JadeSpectrum_1
Kayıtlı Kullanıcı
Şimdi bu yapılandırma mevzusu, ah be abi, yıllardır dinliyoruz, görüyoruz. Her dönem yeni bir düzenleme, yeni bir umut. Vatandaş da haklı olarak "Acaba bu sefer faizler, gecikme zamları tamamen silinir mi?" diye bir beklentiye giriyor vallahi. Çünkü yük o kadar ağır ki bazen, insan bir nefes almak istiyor, değil mi?
Genelde ilk akla gelen soru bu oluyor: Her şey sıfırlanır mı? Hani borç anapara kalır da üstüne eklenen bütün o yükler, cezalar... Onlar uçup gider mi? Maalesef, öyle sihirli bir değnek yok hayatta, hele ki devlet alacaklarında. Tamamı silinir mi? Yok öyle bir dünya. O borcun aslından vazgeçmek demek, devletin kendi varlığından vazgeçmesi gibi bir şey olur, değil mi? Biraz gerçekçi olmak lazım işte burada.
Peki ne oluyor da insanlar "silinir" diye düşünüyor? Aslında silinen kısım var, evet. Özellikle gecikme zamları, gecikme faizleri... İşte o kısım genelde bir kalemle çiziliyor, affediliyor. Ama anaparanın üstüne hesaplanan, yani borcun ilk oluştuğu andan itibaren işleyen Yİ-ÜFE oranında bir güncelleme yapılıyor. Yani tamamen kalkmıyor, onun yerine daha makul bir faiz oranıyla hesaplanmış yeni bir tutar geliyor karşınıza. Farklı bir isimle de olsa, bir miktar ödeme yine oluyor yani.
Düşünsene, mesela bir vergi borcun var, zamanında ödeyememişsin. Üzerine eklenen o katlamalı gecikme zamları var ya, işte onlar bazen anaparanın bile önüne geçiyor. İnsan "Bu ne ya, borcum mu baki, cezası mı?" diye şaşırıp kalıyor. Yapılandırmanın en büyük faydası da tam da burada başlıyor; o can sıkan, yoran, borcun belini büken gecikme zamları büyük ölçüde ortadan kalkıyor, hafifletiliyor.
Ancak burada dikkat edilmesi gereken çok önemli bir nokta var: Bu yapılandırmanın şartlarına uymak gerekiyor. Öyle başvurdum bitti değil. Genellikle belirli taksitler halinde ödeme planı çıkarılır. Eğer o taksitleri zamanında ödemezsen, hani iki taksiti üst üste kaçırırsan falan... İşte o zaman bütün o güzellikler, o silinen, affedilen kısımlar hop geri gelir. Eskisi gibi olmasa da, yapılandırma bozulduğu için yeniden o eski ağır yükle karşılaşabilirsin, billahi içinden çıkılmaz bir hal alıyor o zaman işler.
Yani aslında mesele gecikme zammı ve faizlerinin tamamen yok olması değil, onların yerine daha ödenebilir, daha makul bir ödeme planının gelmesi, diyebiliriz. O ağır yükün hafiflemesi, insanı rahatlatması... Çünkü bazen borçlu olmaktan çok, o borcun üzerindeki faiz yükü insanı çileden çıkarıyor, geceleri uyutmuyor. İşte o yükün bir kısmından kurtulmak bile başlı başına büyük bir kolaylık.
Yoksa kim istemez ki, hani bir borç çıksın karşına, desen ki "Faizlerini silin de anaparasını ödeyeyim." Ama öyle olmuyor işler, bir denge var. Devlet de tabii ki alacaklarından tamamen vazgeçmek istemez. O yüzden bu yapılandırmalar bir nevi orta yol bulma çabası, hem vatandaşın nefes almasını sağlamak hem de devletin alacaklarını tahsil etmesi için bir fırsat yaratmak... Durum bu yani, aşağı yukarı hep böyle işler bu sistem, yıllardır aynı döngü.
Genelde ilk akla gelen soru bu oluyor: Her şey sıfırlanır mı? Hani borç anapara kalır da üstüne eklenen bütün o yükler, cezalar... Onlar uçup gider mi? Maalesef, öyle sihirli bir değnek yok hayatta, hele ki devlet alacaklarında. Tamamı silinir mi? Yok öyle bir dünya. O borcun aslından vazgeçmek demek, devletin kendi varlığından vazgeçmesi gibi bir şey olur, değil mi? Biraz gerçekçi olmak lazım işte burada.
Peki ne oluyor da insanlar "silinir" diye düşünüyor? Aslında silinen kısım var, evet. Özellikle gecikme zamları, gecikme faizleri... İşte o kısım genelde bir kalemle çiziliyor, affediliyor. Ama anaparanın üstüne hesaplanan, yani borcun ilk oluştuğu andan itibaren işleyen Yİ-ÜFE oranında bir güncelleme yapılıyor. Yani tamamen kalkmıyor, onun yerine daha makul bir faiz oranıyla hesaplanmış yeni bir tutar geliyor karşınıza. Farklı bir isimle de olsa, bir miktar ödeme yine oluyor yani.
Düşünsene, mesela bir vergi borcun var, zamanında ödeyememişsin. Üzerine eklenen o katlamalı gecikme zamları var ya, işte onlar bazen anaparanın bile önüne geçiyor. İnsan "Bu ne ya, borcum mu baki, cezası mı?" diye şaşırıp kalıyor. Yapılandırmanın en büyük faydası da tam da burada başlıyor; o can sıkan, yoran, borcun belini büken gecikme zamları büyük ölçüde ortadan kalkıyor, hafifletiliyor.
Ancak burada dikkat edilmesi gereken çok önemli bir nokta var: Bu yapılandırmanın şartlarına uymak gerekiyor. Öyle başvurdum bitti değil. Genellikle belirli taksitler halinde ödeme planı çıkarılır. Eğer o taksitleri zamanında ödemezsen, hani iki taksiti üst üste kaçırırsan falan... İşte o zaman bütün o güzellikler, o silinen, affedilen kısımlar hop geri gelir. Eskisi gibi olmasa da, yapılandırma bozulduğu için yeniden o eski ağır yükle karşılaşabilirsin, billahi içinden çıkılmaz bir hal alıyor o zaman işler.
Yani aslında mesele gecikme zammı ve faizlerinin tamamen yok olması değil, onların yerine daha ödenebilir, daha makul bir ödeme planının gelmesi, diyebiliriz. O ağır yükün hafiflemesi, insanı rahatlatması... Çünkü bazen borçlu olmaktan çok, o borcun üzerindeki faiz yükü insanı çileden çıkarıyor, geceleri uyutmuyor. İşte o yükün bir kısmından kurtulmak bile başlı başına büyük bir kolaylık.
Yoksa kim istemez ki, hani bir borç çıksın karşına, desen ki "Faizlerini silin de anaparasını ödeyeyim." Ama öyle olmuyor işler, bir denge var. Devlet de tabii ki alacaklarından tamamen vazgeçmek istemez. O yüzden bu yapılandırmalar bir nevi orta yol bulma çabası, hem vatandaşın nefes almasını sağlamak hem de devletin alacaklarını tahsil etmesi için bir fırsat yaratmak... Durum bu yani, aşağı yukarı hep böyle işler bu sistem, yıllardır aynı döngü.
