Facebook hesabın mı uçtu yine, güvenlik sorusu mu geldi karşına, eyvah deme hemen de bir düşün bakalım, ne zaman ayarlamıştın sen o soruları, hangi kafayla koymuştun o cevapları abi ya, şimdi sen orada "Ulan ne gereksizmiş bu sorular" diye söylenirken, bil ki o, senin o anki tek can simidin olabilir, tek kurtuluş yolun yani. Doğru cevaplamazsan, vallahi billahi o kapı yüzüne kapanır, geçmiş olsun.
İlk evcil hayvanının adı, annenin kızlık soyadı, en sevdiğin öğretmen... Hatırladın mı şimdi o klasikleşmiş salakça ama kritik soruları? Kimse ciddiye almaz bunları ilk başta, ben sana diyeyim. Ama işte o ciddiyetsizlik, koca bir hesap blokesi olarak geri döner, pat diye önüne düşer. Sen de kalırsın öyle.
Hani derler ya, "kendi düşen ağlamaz." Bu işte de biraz öyle. O güvenlik sorularını ayarlarken ya salladın geçtin ya da "ne olacak ki" dedin, değil mi? Şimdi Facebook, o "ne olacak ki" dediğin anın faturasını kesiyor, yapacak bir şey yok. Ya hatırla o anı, ya da başka yolları zorla... ki onlar da genelde çok daha çetrefilli.
Şimdi bu soruları açmanın iki ana yolu var: ya birebir doğru cevabı gireceksin, bu kadar basit. Ya da... hah, ya da işte orada Facebook sana "başka bir yöntem dene" seçeneği sunar, genelde e-posta veya telefon numarana gönderdiği kodla doğrulama gibi. Ama o da yetmezse, işte o zaman güvenlik sorularına döner iş.
Peki o eski e-posta adresine, eski telefon numarana erişimin yoksa ne yapacaksın? İşte bu en büyük kabus. Millet sanıyor ki "yeni bir mail açarım olur biter." Yok öyle yağma canım kardeşim. Facebook senden o orijinal bilgileri bekler, eskiyi. Sen yıllar önce verdiğin bilgiyi hatırlamazsan, Facebook niye sana güvensin ki?
Bak şimdi, bu gibi durumlar için hep derim ben, bir kenara not alın bu bilgileri. Bir defterin bir köşesine, ya da güvendiğin bir not uygulamasında şifreli bir yere. Kimse aldırış etmez, sonra hesap uçunca başlıyorlar panik yapmaya. Abi önlem alacaksın, bu işin ABC'si bu.
O kurtarma e-postası veya telefon numarası da çalışmazsa, işte o zaman Facebook'un o "kimlik doğrulama" zımbırtısı devreye girer. Kimlik fotoğrafı, ehliyet, pasaport... Hadi bakalım, ne kadar benziyorsun profildeki resmine, Facebook'un yapay zekası ne kadar ikna olacak... Orası tam bir muamma.
Güvenlik soruları aslında basit bir filtre, sana özel, senin bildiğin varsayılan bir bilgi. Ama yıllar geçtikçe insan unutuyor, hangi cevabı girdiğini karıştırıyor. O yüzden en başta, bu sorulara cevap verirken, gerçekten unutmayacağın, senin için anlamlı ve sabit bir şey seçmelisin. Boşuna "favori filmim" deme mesela, 10 yıl sonra değişebilir.
Facebook sana "ilk defa hangi şehirde araba kullandın?" diye sorunca, hatırlamazsan, kusura bakma ama Facebook'un suçu değil bu. Senin o anlık hafızan ya da savrukluğun. Ve inan bana, o soruları geçemeyince, Facebook'la iletişim kurmak, bir müşteri temsilcisine ulaşmak falan... Ayrı bir dert. Neredeyse imkansız.
Öyleyse işin özü ne? O güvenlik sorularını bir şaka, bir eğlence sanmayacaksın. Ciddiye alacaksın, öyle bir yanıt vereceksin ki, 10 yıl sonra bile aklına kazınmış olsun. Yoksa, en kötü senaryoda hesabın kilitli kalır, yeni hesap açmak zorunda kalırsın, bütün arkadaşların, fotoğrafların, anıların uçar gider. Değer mi? Hayır vallahi değmez.
İlk evcil hayvanının adı, annenin kızlık soyadı, en sevdiğin öğretmen... Hatırladın mı şimdi o klasikleşmiş salakça ama kritik soruları? Kimse ciddiye almaz bunları ilk başta, ben sana diyeyim. Ama işte o ciddiyetsizlik, koca bir hesap blokesi olarak geri döner, pat diye önüne düşer. Sen de kalırsın öyle.
Hani derler ya, "kendi düşen ağlamaz." Bu işte de biraz öyle. O güvenlik sorularını ayarlarken ya salladın geçtin ya da "ne olacak ki" dedin, değil mi? Şimdi Facebook, o "ne olacak ki" dediğin anın faturasını kesiyor, yapacak bir şey yok. Ya hatırla o anı, ya da başka yolları zorla... ki onlar da genelde çok daha çetrefilli.
Şimdi bu soruları açmanın iki ana yolu var: ya birebir doğru cevabı gireceksin, bu kadar basit. Ya da... hah, ya da işte orada Facebook sana "başka bir yöntem dene" seçeneği sunar, genelde e-posta veya telefon numarana gönderdiği kodla doğrulama gibi. Ama o da yetmezse, işte o zaman güvenlik sorularına döner iş.
Peki o eski e-posta adresine, eski telefon numarana erişimin yoksa ne yapacaksın? İşte bu en büyük kabus. Millet sanıyor ki "yeni bir mail açarım olur biter." Yok öyle yağma canım kardeşim. Facebook senden o orijinal bilgileri bekler, eskiyi. Sen yıllar önce verdiğin bilgiyi hatırlamazsan, Facebook niye sana güvensin ki?
Bak şimdi, bu gibi durumlar için hep derim ben, bir kenara not alın bu bilgileri. Bir defterin bir köşesine, ya da güvendiğin bir not uygulamasında şifreli bir yere. Kimse aldırış etmez, sonra hesap uçunca başlıyorlar panik yapmaya. Abi önlem alacaksın, bu işin ABC'si bu.
O kurtarma e-postası veya telefon numarası da çalışmazsa, işte o zaman Facebook'un o "kimlik doğrulama" zımbırtısı devreye girer. Kimlik fotoğrafı, ehliyet, pasaport... Hadi bakalım, ne kadar benziyorsun profildeki resmine, Facebook'un yapay zekası ne kadar ikna olacak... Orası tam bir muamma.
Güvenlik soruları aslında basit bir filtre, sana özel, senin bildiğin varsayılan bir bilgi. Ama yıllar geçtikçe insan unutuyor, hangi cevabı girdiğini karıştırıyor. O yüzden en başta, bu sorulara cevap verirken, gerçekten unutmayacağın, senin için anlamlı ve sabit bir şey seçmelisin. Boşuna "favori filmim" deme mesela, 10 yıl sonra değişebilir.
Facebook sana "ilk defa hangi şehirde araba kullandın?" diye sorunca, hatırlamazsan, kusura bakma ama Facebook'un suçu değil bu. Senin o anlık hafızan ya da savrukluğun. Ve inan bana, o soruları geçemeyince, Facebook'la iletişim kurmak, bir müşteri temsilcisine ulaşmak falan... Ayrı bir dert. Neredeyse imkansız.
Öyleyse işin özü ne? O güvenlik sorularını bir şaka, bir eğlence sanmayacaksın. Ciddiye alacaksın, öyle bir yanıt vereceksin ki, 10 yıl sonra bile aklına kazınmış olsun. Yoksa, en kötü senaryoda hesabın kilitli kalır, yeni hesap açmak zorunda kalırsın, bütün arkadaşların, fotoğrafların, anıların uçar gider. Değer mi? Hayır vallahi değmez.
