PrismAccordion
Kayıtlı Kullanıcı
Bir dekont... Sadece bir kağıt parçası mı zannediyorsunuz onu, bankanızdan çıkan, ödemenizi kanıtlayan sıradan bir belge? Yoksa o anki panikle, o anki telaşla, tüm bir ağı çözmek için atılan oltanın ucundaki yem mi? Biliyoruz, o ekran karardığında, hesaplarınızın bloke edildiğini gördüğünüzde dünyanız başınıza yıkılır; tek isteğiniz bir an önce bu kâbustan uyanmaktır, değil mi? Ama işte tam o anda, o umutsuzluk anında, size uzatılan o 'yardım eli'ne dikkat edin...
Bloke kalkacakmış, ne güzel! Ama gel gör ki, bunun için sizden bir dekont istiyorlar; o ilk dolandırıcılık işlemine ait, hani o sizi uçuruma sürükleyen ilk adıma... Şaşırtıcı, değil mi? Zaten mağdur edilmişsiniz, zaten tüm dünyanız tepetaklak olmuş, bir de şimdi sizden kendi ipinizi çekmenizi istiyorlar resmen. Bu nasıl bir mantık, bu nasıl bir vicdansızlık... İnsan aklı almaz, vallahi billahi pes artık!
O anki şok, o anki çaresizlik, akıl süzgecinizi tam anlamıyla devre dışı bırakır. Sadece 'çözüm' ararsınız, ne olursa olsun o blokenin kalkmasını... Ve tam da bu noktada, o 'dekont' talebi gelir. Sizin için belki masum bir kanıt, bir belge ama onların gözünde, sizin onlara teslim ettiğiniz en değerli kozunuz, bir sonraki hamle için müthiş bir fırsat. Düşünün bir kere, kim ister ki, kendi yarasını deşen bıçağı bir de kendi eliyle versin?
Şimdi o dekontu gönderdiniz diyelim... Ne olur sizce? O an rahat bir nefes mi alırsınız? Hayır, asla! O belge, sizin kimliğinizin, hesap bilgilerinizin ve o ilk dolandırıcılığın detaylarının onların eline geçmesi demektir. Bu, bir kapıyı açmak değil, tüm kapıları ardına kadar aralamak gibidir. Bir değil, iki değil, belki de onlarca yeni tuzağa davetiye çıkarmak... Geri dönülmez bir yola girildiğinde anlarsın aslında... Çok geçtir çoğunlukla...
İşte tam da bu yüzden, her adıma, her talebe sorgulayıcı bir gözle bakmak zorundasın. Unutma, hiçbir resmi kurum, hiçbir yasal mercî, bir dolandırıcılık blokesini kaldırmak için *size ait* olan bir dolandırıcılık dekontunu talep etmez. Neden etsin ki? Zaten onlar tüm bu bilgilere sahiptir, zaten onlar suçun peşindedir, mağdurun değil... O dekontu istemek, düpedüz yeni bir dolandırıcılık taktiğidir, ikinci perde başlar böylece.
Peki ne yapmalı? O 'dekont' kelimesini duyduğunuz an, beyninizde tüm alarm zillerinin çalması gerekmez mi? Panik yapmak yerine, derin bir nefes alıp o talebi sorgulamalısınız. Direkt olarak bankanızla mı iletişime geçmelisiniz? Elbette. Ya da emniyet güçleriyle mi? Kesinlikle. Ama asla, o 'yardımsever' görünen sahtekarlarla değil... Asla. Başka bir yol yok, zira bu bir oyun, ve sen piyon değilsin.
Paranın kokusu, bazen aklı da kör eder, gözü de. Ama unutmayın, sizin güvenliğiniz, sizin hesaplarınızın selameti, o anki telaşınızdan çok daha değerli. Kimse sizi kendinizden daha iyi koruyamaz. İşte o dekont, sadece bir kağıt parçası değil... Sizin geleceğinizle oynanan bir oyunun, en kritik parçası olabilir... Dikkat etmeli, çok dikkat etmeli... Başka türlü nasıl olur ki, abi ya.
Bloke kalkacakmış, ne güzel! Ama gel gör ki, bunun için sizden bir dekont istiyorlar; o ilk dolandırıcılık işlemine ait, hani o sizi uçuruma sürükleyen ilk adıma... Şaşırtıcı, değil mi? Zaten mağdur edilmişsiniz, zaten tüm dünyanız tepetaklak olmuş, bir de şimdi sizden kendi ipinizi çekmenizi istiyorlar resmen. Bu nasıl bir mantık, bu nasıl bir vicdansızlık... İnsan aklı almaz, vallahi billahi pes artık!
O anki şok, o anki çaresizlik, akıl süzgecinizi tam anlamıyla devre dışı bırakır. Sadece 'çözüm' ararsınız, ne olursa olsun o blokenin kalkmasını... Ve tam da bu noktada, o 'dekont' talebi gelir. Sizin için belki masum bir kanıt, bir belge ama onların gözünde, sizin onlara teslim ettiğiniz en değerli kozunuz, bir sonraki hamle için müthiş bir fırsat. Düşünün bir kere, kim ister ki, kendi yarasını deşen bıçağı bir de kendi eliyle versin?
Şimdi o dekontu gönderdiniz diyelim... Ne olur sizce? O an rahat bir nefes mi alırsınız? Hayır, asla! O belge, sizin kimliğinizin, hesap bilgilerinizin ve o ilk dolandırıcılığın detaylarının onların eline geçmesi demektir. Bu, bir kapıyı açmak değil, tüm kapıları ardına kadar aralamak gibidir. Bir değil, iki değil, belki de onlarca yeni tuzağa davetiye çıkarmak... Geri dönülmez bir yola girildiğinde anlarsın aslında... Çok geçtir çoğunlukla...
İşte tam da bu yüzden, her adıma, her talebe sorgulayıcı bir gözle bakmak zorundasın. Unutma, hiçbir resmi kurum, hiçbir yasal mercî, bir dolandırıcılık blokesini kaldırmak için *size ait* olan bir dolandırıcılık dekontunu talep etmez. Neden etsin ki? Zaten onlar tüm bu bilgilere sahiptir, zaten onlar suçun peşindedir, mağdurun değil... O dekontu istemek, düpedüz yeni bir dolandırıcılık taktiğidir, ikinci perde başlar böylece.
Peki ne yapmalı? O 'dekont' kelimesini duyduğunuz an, beyninizde tüm alarm zillerinin çalması gerekmez mi? Panik yapmak yerine, derin bir nefes alıp o talebi sorgulamalısınız. Direkt olarak bankanızla mı iletişime geçmelisiniz? Elbette. Ya da emniyet güçleriyle mi? Kesinlikle. Ama asla, o 'yardımsever' görünen sahtekarlarla değil... Asla. Başka bir yol yok, zira bu bir oyun, ve sen piyon değilsin.
Paranın kokusu, bazen aklı da kör eder, gözü de. Ama unutmayın, sizin güvenliğiniz, sizin hesaplarınızın selameti, o anki telaşınızdan çok daha değerli. Kimse sizi kendinizden daha iyi koruyamaz. İşte o dekont, sadece bir kağıt parçası değil... Sizin geleceğinizle oynanan bir oyunun, en kritik parçası olabilir... Dikkat etmeli, çok dikkat etmeli... Başka türlü nasıl olur ki, abi ya.
