IndigoPizzicato
Kayıtlı Kullanıcı
Sen şimdi gittin, telefonun çalındı ya da ne bileyim, kaybettin canım SIM kartını… Hadi bakalım, geçmiş olsun. İlk işin ne? Yeni bir SIM kart almak, tabii ki. E bunun için de operatörüne gideceksin, diyeceksin ki "Benim SIM kartım gitti, yenisini verin bana." İşte o an başlıyor asıl film. O sana uzattıkları kâğıtlar, o istedikleri bilgiler... Vallahi billahi, insan bir an "ben kimim, gerçekten ben miyim acaba?" diye sorguluyor kendini, hani o kadar çok kimlik bilgisi istiyorlar ki...
Yani anladık, güvenlik meselesi önemli. Terör olayları var, dolandırıcılık vakaları başını almış gidiyor, kimsenin hattı başkasının eline geçmesin diye uğraşıyorlar. Eyvallah, kimse buna itiraz etmez. Ama gel gör ki, bu SIM kart blokesi kaldırma işleminde istenen kimlik bilgileri bazen öyle bir noktaya geliyor ki, sanki sen uluslararası bir casussun da, kimliğini doğrulaman dünyanın en zor işiymiş gibi hissettiriyorlar insana. Bir nüfus cüzdanı yetmez mi sanırsın? Yetmiyor abi, sanki sen kim olduğunu bilmiyormuşsun gibi...
Şimdi bak, bu süreçte senden neler neler isteniyor, biliyor musun? Standart olarak nüfus cüzdanı, pasaport, ehliyet gibi resmi kimlik belgeleri var, tabii ki fotoğrafının net olması şartıyla. İyi de, bazen işler öyle bir karmaşıklaşıyor ki, bir de üzerine ikametgah belgesi istiyorlar. Nereden baksan yirmi birinci yüzyıldayız, devletin bütün sistemleri entegre oldu diyoruz, ama sen hala e-devletten alıp bir çıktısını götürmek zorunda kalıyorsun... Ya da daha fenası, adına kayıtlı son üç aya ait bir fatura istiyorlar. Elektrik faturası olur, su faturası olur, internet faturası olur... Sanki bu faturaların hepsini bir başkası ödüyor da, sen sadece kullanıyorsun...
Bütün bu bilgiler kime gidiyor, ne oluyor bunlarla, hiç düşündün mü? Operatörler bu bilgileri ne kadar süre saklıyor, kimlerle paylaşıyor? Bir de kişisel verilerin korunması kanunu diye bir şey var, hani her platformda "Verileriniz güvende!" falan diye bas bas bağırıyorlar ya... İşte bu kadar hassas bilgiyi toplarken, bu hassasiyetin ne kadarını koruyabiliyorlar sence? Gönül rahatlığıyla "Hiçbir problem olmaz" diyebilir miyiz? Ben pek diyemem şahsen, hep bir şüphe... Acaba bir siber saldırıda bu bilgiler de mi uçar gider diye içten içe korkmuyor değilim hani.
Peki hiç mi başka yolu yoktu bu işin? Yani bu kadar bürokrasiye, bu kadar evrak toplamaya, her seferinde kimliğini baştan ispatlamaya ne gerek vardı? Dijitalleşme çağında, yüz tanıma sistemleri, parmak izi okuyucular, hatta sesli doğrulama gibi teknolojiler varken... Neden hala bu kadar geleneksel, bu kadar yavaş ve zahmetli bir süreçle uğraşıyoruz? Hani senelerdir bu işin içindeyim, ama hala anlayabilmiş değilim. İnsan kaynaklarının doğru kullanılması, zamanın kıymeti, müşteri memnuniyeti... Bunlar nerede kalıyor bu süreçte, düşündün mü?
Sen şimdi yıllardır faturalarını çatır çatır ödeyen, hattını düzenli kullanan, operatörüne sadık bir müşterisin. Ama SIM kartın bloke oldu diye, sanki ilk defa karşılaştığın bir yabancısın gibi, sanki dolandırıcılık yapmaya çalışan biriymişsin gibi muamele görüyorsun. Sanki onların sana değil, senin onlara bir şeyler ispat etmen gerekiyormuş gibi... Bu durum, ne bileyim, biraz saygısızca değil mi sence de? Müşteri memnuniyeti denilen şeyin sadece indirimler, kampanyalar olmadığını ne zaman anlayacağız acaba...
Bu süreçlerin bir şekilde sadeleşmesi, hızlanması, daha kullanıcı dostu hale gelmesi gerekmez mi, sence de? Yoksa her SIM kart blokesi kaldırma işleminde kim olduğumuzu baştan mı ispatlayacağız? Her seferinde bir telaş, bir koşuşturma... İnsan zaten sinirli oluyor telefonunu kaybettiği için, bir de bu bürokrasi yığınıyla uğraşmak hepten çıldırtıyor adamı. Biraz empati yahu, biraz kolaylık... O kadar zor olmasa gerek.
Yani anladık, güvenlik meselesi önemli. Terör olayları var, dolandırıcılık vakaları başını almış gidiyor, kimsenin hattı başkasının eline geçmesin diye uğraşıyorlar. Eyvallah, kimse buna itiraz etmez. Ama gel gör ki, bu SIM kart blokesi kaldırma işleminde istenen kimlik bilgileri bazen öyle bir noktaya geliyor ki, sanki sen uluslararası bir casussun da, kimliğini doğrulaman dünyanın en zor işiymiş gibi hissettiriyorlar insana. Bir nüfus cüzdanı yetmez mi sanırsın? Yetmiyor abi, sanki sen kim olduğunu bilmiyormuşsun gibi...
Şimdi bak, bu süreçte senden neler neler isteniyor, biliyor musun? Standart olarak nüfus cüzdanı, pasaport, ehliyet gibi resmi kimlik belgeleri var, tabii ki fotoğrafının net olması şartıyla. İyi de, bazen işler öyle bir karmaşıklaşıyor ki, bir de üzerine ikametgah belgesi istiyorlar. Nereden baksan yirmi birinci yüzyıldayız, devletin bütün sistemleri entegre oldu diyoruz, ama sen hala e-devletten alıp bir çıktısını götürmek zorunda kalıyorsun... Ya da daha fenası, adına kayıtlı son üç aya ait bir fatura istiyorlar. Elektrik faturası olur, su faturası olur, internet faturası olur... Sanki bu faturaların hepsini bir başkası ödüyor da, sen sadece kullanıyorsun...
Bütün bu bilgiler kime gidiyor, ne oluyor bunlarla, hiç düşündün mü? Operatörler bu bilgileri ne kadar süre saklıyor, kimlerle paylaşıyor? Bir de kişisel verilerin korunması kanunu diye bir şey var, hani her platformda "Verileriniz güvende!" falan diye bas bas bağırıyorlar ya... İşte bu kadar hassas bilgiyi toplarken, bu hassasiyetin ne kadarını koruyabiliyorlar sence? Gönül rahatlığıyla "Hiçbir problem olmaz" diyebilir miyiz? Ben pek diyemem şahsen, hep bir şüphe... Acaba bir siber saldırıda bu bilgiler de mi uçar gider diye içten içe korkmuyor değilim hani.
Peki hiç mi başka yolu yoktu bu işin? Yani bu kadar bürokrasiye, bu kadar evrak toplamaya, her seferinde kimliğini baştan ispatlamaya ne gerek vardı? Dijitalleşme çağında, yüz tanıma sistemleri, parmak izi okuyucular, hatta sesli doğrulama gibi teknolojiler varken... Neden hala bu kadar geleneksel, bu kadar yavaş ve zahmetli bir süreçle uğraşıyoruz? Hani senelerdir bu işin içindeyim, ama hala anlayabilmiş değilim. İnsan kaynaklarının doğru kullanılması, zamanın kıymeti, müşteri memnuniyeti... Bunlar nerede kalıyor bu süreçte, düşündün mü?
Sen şimdi yıllardır faturalarını çatır çatır ödeyen, hattını düzenli kullanan, operatörüne sadık bir müşterisin. Ama SIM kartın bloke oldu diye, sanki ilk defa karşılaştığın bir yabancısın gibi, sanki dolandırıcılık yapmaya çalışan biriymişsin gibi muamele görüyorsun. Sanki onların sana değil, senin onlara bir şeyler ispat etmen gerekiyormuş gibi... Bu durum, ne bileyim, biraz saygısızca değil mi sence de? Müşteri memnuniyeti denilen şeyin sadece indirimler, kampanyalar olmadığını ne zaman anlayacağız acaba...
Bu süreçlerin bir şekilde sadeleşmesi, hızlanması, daha kullanıcı dostu hale gelmesi gerekmez mi, sence de? Yoksa her SIM kart blokesi kaldırma işleminde kim olduğumuzu baştan mı ispatlayacağız? Her seferinde bir telaş, bir koşuşturma... İnsan zaten sinirli oluyor telefonunu kaybettiği için, bir de bu bürokrasi yığınıyla uğraşmak hepten çıldırtıyor adamı. Biraz empati yahu, biraz kolaylık... O kadar zor olmasa gerek.
