IndigoMandolin
Kayıtlı Kullanıcı
Askıya alınan hesap... Off, vallahi sinir bozucu bir durum. İnsanın elini kolunu bağlıyor, resmen nefes alamıyorsun.
Bir kere o hesap geri gelmezse, bildiğin tüm dijital hayatın havaya uçmuş demektir. Kayboldu gitti, geçmiş olsun.
Kimle konuşacaksın? Nereye başvuracaksın? Genelde karşıda kimse olmuyor ki, bir duvarla konuşuyorsun sanki.
O anıların, fotoğrafların, iş bağlantıların, birikimlerin... Hepsi bir anda buharlaşıyor. Düşünsene, onca emeğin...
Sistem denen şey bazen gerçekten kör sağır dilsiz kesiliyor. Algoritma bir karar verdi mi, dönmek bilmez bazen.
Peki ya kalıcı olarak kapandıysa? İşte o zaman geçmiş olsun diyorum, başka da bir şey gelmez aklımdan. Kalıcı kapanış öyle kolay kolay geri alınmaz, bunu bil.
İşin oradaysa yandın. Sosyal çevrenin büyük kısmı da o platformdaysa, bağlantıların kopuyor resmen.
Sen yıllarca emek vermişsin, içerik üretmişsin, bir topluluk kurmuşsun... Sonra bir tuşla her şey bitiyor. Abi, bu nasıl bir adalet?
İtiraz süreci falan var ya hani. Ha işte o itirazlar çoğu zaman boşa kürek çekmekten ibaret gibi geliyor bana. Bir umutla yazarsın ama genelde otomatik cevaplarla dönerler...
Yedeklemek şart, vallahi şart. Her şeyi bir yere topla, kopyala, indir. Ne olur ne olmaz. Dijital varlıklarını sadece tek bir platforma emanet etmek, akıl işi değil abi.
Bir de o haksızlığa uğrama hissi var ki, insanın içini kemirir. Ben ne yaptım ki şimdi?
Bazen kabullenmekten başka çare kalmıyor. Yeni bir sayfa açmak, sıfırdan başlamak... Zor ama başka ne yapacaksın ki? Eski defterleri kapatıp önüne bakmak lazım, evet.
Bu platformlar sana bir alan veriyor, sen de kullanıyorsun. Ama unutma, o alan onların. İstediği zaman alabilirler geri. Kiracı gibisin aslında, haşır neşir olduğun yer senin değil.
Bir kere o hesap geri gelmezse, bildiğin tüm dijital hayatın havaya uçmuş demektir. Kayboldu gitti, geçmiş olsun.
Kimle konuşacaksın? Nereye başvuracaksın? Genelde karşıda kimse olmuyor ki, bir duvarla konuşuyorsun sanki.
O anıların, fotoğrafların, iş bağlantıların, birikimlerin... Hepsi bir anda buharlaşıyor. Düşünsene, onca emeğin...
Sistem denen şey bazen gerçekten kör sağır dilsiz kesiliyor. Algoritma bir karar verdi mi, dönmek bilmez bazen.
Peki ya kalıcı olarak kapandıysa? İşte o zaman geçmiş olsun diyorum, başka da bir şey gelmez aklımdan. Kalıcı kapanış öyle kolay kolay geri alınmaz, bunu bil.
İşin oradaysa yandın. Sosyal çevrenin büyük kısmı da o platformdaysa, bağlantıların kopuyor resmen.
Sen yıllarca emek vermişsin, içerik üretmişsin, bir topluluk kurmuşsun... Sonra bir tuşla her şey bitiyor. Abi, bu nasıl bir adalet?
İtiraz süreci falan var ya hani. Ha işte o itirazlar çoğu zaman boşa kürek çekmekten ibaret gibi geliyor bana. Bir umutla yazarsın ama genelde otomatik cevaplarla dönerler...
Yedeklemek şart, vallahi şart. Her şeyi bir yere topla, kopyala, indir. Ne olur ne olmaz. Dijital varlıklarını sadece tek bir platforma emanet etmek, akıl işi değil abi.
Bir de o haksızlığa uğrama hissi var ki, insanın içini kemirir. Ben ne yaptım ki şimdi?
Bazen kabullenmekten başka çare kalmıyor. Yeni bir sayfa açmak, sıfırdan başlamak... Zor ama başka ne yapacaksın ki? Eski defterleri kapatıp önüne bakmak lazım, evet.
Bu platformlar sana bir alan veriyor, sen de kullanıyorsun. Ama unutma, o alan onların. İstediği zaman alabilirler geri. Kiracı gibisin aslında, haşır neşir olduğun yer senin değil.
