CoralBrocade
Kayıtlı Kullanıcı
Sabah telefonumda o bildirim belirince dünyam başıma yıkıldı sandım... "Hesabınız bloke edilmiştir." Bir an nefes alamadım, mideme bir yumruk yemiş gibi oldum. Yılların emeği, birikimi, hatta o gün markete gidecek para, hepsi bir anda kilit altına alınmıştı, nasıl olurdu böyle bir şey, kimsenin haberi yoktu ki, abi ya...
Hemen koştum bankaya, oradan icra dairesine... Sanki bir labirentin içine düşmüş gibiydim. Herkes bir şey söylüyor, kimse net bir yol göstermiyor. "Şu daireye git," "o belgeyi al," "avukatla konuş"... Vallahi billahi o an ne yapacağımı şaşırmıştım. O kadar panik oldum ki, sesim titriyordu, resmen bir kaos.
Sonra biri fısıldadı kulağıma, "Taksitlendirme yapsan ya?" İşte o an, karanlıkta minicik bir ışık belirmiş gibiydi. Borcun tamamını ödeyecek durumum yoktu, zaten olsa bu hallere düşmezdim. Ama taksitlendirme fikri... Sanki bir can simidi uzanmıştı bana, o denizde boğulurken.
Topladım tüm cesaretimi, oturdum karşılarına. "Tamam," dedim, "nasıl olacaksa olsun, ben bu borcu ödemek istiyorum." Süreç sandığımdan çok daha pratik işledi. Hani o gözümde büyüttüğüm, haftalar süreceğini düşündüğüm işlemler... Belki de o anki çaresizliğim yüzünden her şey basitti. Evraklar, imzalar, bir de taahhütname...
Ertesi sabah, daha güne bile başlamadan, telefonumda yine bir bildirim: "Hesabınızdaki bloke kaldırılmıştır." Ne yalan söyleyeyim, ilk başta inanmadım. Yemin ederim birkaç kez kontrol ettim, o kadar hızlı mıydı gerçekten? Bir gün... Sadece bir gün sonra, o koca dağ ortadan kalkmış, üzerimdeki o devasa yük havalanmıştı. Resmen derin bir nefes aldım, ciğerlerim bayram etti.
Bu tecrübeden sonra anladım ki, borçlu olmak kader değil, çıkış yolu aramak esas mesele. Hani derler ya, "En kötü karar kararsızlıktan iyidir." Vallahi doğruymuş. O an panikleyip kenara çekilmek yerine, harekete geçmek, çözüm aramak... İşte o zaman kapılar açılıyor, düğümler çözülüyor.
Sakın ola ki borçların altında ezilmeyi kabullenmeyin. Her zaman bir çıkış yolu var, yeter ki siz onu aramaya niyetlenin. Bazen küçük bir adım, o koca blokeyi bir günde kaldırabiliyor... İnanın bana, bu sadece bir borç hikayesi değil, aynı zamanda umudun ve harekete geçmenin hikayesi. Kim bilir, belki de birine ışık olur benim bu başımdan geçenler.
Hemen koştum bankaya, oradan icra dairesine... Sanki bir labirentin içine düşmüş gibiydim. Herkes bir şey söylüyor, kimse net bir yol göstermiyor. "Şu daireye git," "o belgeyi al," "avukatla konuş"... Vallahi billahi o an ne yapacağımı şaşırmıştım. O kadar panik oldum ki, sesim titriyordu, resmen bir kaos.
Sonra biri fısıldadı kulağıma, "Taksitlendirme yapsan ya?" İşte o an, karanlıkta minicik bir ışık belirmiş gibiydi. Borcun tamamını ödeyecek durumum yoktu, zaten olsa bu hallere düşmezdim. Ama taksitlendirme fikri... Sanki bir can simidi uzanmıştı bana, o denizde boğulurken.
Topladım tüm cesaretimi, oturdum karşılarına. "Tamam," dedim, "nasıl olacaksa olsun, ben bu borcu ödemek istiyorum." Süreç sandığımdan çok daha pratik işledi. Hani o gözümde büyüttüğüm, haftalar süreceğini düşündüğüm işlemler... Belki de o anki çaresizliğim yüzünden her şey basitti. Evraklar, imzalar, bir de taahhütname...
Ertesi sabah, daha güne bile başlamadan, telefonumda yine bir bildirim: "Hesabınızdaki bloke kaldırılmıştır." Ne yalan söyleyeyim, ilk başta inanmadım. Yemin ederim birkaç kez kontrol ettim, o kadar hızlı mıydı gerçekten? Bir gün... Sadece bir gün sonra, o koca dağ ortadan kalkmış, üzerimdeki o devasa yük havalanmıştı. Resmen derin bir nefes aldım, ciğerlerim bayram etti.
Bu tecrübeden sonra anladım ki, borçlu olmak kader değil, çıkış yolu aramak esas mesele. Hani derler ya, "En kötü karar kararsızlıktan iyidir." Vallahi doğruymuş. O an panikleyip kenara çekilmek yerine, harekete geçmek, çözüm aramak... İşte o zaman kapılar açılıyor, düğümler çözülüyor.
Sakın ola ki borçların altında ezilmeyi kabullenmeyin. Her zaman bir çıkış yolu var, yeter ki siz onu aramaya niyetlenin. Bazen küçük bir adım, o koca blokeyi bir günde kaldırabiliyor... İnanın bana, bu sadece bir borç hikayesi değil, aynı zamanda umudun ve harekete geçmenin hikayesi. Kim bilir, belki de birine ışık olur benim bu başımdan geçenler.