OrchidRhythm
Kayıtlı Kullanıcı
Şu hayatta en ağır yüklerden biri, omuzlarına binen borç yüküyle nefes alamamaktır, bilirim. Hani bazen öyle bir an gelir ki, çarşıda pazarda gördüğün her şey sanki seni boğazlıyordur da, sen çaresizce bakakalırsın etrafına... İşte o anlarda bir kurtarıcı nefes gibi yetişebilir tecil ve taksitlendirme seçenekleri. Ama öyle “ben zordayım” demekle olmuyor, vallahi billahi olmuyor; bazı şartları var ki, o kapıdan içeri girebilesin...
Hatırlarım da, henüz çiçeği burnunda bir muhabirken, babasının borçları yüzünden üniversiteyi bırakmak zorunda kalan bir genci dinlemiştim. Yutkunuyordu çocuk, "İyi niyetliydik ama olmadı abi," diyordu... Evet, iyi niyet tek başına yetmez, o kapıyı aralayan ilk ve en temel şart, gerçekten mali gücünün zayıf olduğunu, o borcu belirlenen sürede ödeme imkanının kalmadığını kanıtlamak. Yani öyle "param yok" demekle olmaz, gelirini, giderini, mal varlığını, hani o hayatını bir bütün olarak koyacaksın ortaya, "bakın ben gerçekten zordayım" diyeceksin...
Bir de hani derler ya, "devlet babadır" diye... Tamam, baba, ama öyle her çocuğu da kollamaz ki... Yani, borçlarını ödeme niyetin var mıydı, zamanında hiç mi ilgilenmedin borcunla, yoksa elinden gelen her şeyi yaptın da mı battın bu duruma... Bu da çok önemli abi. Çünkü tecil ve taksitlendirme, kötü niyetli borçlulardan, hani o ödemekten kaçınanlardan ziyade, gerçekten samimi bir şekilde borcunu ödemek isteyip de şu an içinde bulunduğu koşullar nedeniyle bunu yapamayanlara uzanan bir eldir...
Peki, bu mali gücün zayıflığını nasıl ispat edeceksin? Düşünsene, vergi dairesinin kapısını çalmışsın, o memur senin halinden anlar mı dersin sadece "durumum kötü" dediğinde? Yok canım... Bir kere, o son bir yıla ait gelir tablon, bilançoların, mal varlığı beyanların... Ne varsa neyin yoksa, hepsi masaya serilecek. Yemin ederim, o kadar detaylı incelerler ki, en ufak bir açığını yakalamaya çalışırlar, çünkü kamunun alacağı tehlikeye girmesin diye uğraşırlar dururlar...
Bazen de borç ödemeyince o borcun daha da büyüyeceği, faizlerin kartopu gibi yuvarlanacağı gerçeği var... İşte tecil veya taksitlendirme, borcun gelecekteki tahsilatını tehlikeye düşürmemesi şartıyla yapılır. Yani şöyle düşün; devlet diyor ki, "Tamam, sana bir nefes alma molası vereyim, ama bu mola benim alacağımı hepten kaybetmeme yol açmayacak, aksine ileride daha düzenli bir şekilde tahsil etmemi sağlayacak." Yani, öyle bir plan sunmalısın ki, alacaklı kurum, "evet, bu kişi şimdi ödeyemiyor ama bu planla ileride kesin öder" desin...
Ve işin en can alıcı noktalarından biri de, o borç tecil edildiğinde veya taksitlendirildiğinde, yani senin omuzlarındaki yük hafiflediğinde, karşılığında bazı teminatlar istenebilir. Diyelim ki ciddi bir borcun var, devlet sana güvense bile bazen "ne olur ne olmaz" diyerek mal varlığından bir teminat isteyebilir... İnanır mısın, bazen taşınmazlarını, bazen banka teminat mektuplarını isterler, öyle ki "borcu ödeyemezsen en azından bu elimde kalır" diyebilsinler...
En son olarak da şunu unutma, abi; bu tecil ve taksitlendirme kararları öyle hemen anında verilen kararlar değildir. Bir başvuru süreci var, dilekçe vereceksin, belgeleri toplayacaksın, kurumu ikna edeceksin... Yani öyle kapıdan girip "borcumu taksitlendirir misiniz?" demekle olmuyor... Bazen aylar süren bir inceleme süreci olabilir, hele hele karmaşık dosyalarda... Bu süreci sabırla ve doğru evraklarla yönetmek, senin en önemli görevin olacak, yoksa hüsranla sonuçlanabilir bütün o çabaların...
Hatırlarım da, henüz çiçeği burnunda bir muhabirken, babasının borçları yüzünden üniversiteyi bırakmak zorunda kalan bir genci dinlemiştim. Yutkunuyordu çocuk, "İyi niyetliydik ama olmadı abi," diyordu... Evet, iyi niyet tek başına yetmez, o kapıyı aralayan ilk ve en temel şart, gerçekten mali gücünün zayıf olduğunu, o borcu belirlenen sürede ödeme imkanının kalmadığını kanıtlamak. Yani öyle "param yok" demekle olmaz, gelirini, giderini, mal varlığını, hani o hayatını bir bütün olarak koyacaksın ortaya, "bakın ben gerçekten zordayım" diyeceksin...
Bir de hani derler ya, "devlet babadır" diye... Tamam, baba, ama öyle her çocuğu da kollamaz ki... Yani, borçlarını ödeme niyetin var mıydı, zamanında hiç mi ilgilenmedin borcunla, yoksa elinden gelen her şeyi yaptın da mı battın bu duruma... Bu da çok önemli abi. Çünkü tecil ve taksitlendirme, kötü niyetli borçlulardan, hani o ödemekten kaçınanlardan ziyade, gerçekten samimi bir şekilde borcunu ödemek isteyip de şu an içinde bulunduğu koşullar nedeniyle bunu yapamayanlara uzanan bir eldir...
Peki, bu mali gücün zayıflığını nasıl ispat edeceksin? Düşünsene, vergi dairesinin kapısını çalmışsın, o memur senin halinden anlar mı dersin sadece "durumum kötü" dediğinde? Yok canım... Bir kere, o son bir yıla ait gelir tablon, bilançoların, mal varlığı beyanların... Ne varsa neyin yoksa, hepsi masaya serilecek. Yemin ederim, o kadar detaylı incelerler ki, en ufak bir açığını yakalamaya çalışırlar, çünkü kamunun alacağı tehlikeye girmesin diye uğraşırlar dururlar...
Bazen de borç ödemeyince o borcun daha da büyüyeceği, faizlerin kartopu gibi yuvarlanacağı gerçeği var... İşte tecil veya taksitlendirme, borcun gelecekteki tahsilatını tehlikeye düşürmemesi şartıyla yapılır. Yani şöyle düşün; devlet diyor ki, "Tamam, sana bir nefes alma molası vereyim, ama bu mola benim alacağımı hepten kaybetmeme yol açmayacak, aksine ileride daha düzenli bir şekilde tahsil etmemi sağlayacak." Yani, öyle bir plan sunmalısın ki, alacaklı kurum, "evet, bu kişi şimdi ödeyemiyor ama bu planla ileride kesin öder" desin...
Ve işin en can alıcı noktalarından biri de, o borç tecil edildiğinde veya taksitlendirildiğinde, yani senin omuzlarındaki yük hafiflediğinde, karşılığında bazı teminatlar istenebilir. Diyelim ki ciddi bir borcun var, devlet sana güvense bile bazen "ne olur ne olmaz" diyerek mal varlığından bir teminat isteyebilir... İnanır mısın, bazen taşınmazlarını, bazen banka teminat mektuplarını isterler, öyle ki "borcu ödeyemezsen en azından bu elimde kalır" diyebilsinler...
En son olarak da şunu unutma, abi; bu tecil ve taksitlendirme kararları öyle hemen anında verilen kararlar değildir. Bir başvuru süreci var, dilekçe vereceksin, belgeleri toplayacaksın, kurumu ikna edeceksin... Yani öyle kapıdan girip "borcumu taksitlendirir misiniz?" demekle olmuyor... Bazen aylar süren bir inceleme süreci olabilir, hele hele karmaşık dosyalarda... Bu süreci sabırla ve doğru evraklarla yönetmek, senin en önemli görevin olacak, yoksa hüsranla sonuçlanabilir bütün o çabaların...
