerjine, zamanına ve sabrına bağlı. Ama benim gördüğüm o ki, bazen en hızlı çözüm, mevcut çıkmazdan tamamen uzaklaşmak oluyor. Yeni bir sayfa açmak gibi...
Netice itibarıyla, eğer o PIN kodu blokesi kalkmıyorsa, bir yerden sonra durup kendine şunu sorman lazım: Bu kadar uğraşmaya değer mi? Benim zamanım, benim sinirlerim bu çileye değer mi? Çoğu zaman cevabı veriyorsun zaten. Bırakırsın o kartı, o hesabı kendi kaderine. Başka bir bankayla yola devam edersin. Dünya dönüyor, hayat devam ediyor... Bir bankanın seni durdurmasına izin vermezsin yani, değil mi? İşte bu kadar.
Hemen telefona sarılırsın tabi, bankanın müşteri hizmetleri... Bekle Allah bekle. O robot sesler, tuşlamalar, "lütfen hatta kalın" nidaları... Dakikalar geçer, sinirlerin gerilir. En sonunda bir canlıya ulaşırsın, o da sana bir sürü soru sorar, sanki sen hırsızmışsın gibi. Bütün bilgilerini doğrularsın, "evet efendim, blokeniz açıldı" derler. Oh çekersin. Ama ne gezer... Tekrar denersin, yine aynı "bloke" mesajı. İşte o an dersin ki, bu ne biçim iş abi ya?
Sonra başlarsın bankaya gitme faslına. En yakın şube nerede, nasıl giderim, mesai saatleri ne zaman... Gidersin, sıra beklersin. Orada da aynı film. "Sistemde sorun görünüyor, biz de açamıyoruz." Yahu nasıl iş bu? Banka burası, para döndürüyor koskoca şirket, bir PIN blokesini kaldıramıyor mu? İnsanı deli etme işi bu düpedüz. O kadar teknoloji, o kadar güvenlik muhabbeti... Ama gel gör ki, basit bir sorunda çaresiz kalıyorsun.
Böyle durumlarda artık anlıyorsun ki, bu iş kilitlenmiş. Bloken kalkmıyorsa, denedikleri her yöntem bir duvara tosluyorsa... Çok da zorlamanın manası yok. Zaten insanı bezdiriyorlar, bezdiriyorlar ki vazgeçsin. Bankacılık sisteminin bir garip hali bu. Bazen bilerek yapıyorlar sanki, seni başka çözümlere itiyorlar gibi bir his oluşuyor içimde, yalan yok.
Yapacak bir şey kalmadıysa, yani bütün yolları denemiş, her kapıyı çalmış ama sonuç alamamışsan... Radikal düşünmek zorunda kalıyorsun. En baştan yeni bir kart başvurusu yapmak, belki de tamamen yeni bir hesap açmak. Evet, uğraştırıcı, evet, insanı yoran bir süreç ama bazen başka çare bırakmıyorlar işte. İnsanın sinirleri daha fazla yıpranmasın, değil mi?
Düşünsene, her şeyi denedin, her kapıyı zorladın, ama nafile. Sanki o kart, o hesap artık seninle alakalı değilmiş gibi bir muamele görüyorsun. Böyle anlarda insan, "iyi ki başka bankalarda da hesabım var" diyor, ya da "keşke olsaydı" diye hayıflanıyor. Çünkü tek bir bankaya ya da tek bir karta bel bağlamak, hele ki bu ülkenin bankacılık sisteminde, büyük hata. Tecrübeyle sabit.
Ha dersin ki, "ben uğraşırım, sonuna kadar giderim..." Git abi. Tabii ki gidebilirsin. Tüketici Hakları'na başvurursun, şikayetini iletirsin. Belki bir netice alırsın, belki aylarca sürünürsün. Bu tamamen senin enerjine, zamanına ve sabrına bağlı. Ama benim gördüğüm o ki, bazen en hızlı çözüm, mevcut çıkmazdan tamamen uzaklaşmak oluyor. Yeni bir sayfa açmak gibi...
Netice itibarıyla, eğer o PIN kodu blokesi kalkmıyorsa, bir yerden sonra durup kendine şunu sorman lazım: Bu kadar uğraşmaya değer mi? Benim zamanım, benim sinirlerim bu çileye değer mi? Çoğu zaman cevabı veriyorsun zaten. Bırakırsın o kartı, o hesabı kendi kaderine. Başka bir bankayla yola devam edersin. Dünya dönüyor, hayat devam ediyor... Bir bankanın seni durdurmasına izin vermezsin yani, değil mi? İşte bu kadar.