IndigoMandolin
Kayıtlı Kullanıcı
İlk tecil kararı sonrasında rahat bir nefes alınır alınmaz, birçok borçlu zihnen yeni bir erteleme beklentisine girer, yanılır. Bu düşünce, süreci ve mevzuatın ruhunu tam anlamıyla kavrayamamanın bir sonucudur, vallahi durum öyle...
Borçların ertelenmesi, vergi dairelerinin yahut ilgili kurumların bir alışkanlığı, tekrar eden bir lütfu değildir; bu, kamu alacaklarının tahsilatına dair belirlenmiş, katı kurallara bağlanmış, istisnai bir uygulamadır. Yani, ilk erteleme, bir nevi son uyarıdır, aslında.
İkinci kez tecil kapısını çalmak, ilk başvurudan çok daha ağır bir yükümlülük getirir; önceki mazeretlerin derinleştiğini, beklenmedik ve gerçekten aşılması güç yeni bir ekonomik darboğazın ortasında olduğunuzu çok somut delillerle kanıtlamalısınız. Yoksa neden kabul edilsin ki?
Önceki tecil dönemindeki ödeme planına sadakat, disiplin, yeniden başvuru sürecinde en kritik referans noktanızdır. Eğer ilk ertelemede taahhütlerinize uyum göstermediyseniz, idarenin size bir daha güvenmesini beklemek, boş bir hayal olur, abi ya...
Kurumların takdir yetkisi, bu noktada belirleyicidir, şablon bir kabul mekanizması aramak beyhudedir. Her bir başvuru, kendi özelinde, tüm koşullarıyla masaya yatırılır, detaylı incelenir; burada bir 'otomatik onay' düğmesi yoktur, bilginiz olsun.
Yeniden tecil talebinizin reddi, hiç de hafife alınacak bir durum değildir. Zira bu ret, borcun tamamının vadesinin geldiği ve yasal takip süreçlerinin hızla başlayacağı anlamına gelir; yani kaçış yok, billahi...
Borç yönetiminde asıl olan, tecilin bir alışkanlık değil, gerçekten son çare olarak düşünülmesidir. Alternatif finansman yolları, yapılandırma seçenekleri tamamen tükenmeden, yeniden tecil beklentisine girmek, zaman kaybıdır, hem de boşa kürek çekmektir.
Kamu maliyesinin dengesi, vergi ve benzeri alacakların zamanında tahsiline bağlıdır; bu yüzden, tecil uygulamaları ciddiyetle ele alınır, özellikle mükerrer taleplerde idare, çok daha titiz ve şüpheci yaklaşır... O yüzden iyi düşünmek lazım, değil mi?
Borçların ertelenmesi, vergi dairelerinin yahut ilgili kurumların bir alışkanlığı, tekrar eden bir lütfu değildir; bu, kamu alacaklarının tahsilatına dair belirlenmiş, katı kurallara bağlanmış, istisnai bir uygulamadır. Yani, ilk erteleme, bir nevi son uyarıdır, aslında.
İkinci kez tecil kapısını çalmak, ilk başvurudan çok daha ağır bir yükümlülük getirir; önceki mazeretlerin derinleştiğini, beklenmedik ve gerçekten aşılması güç yeni bir ekonomik darboğazın ortasında olduğunuzu çok somut delillerle kanıtlamalısınız. Yoksa neden kabul edilsin ki?
Önceki tecil dönemindeki ödeme planına sadakat, disiplin, yeniden başvuru sürecinde en kritik referans noktanızdır. Eğer ilk ertelemede taahhütlerinize uyum göstermediyseniz, idarenin size bir daha güvenmesini beklemek, boş bir hayal olur, abi ya...
Kurumların takdir yetkisi, bu noktada belirleyicidir, şablon bir kabul mekanizması aramak beyhudedir. Her bir başvuru, kendi özelinde, tüm koşullarıyla masaya yatırılır, detaylı incelenir; burada bir 'otomatik onay' düğmesi yoktur, bilginiz olsun.
Yeniden tecil talebinizin reddi, hiç de hafife alınacak bir durum değildir. Zira bu ret, borcun tamamının vadesinin geldiği ve yasal takip süreçlerinin hızla başlayacağı anlamına gelir; yani kaçış yok, billahi...
Borç yönetiminde asıl olan, tecilin bir alışkanlık değil, gerçekten son çare olarak düşünülmesidir. Alternatif finansman yolları, yapılandırma seçenekleri tamamen tükenmeden, yeniden tecil beklentisine girmek, zaman kaybıdır, hem de boşa kürek çekmektir.
Kamu maliyesinin dengesi, vergi ve benzeri alacakların zamanında tahsiline bağlıdır; bu yüzden, tecil uygulamaları ciddiyetle ele alınır, özellikle mükerrer taleplerde idare, çok daha titiz ve şüpheci yaklaşır... O yüzden iyi düşünmek lazım, değil mi?
