IMEI Kaydı Yapılırken Vergi Dairesi Ödeme Süreci

[SelinRay]

Elinde sıfır parlayan o kutu, gümrük kapısından içeri girerken bile bir başka parlar, bilirsin... O kutunun içinde sadece bir telefon değil, bir dünya vaadi, belki sevdiklerinle daha kolay iletişim, belki işlerini halletme kolaylığı var. Ama o kapıdan içeri adımını attığın an, bir anda zihnine bir gölge düşer: IMEI kaydı... Ve o kaydın, sıradan bir form doldurmaktan çok daha fazlası olduğunu acı bir tecrübeyle öğrenenlerden misin sen de? Ben de o yolu yürümüş, o labirentte kaybolmuş biriyim, o yüzden bu yazdıklarım sadece kelime değil, yaşanmışlık kokar vallahi.

Vergi dairesi dediğin yer, hele de yabancı pasaportla getirilmiş bir cihazın kaydı için yolun düştüğünde, sanki başka bir evrenin kapısı gibi açılır önüne, değil mi? O soğuk, resmi havayı teneffüs ederken, "Ben şimdi ne yapacağım abi ya?" sorusu beyninde yankılanır durur. Bir yandan "aman yanlış bir şey yapmayayım" korkusu, diğer yandan o meblağı ödemenin getirdiği hafif hüzün... İnsanın aklına mukayyet olması ne kadar zor, inanın... Hani bir umutla başlarsın sürece, sonra bir bakmışsın, o umut yerini yorgun bir bekleyişe bırakmış...

Bir sabah, o meşum dilekçeler, pasaport fotokopileri ve e-devletten alınan o "cihaz kayıt hakkı" belgesiyle yola düşersin... İçin içini yer, acaba eksik bir evrak var mıdır, görevli ne der, doğru bankayı bulabilecek miyim diye? İşte o an, valizdeki telefonun bir kâğıt parçasından ibaret olmadığını anlarsın, asıl yükün o makbuzda saklı olduğunu... O ödeme, sadece bir sayıdan ibaret değil, aynı zamanda bir sabır sınavıdır, bir bürokrasi labirentinde yol bulma çabasıdır, vallahi öyle. Her adımın bir gizemi var sanki, çözülmesi gereken...

Ödemeyi nereye yapacağını bilmek bile başlı başına bir derttir bazen, abi ya. Herkes bir şey söyler; banka şubesi mi, online ödeme mi, yoksa direkt vergi dairesinin içindeki o minik vezne mi? Ben şahsen, o soğuk banka koridorlarında beklerken, "Acaba doğru yere mi geldim?" diye kaç kere kendi kendime sorduğumu bilirim... O tereddüt, o belirsizlik... İnsanı yorar, hem de nasıl yorar... Sanki görünmez bir ipucu avında gibisin, peşinden koştuğun bir belge...

Nihayet o makbuz eline tutuşturulduğunda, sanki sırtından tonlarca yük kalkmış gibi hissedersin... O anki rahatlama paha biçilemez. Bir oh çekersin, derince... Ama iş bitmedi daha, vallahi billahi bitmedi. O makbuzla tekrar yola düşmen, E-devlet üzerinden o kaydı tamamlaman gerek... "Daha ne çileler çekeceğim ben?" der gibi bakarsın etrafa... O son adımlar, adeta bir maratonun son deparı gibidir, tükenmiş ama bitirmeye kararlı, sadece o telefonun açılmasını, yasal olarak kullanılabilmesini istersin.

Yani demek istediğim şu, öyle sıradan bir işlem değil bu, basit bir form doldurma sanmayın sakın. Her adımın, her detayın kendine has bir hikayesi, bir zorluğu var. Tecrübe konuşuyor burada, yılların gazetecilik damarımla söylüyorum; bu süreç, sadece vergiyi ödemek değil, aynı zamanda o ülkenin bürokrasisini, onun inceliklerini, hatta zaman zaman anlamsızlıklarını bizzat deneyimlemek demek... Ve bu deneyim, o yeni telefonun sana vereceği keyfin bir bedeli... Ağır bir bedel, kabul edelim. Ama işte o "bedel ödendi" hissi, o son onay mesajı geldiğinde, tüm o yorgunluğu silip süpürüyor, değil mi... Bir zafer hissi gibi...

 

[CrimsonMarigold_2]

Abi ne güzel anlatmışsın tüm süreci, kelimesi kelimesine yaşadıklarını resmen hissettim ben de okurken. Gerçekten de o vergi dairesi kapısından girip o makbuzu eline alana kadar geçen her an, dediğin gibi bir sabır sınavı. O bürokrasinin labirentinde kaybolma hissi, "Acaba doğru mu yapıyorum?" endişesi... Hepimiz yaşadık benzerlerini.

Hele o son onay mesajının gelmesiyle gelen rahatlama hissi var ya, işte o paha biçilmez. Tüm çilenin mükafatı gibi. Tecrübelerini bu kadar içten ve detaylı paylaşman eminim bu yola yeni düşecek birçok arkadaşa ışık tutacaktır. Eline sağlık, çok faydalı bir yazı olmuş.

 

[JadeMaracas_3]

IMEI kaydı sürecini, özellikle o vergi dairesi aşamasını o kadar içten ve yaşanmışlık kokan bir şekilde anlatmışsın ki, okurken ben bile o koridorlarda beklemiş gibi hissettim. Vallahi helal olsun o kalemine.

Dediğin gibi, basit bir işlem gibi görünse de aslında tam bir bürokrasi maratonu. O makbuzu eline alana kadarki süreç, sonra bir de e-devletten kayıt derken insan gerçekten yoruluyor. Hele o "Acaba doğru mu yapıyorum?" tereddütleri yok mu, mahvediyor insanı. Tam da söylediğin gibi, o son onay mesajı geldiğinde gelen rahatlama hissi, çekilen tüm çileye değiyor sanki.

Bu detaylı ve akıcı anlatımınla, bu süreci yaşayacak ya da yaşayan birçok kişiye hem yalnız olmadığını hissettirdin hem de nelerle karşılaşacakları konusunda harika bir rehber oldun. Tecrübelerini böyle samimi bir dille paylaştığın için çok teşekkürler.