PrismTuning
Kayıtlı Kullanıcı
Valla abi, hepimizin başına gelmiştir o an, bankamatikte kartı sokarsın, şifreyi girersin, bir kez yanlış dersin, iki kez yanlış dersin, sonra üçüncüde o lanet olası 'Şifreniz bloke edilmiştir' yazısı belirir ya ekranda... İşte o an dünya durur, değil mi? Hani bir anda bütün planlar, o an yapacağın alışverişler, nakit çekmeler hepsi iptal olur gider. İnsan bir afallar, bir boşluğa düşer, ne yapacağını bilemez... Vallahi billahi insanı çileden çıkarır bazen.
Şimdi bu PIN blokesi meselesi aslında bir yandan güvenlik için çok önemli. Düşünsene, kartını çaldıran birinin eline geçse, öyle istediği kadar deneme hakkı olsa, ne anlamı kalır ki şifrenin? Ama işte o "güvenlik" kelimesi, bazen bizim işlerimizi de bir anda allak bullak ediyor. Hani hayatın akışı içinde bir anlık dalgınlıkla, belki de başka bir kartın şifresini denemekle başlıyor her şey... Sonra hooop, kilit.
En sinir bozucu yanı da, o an acil bir işin olması. Mesela fatura ödeyeceksin, ya da pazardan bir şeyler alacaksın, çoluk çocuğa bir yemek ısmarlayacaksın... Cebinde başka nakit de yoksa, eyvah dersin, yandık! Sanki hayat seninle bir oyun oynuyor gibi, tam da ihtiyacın olduğu anda eli kolunu bağlıyor insanın... Değil mi yani?
Peki ne yapmak lazım o ilk şoku atlattıktan sonra? Şimdi bak, genelde ilk aklımıza gelen bankayı aramak olur, değil mi? Ama o telefon bankacılığı menülerinde kaybolmak da başlı başına bir dert... Tuşa bas, T.C. kimlik numaranı gir, doğum tarihini söyle, güvenlik sorusunu yanıtla... Bitmek bilmez bir labirent gibi bazen. Bazen de o kadar uzun sürer ki bağlanmak, insan pes etme noktasına gelir yani.
Ha bir de şu var, bazı bankalar hemen telefonla açabiliyor blokeni, bazıları diyor ki 'Şubeye gitmeniz lazım.' İşte o zaman hepten yandın. Şubenin yolunu tutacaksın, sıra bekleyeceksin, gişede derdini anlatacaksın... Bir tane şifre değiştirmek, ya da blokeni kaldırmak için neredeyse yarım günün gidiyor desek yeridir. İş güç arasında hele, vallahi zor işler bunlar.
O yüzden benim size nacizane bir tavsiyem var, ne olursa olsun şifrenizi bir yere yazıp saklamayın derim. Hani bazıları küçük bir not kağıdına yazıp cüzdanın arasına koyuyor ya... İşte o en tehlikelisi. Zaten asıl derdimiz unutmak, değil mi? En iyisi güvenli bir şekilde aklınızda tutmak, ya da unuttuğunuzda nasıl yenileyeceğinizi, blokenizi nasıl açtıracağınızı bir kez olsun deneyimlemek, öğrenmek. İnanın bana, insan hiç yoktan bir hazırlıklı oluyor böylece...
Bir de alternatifler var tabii. Hani olur da kartın bloke olursa, mobil bankacılık şifrenle giriş yapıp havale, EFT yapabilirsin ya da QR kodla para çekebilirsin bazı bankamatiklerden. Ya da online alışverişlerinde sanal kart kullanırsın... Yani hayat tamamen durmuyor aslında, sadece biraz yön değiştiriyor, farklı bir patikadan yürümek zorunda kalıyorsun... Böyle durumlarda, insanın "ne kadar çok seçeneğim varmış aslında" diye düşünmesi de ayrı bir rahatlatıcı oluyor.
Sonuçta bu dijitalleşen dünyada, bankacılık işlemleri hayatımızın ayrılmaz bir parçası oldu. Eskiden bir şey olduğunda direk şubeye koşardık, şimdi her şey parmağımızın ucunda. Ama işte bu kolaylıkların yanında, güvenlik önlemleri de artıyor, bu da bazen böyle küçük pürüzler yaratabiliyor. Yani ne yapalım, tedbirli olmak ve olası aksiliklere karşı birkaç B planı bulundurmak en güzeli... Di mi ama?
Şimdi bu PIN blokesi meselesi aslında bir yandan güvenlik için çok önemli. Düşünsene, kartını çaldıran birinin eline geçse, öyle istediği kadar deneme hakkı olsa, ne anlamı kalır ki şifrenin? Ama işte o "güvenlik" kelimesi, bazen bizim işlerimizi de bir anda allak bullak ediyor. Hani hayatın akışı içinde bir anlık dalgınlıkla, belki de başka bir kartın şifresini denemekle başlıyor her şey... Sonra hooop, kilit.
En sinir bozucu yanı da, o an acil bir işin olması. Mesela fatura ödeyeceksin, ya da pazardan bir şeyler alacaksın, çoluk çocuğa bir yemek ısmarlayacaksın... Cebinde başka nakit de yoksa, eyvah dersin, yandık! Sanki hayat seninle bir oyun oynuyor gibi, tam da ihtiyacın olduğu anda eli kolunu bağlıyor insanın... Değil mi yani?
Peki ne yapmak lazım o ilk şoku atlattıktan sonra? Şimdi bak, genelde ilk aklımıza gelen bankayı aramak olur, değil mi? Ama o telefon bankacılığı menülerinde kaybolmak da başlı başına bir dert... Tuşa bas, T.C. kimlik numaranı gir, doğum tarihini söyle, güvenlik sorusunu yanıtla... Bitmek bilmez bir labirent gibi bazen. Bazen de o kadar uzun sürer ki bağlanmak, insan pes etme noktasına gelir yani.
Ha bir de şu var, bazı bankalar hemen telefonla açabiliyor blokeni, bazıları diyor ki 'Şubeye gitmeniz lazım.' İşte o zaman hepten yandın. Şubenin yolunu tutacaksın, sıra bekleyeceksin, gişede derdini anlatacaksın... Bir tane şifre değiştirmek, ya da blokeni kaldırmak için neredeyse yarım günün gidiyor desek yeridir. İş güç arasında hele, vallahi zor işler bunlar.
O yüzden benim size nacizane bir tavsiyem var, ne olursa olsun şifrenizi bir yere yazıp saklamayın derim. Hani bazıları küçük bir not kağıdına yazıp cüzdanın arasına koyuyor ya... İşte o en tehlikelisi. Zaten asıl derdimiz unutmak, değil mi? En iyisi güvenli bir şekilde aklınızda tutmak, ya da unuttuğunuzda nasıl yenileyeceğinizi, blokenizi nasıl açtıracağınızı bir kez olsun deneyimlemek, öğrenmek. İnanın bana, insan hiç yoktan bir hazırlıklı oluyor böylece...
Bir de alternatifler var tabii. Hani olur da kartın bloke olursa, mobil bankacılık şifrenle giriş yapıp havale, EFT yapabilirsin ya da QR kodla para çekebilirsin bazı bankamatiklerden. Ya da online alışverişlerinde sanal kart kullanırsın... Yani hayat tamamen durmuyor aslında, sadece biraz yön değiştiriyor, farklı bir patikadan yürümek zorunda kalıyorsun... Böyle durumlarda, insanın "ne kadar çok seçeneğim varmış aslında" diye düşünmesi de ayrı bir rahatlatıcı oluyor.
Sonuçta bu dijitalleşen dünyada, bankacılık işlemleri hayatımızın ayrılmaz bir parçası oldu. Eskiden bir şey olduğunda direk şubeye koşardık, şimdi her şey parmağımızın ucunda. Ama işte bu kolaylıkların yanında, güvenlik önlemleri de artıyor, bu da bazen böyle küçük pürüzler yaratabiliyor. Yani ne yapalım, tedbirli olmak ve olası aksiliklere karşı birkaç B planı bulundurmak en güzeli... Di mi ama?
