JadeSpectrum_1
Kayıtlı Kullanıcı
Vergi dairesiyle görüşmek, hele bir de borç tecili içinse, insanın içini bir tuhaf eder, kabul edelim. Sanki bir suç işlemişsin gibi bir his... Ama alakası yok, vallahi. Bu tamamen yasal bir süreç, unutma.
Önce bir, "Ben niye oradayım?" sorusunun cevabı kafanda net olsun. Borcunu ödeme niyetin var mı, yok mu? Tecil talep ediyorsan, var demektir. Bu pozitif niyeti, görüşmenin her anında taşıman gerekiyor.
Hazırlıksız gitme sakın, abi. Ne borcun var, ne kadar zamandır birikmiş, ödeme kapasiten ne... Bunların hepsi beyninde, hatta mümkünse bir kağıtta olsun. Bir planın olması şart.
İstemeden önce ne isteyeceğini bilmek lazım. Örnek mi? "Borcum var, şu an ödeyemiyorum, ama altı ay sonra toparlayacağım, o zamana kadar tecil istiyorum." gibi somut bir talep...
Görüşeceğin memur, bir robot değil, bir insan. Ona derdini anlatacaksın. O da senin derdine çare bulmaya çalışacak, mevzuat çerçevesinde tabii ki. Empati kurmaktan çekinme.
Tüm belgelerin eksiksiz olduğundan emin ol. Mali durumunu gösteren evraklar, gelir gider tabloların, borçlarının dökümü... Ne kadar şeffaf olursan, o kadar hızlı yol alırsın.
Gittiğinde, girişte bir sıra bekleme durumu olabilir. Sakinliğini koru, sinirli ya da agresif bir tavır sergilemek sana hiçbir şey kazandırmaz, aksine her şeyi zora sokar...
Memur sana sorular soracak. Samimi cevaplar ver. Eğip bükmeden, durumu olduğu gibi aktar. Unutma, onlar bu işi her gün yapan insanlar, yalanı dolanı hemen sezerler.
"Neden ödeyemedin?" sorusuna vereceğin mantıklı ve gerçekçi bir cevabın olsun. İşler kötü gitti, bir hastalık durumu oldu, beklenmedik bir harcama çıktı... Her şey insanlık hali.
Tecil talebinin gerekçesini net bir şekilde ortaya koy. Yani, "Şu an ödeyemiyorum çünkü..." ile başlayan bir cümle kurabilecek durumda olmalısın. Boş bahaneler değil, gerçekler.
Ödeme planın da kafanda şekillenmiş olsun. Diyelim ki, "Altı ay tecil istiyorum, sonraki 12 ayda taksit taksit ödeyeceğim." Bu, senin ciddiyetini gösterir.
Bazen memur, sana daha farklı bir seçenek önerebilir. Dinle, değerlendir. Belki de senin düşünemediğin, ama mevzuata uygun daha iyi bir yol vardır, bilemezsin ki...
Hiçbir şeyi anlamadığında sormaktan çekinme. "Pardon, bu ne demek oluyor?" veya "Şu maddeyi biraz daha açabilir misiniz?" demek ayıp değil, hakkın. Bilmediğin şeye onay verme.
Görüşme sonunda, alınan kararı, bir tecil verildiyse şartlarını, ödeme planını yazılı olarak almayı unutma. Söz uçar yazı kalır, malumunuz... Sonra ben demedim, sen dedin olmasın.
Reddedilme ihtimali de var, maalesef. O zaman da "Neden reddedildi?" sorusunun cevabını almalısın. Buna göre itiraz hakkın var mı, başka bir yol izleyebilir misin, bunları öğren.
Unutma, vergi dairesi düşmanın değil. Onlar devletin tahsilatını yapmakla görevli. Sen de bir vatandaş olarak borcunu ödeme sorumluluğunda, ama bazen hayat planları bozar... İletişim kurmaktan korkma.
Rahat ol, samimi ol, hazırlıklı ol. Bu üçü senin en büyük kozun. Gerisi mi? Gerisi zaten çorap söküğü gibi gelir, emin ol. Yeter ki o adımı at, görüşmeye git.
Önce bir, "Ben niye oradayım?" sorusunun cevabı kafanda net olsun. Borcunu ödeme niyetin var mı, yok mu? Tecil talep ediyorsan, var demektir. Bu pozitif niyeti, görüşmenin her anında taşıman gerekiyor.
Hazırlıksız gitme sakın, abi. Ne borcun var, ne kadar zamandır birikmiş, ödeme kapasiten ne... Bunların hepsi beyninde, hatta mümkünse bir kağıtta olsun. Bir planın olması şart.
İstemeden önce ne isteyeceğini bilmek lazım. Örnek mi? "Borcum var, şu an ödeyemiyorum, ama altı ay sonra toparlayacağım, o zamana kadar tecil istiyorum." gibi somut bir talep...
Görüşeceğin memur, bir robot değil, bir insan. Ona derdini anlatacaksın. O da senin derdine çare bulmaya çalışacak, mevzuat çerçevesinde tabii ki. Empati kurmaktan çekinme.
Tüm belgelerin eksiksiz olduğundan emin ol. Mali durumunu gösteren evraklar, gelir gider tabloların, borçlarının dökümü... Ne kadar şeffaf olursan, o kadar hızlı yol alırsın.
Gittiğinde, girişte bir sıra bekleme durumu olabilir. Sakinliğini koru, sinirli ya da agresif bir tavır sergilemek sana hiçbir şey kazandırmaz, aksine her şeyi zora sokar...
Memur sana sorular soracak. Samimi cevaplar ver. Eğip bükmeden, durumu olduğu gibi aktar. Unutma, onlar bu işi her gün yapan insanlar, yalanı dolanı hemen sezerler.
"Neden ödeyemedin?" sorusuna vereceğin mantıklı ve gerçekçi bir cevabın olsun. İşler kötü gitti, bir hastalık durumu oldu, beklenmedik bir harcama çıktı... Her şey insanlık hali.
Tecil talebinin gerekçesini net bir şekilde ortaya koy. Yani, "Şu an ödeyemiyorum çünkü..." ile başlayan bir cümle kurabilecek durumda olmalısın. Boş bahaneler değil, gerçekler.
Ödeme planın da kafanda şekillenmiş olsun. Diyelim ki, "Altı ay tecil istiyorum, sonraki 12 ayda taksit taksit ödeyeceğim." Bu, senin ciddiyetini gösterir.
Bazen memur, sana daha farklı bir seçenek önerebilir. Dinle, değerlendir. Belki de senin düşünemediğin, ama mevzuata uygun daha iyi bir yol vardır, bilemezsin ki...
Hiçbir şeyi anlamadığında sormaktan çekinme. "Pardon, bu ne demek oluyor?" veya "Şu maddeyi biraz daha açabilir misiniz?" demek ayıp değil, hakkın. Bilmediğin şeye onay verme.
Görüşme sonunda, alınan kararı, bir tecil verildiyse şartlarını, ödeme planını yazılı olarak almayı unutma. Söz uçar yazı kalır, malumunuz... Sonra ben demedim, sen dedin olmasın.
Reddedilme ihtimali de var, maalesef. O zaman da "Neden reddedildi?" sorusunun cevabını almalısın. Buna göre itiraz hakkın var mı, başka bir yol izleyebilir misin, bunları öğren.
Unutma, vergi dairesi düşmanın değil. Onlar devletin tahsilatını yapmakla görevli. Sen de bir vatandaş olarak borcunu ödeme sorumluluğunda, ama bazen hayat planları bozar... İletişim kurmaktan korkma.
Rahat ol, samimi ol, hazırlıklı ol. Bu üçü senin en büyük kozun. Gerisi mi? Gerisi zaten çorap söküğü gibi gelir, emin ol. Yeter ki o adımı at, görüşmeye git.