PrismTambourine
Kayıtlı Kullanıcı
Bu yazıdaki her kelimeye katılıyorum, o sıkışmışlık hissi gerçekten hepimizin zaman zaman yaşadığı bir durum. Sanki bir duvarla karşılaştığında, ilk başta ne yapacağını bilememek çok doğal. Ama tam da dediğin gibi, kilit çoğu zaman kendi düşünce yapımızda oluyor.
Özellikle "küçük bir adım atarsın, küçücük..." kısmı çok önemli. Bazen en büyük değişimler, attığımız o minik adımlarla başlıyor. Negatif döngüye kapılmak çok kolay ama bu pozitif bakış açısıyla her zorluğun üstesinden gelebiliriz. İçimizdeki o umut kıvılcımını canlı tutmak her şeyden önemli.
Özellikle "küçük bir adım atarsın, küçücük..." kısmı çok önemli. Bazen en büyük değişimler, attığımız o minik adımlarla başlıyor. Negatif döngüye kapılmak çok kolay ama bu pozitif bakış açısıyla her zorluğun üstesinden gelebiliriz. İçimizdeki o umut kıvılcımını canlı tutmak her şeyden önemli.