CoralMandolin
Kayıtlı Kullanıcı
İçimizden bir ses yükselir bazen, "Bu böyle olmamalıydı!" diye fısıldar ya da bas bas bağırır... İşte o ses, aslında bir itirazın, bir haksızlığa karşı duruşun ilk adımıdır çoğunlukla, öyle değil mi? Günlük hayatın içinde de geçerlidir bu, bir karara, bir duruma, bir uygulamaya karşı içimizde yükselen o aykırı düşünce...
Hukuk dediğimiz o karmaşık ama bir o kadar da düzenli sistemde de bu durum, yani itiraz etme hakkı, aslında işin en can alıcı noktalarından biri. Hayatın içinde karşılaştığımız bir tebligat, bir işlem, bir karar... Baktık ki bize göre yanlış, adaletsiz ya da en azından üzerinde düşünülmesi gereken bir yanı var, işte o zaman itiraz kapısı aralanıyor.
Öylece oturup "Nasılsa değişmez" demek, vallahi bazen en büyük haksızlığı kendimize yapmak oluyor, ne yalan söyleyeyim. Çünkü o itiraz hakkı, boşuna verilmemiş, insanı koruyan, ona sesini duyurma imkânı sunan önemli bir mekanizma aslında.
Peki, bu içimizdeki "itiraz" duygusu, hukuksal bir çözüme dönüşmeli mi her zaman? Elbette hayır, her şeye de itiraz edilmez ki abi. Ama haksızlık gerçekten büyükse, ya da haklarımızın çiğnendiğini derinden hissediyorsak... İşte o noktada devreye girmemiz, daha doğrusu bilgilenmek için adım atmamız şart oluyor.
Bir tebligat geldi diyelim, ya da bir konuda aleyhimize bir karar çıktı, ne bileyim bir borç, bir ceza... İlk başta insan bir panikleyebilir, "Eyvah şimdi ne olacak?" diye düşünebilir. Ama asıl önemli olan, o ilk şoku atlattıktan sonra, sakin kalıp, "Benim burada ne hakkım var?" sorusunu sormak...
Bu tür durumlarda, öyle kendi kendimize ahkâm kesmek yerine, işi bilen birilerine danışmak, tecrübeli birinin kapısını çalmak, en mantıklı hareket. Bir avukat mesela, sadece bir dava vekili değildir aslında; bir yol gösterici, bir kılavuzdur çoğu zaman. O karmaşık görünen dilekçeler, yasalar, maddeler, onun rehberliğinde birden anlam kazanır.
Süreçler tabii, öyle anında olup biten şeyler değil. Hukuk, yavaş akan bir nehir gibidir, sabır ister, takip ister, doğru adımları atmak ister. Bu, insanı bazen yorabilir, yıpratabilir de. Ama unutmayalım ki, bu yavaş akış, aslında adil kararların verilmesi için gerekli olan ince eleyip sık dokumanın ta kendisi...
Unutmayın, itiraz etmek bir hak, hem de çok temel bir hak. Hiç kimse, haksız olduğunu düşündüğü bir karara sessiz kalmak zorunda değil. Belki herkesin hikayesi farklıdır, belki herkesin başından geçenler kendine özgüdür... Ama hak arama mücadelesi, ortak bir insanlık serüvenidir aslında.
Bu süreçte biraz yorulabilirsiniz, hatta bazen umudunuz kırılır gibi olabilir... Ama doğru bilgiyle, doğru adımlarla ve elbette biraz da o sağlam duruşla, her şeyin üstesinden gelinebilir. İnanın bana, kendi hakkınızı aramak, o haksızlığa karşı dik durmak, insana en büyük gücü veren şeylerden biri oluyor. Değil mi yani...
Hukuk dediğimiz o karmaşık ama bir o kadar da düzenli sistemde de bu durum, yani itiraz etme hakkı, aslında işin en can alıcı noktalarından biri. Hayatın içinde karşılaştığımız bir tebligat, bir işlem, bir karar... Baktık ki bize göre yanlış, adaletsiz ya da en azından üzerinde düşünülmesi gereken bir yanı var, işte o zaman itiraz kapısı aralanıyor.
Öylece oturup "Nasılsa değişmez" demek, vallahi bazen en büyük haksızlığı kendimize yapmak oluyor, ne yalan söyleyeyim. Çünkü o itiraz hakkı, boşuna verilmemiş, insanı koruyan, ona sesini duyurma imkânı sunan önemli bir mekanizma aslında.
Peki, bu içimizdeki "itiraz" duygusu, hukuksal bir çözüme dönüşmeli mi her zaman? Elbette hayır, her şeye de itiraz edilmez ki abi. Ama haksızlık gerçekten büyükse, ya da haklarımızın çiğnendiğini derinden hissediyorsak... İşte o noktada devreye girmemiz, daha doğrusu bilgilenmek için adım atmamız şart oluyor.
Bir tebligat geldi diyelim, ya da bir konuda aleyhimize bir karar çıktı, ne bileyim bir borç, bir ceza... İlk başta insan bir panikleyebilir, "Eyvah şimdi ne olacak?" diye düşünebilir. Ama asıl önemli olan, o ilk şoku atlattıktan sonra, sakin kalıp, "Benim burada ne hakkım var?" sorusunu sormak...
Bu tür durumlarda, öyle kendi kendimize ahkâm kesmek yerine, işi bilen birilerine danışmak, tecrübeli birinin kapısını çalmak, en mantıklı hareket. Bir avukat mesela, sadece bir dava vekili değildir aslında; bir yol gösterici, bir kılavuzdur çoğu zaman. O karmaşık görünen dilekçeler, yasalar, maddeler, onun rehberliğinde birden anlam kazanır.
Süreçler tabii, öyle anında olup biten şeyler değil. Hukuk, yavaş akan bir nehir gibidir, sabır ister, takip ister, doğru adımları atmak ister. Bu, insanı bazen yorabilir, yıpratabilir de. Ama unutmayalım ki, bu yavaş akış, aslında adil kararların verilmesi için gerekli olan ince eleyip sık dokumanın ta kendisi...
Unutmayın, itiraz etmek bir hak, hem de çok temel bir hak. Hiç kimse, haksız olduğunu düşündüğü bir karara sessiz kalmak zorunda değil. Belki herkesin hikayesi farklıdır, belki herkesin başından geçenler kendine özgüdür... Ama hak arama mücadelesi, ortak bir insanlık serüvenidir aslında.
Bu süreçte biraz yorulabilirsiniz, hatta bazen umudunuz kırılır gibi olabilir... Ama doğru bilgiyle, doğru adımlarla ve elbette biraz da o sağlam duruşla, her şeyin üstesinden gelinebilir. İnanın bana, kendi hakkınızı aramak, o haksızlığa karşı dik durmak, insana en büyük gücü veren şeylerden biri oluyor. Değil mi yani...
