OrchidFjord
Kayıtlı Kullanıcı
Bir sabah uyandın, banka hesabına bir baktın… Hesabında bekleyen o para, hani o günlerdir planlar yaptığın, belki bir fatura ödeyeceğin ya da uzun süredir biriktirdiğin o meblağ, bloke edilmiş! Ne oluyor abi, insan bir anda donup kalıyor, hani kalbin bir an durur ya, tam öyle bir an işte. Şaşkınlık, sinir, sonra da yavaş yavaş yükselen bir isyan duygusu... Senin alın terin, emeğinle kazandığın parana kim nasıl el koyar, değil mi? Telefonu eline alıp bankayı arayana kadar geçen o kısa süre bile insana bir ömür gibi geliyor.
Hemen bankayı aradın tabii, öyle ya, bu ne rezalettir diyecek bir muhatap bulmak istiyorsun. Müşteri hizmetleri desen ayrı bir dert… Standardize edilmiş, ezberlenmiş cevaplarla karşılandın büyük ihtimalle, "güvenlik gerekçesiyle," "yasal düzenlemeler gereği," "birime iletildi" gibi laflar duyuyorsun. Hiçbir somut açıklama yok, neden, niye, ne için… Tamamen sis perdesiyle kaplı bir bilgi akışı, daha doğrusu akışımsızlıktı yaşadığın. İnsan kendini suçlu hissediyor bir an, hani acaba ben mi bir hata yaptım diye… Ama yok, biliyorsun, herhangi bir yanlışın yok.
O an içinden bir ses yükseldi, "Bunu böyle bırakamam!" Vallahi billahi, insan kendi hakkına sahip çıkmazsa kim çıkacak ki? Belki küçük bir miktar, belki büyük, fark etmez. O senin paran, senin rızkın. Haksız yere el konulmuş bir kuruş bile olsa, savaşmak gerekir. Geri çekilmek, "uğraşamam" demek, aslında bu tür keyfi uygulamaların önünü açmak demek biraz da. Hani derler ya, "bir musibet bin nasihatten iyidir", işte o an anladın ki, hakkını aramak bir mecburiyetten öte, bir vatandaşlık görevi.
Peki ne yapacaksın şimdi? İlk şoku atlatıp öfkeyi bir kenara bırakınca, geriye tek bir seçenek kalıyor: Araştırmak, öğrenmek, adımlar atmak. Öncelikle bu blokenin gerçek sebebini öğrenmek için tüm yolları zorlaman gerektiğini fark ettin. Bankanın sana sunmadığı bilgiyi başka nereden alabilirsin? Hukuki birimler, ilgili yasal merciler… Bir yandan internette benzer durumları yaşayanların tecrübelerini okuyorsun, bir yandan da mevzuatı kurcalıyorsun. Nereye, nasıl bir dilekçe yazılır, hangi belgeler gerekir… İnanılmaz bir bilgi karmaşası gibi görünse de, yavaş yavaş taşlar yerine oturmaya başladı kafanda.
Eline kalem kağıdı, ya da klavyeyi aldın diyelim… Artık biliyorsun ki kuru kuruya şikayet etmek yetmiyor, mesele somut kanıtlar sunmak, olayı kronolojik sıraya koymak, yasal dayanaklarını belirtmek. Blokenin uygulandığı tarihi, kendi hesap hareketlerini, banka ile yaptığın görüşmelerin detaylarını… Her şeyi ama her şeyi toparlaman, titizlikle belgelemen şart. Ne kadar detaylı ve ikna edici bir itiraz dilekçesi hazırlarsan, o kadar hızlı sonuç alırsın. Hani, "iğneyle kuyu kazmak" derler ya, tam da öyle bir süreç aslında, her bir kelimenin, her bir belgenin önemi var.
Dilekçeni verdin, peki ya sonra? Artık sabır zamanı... Beklemek ne zordur bilir misin, hele de böyle haksız bir durumla karşı karşıyayken. Her gün mail kutunu kontrol ediyorsun, telefonun çaldığında umutlanıyorsun. Belki bir hafta, belki iki hafta, bazen daha da uzun sürebilir bu bekleyiş. Bu süreçte pes etmek yok, arada bir hatırlatıcı mailler atmak, takip etmek, "unutulmadım" dedirtmek önemli. Bazen ikinci bir başvuru bile gerekebilir, çünkü bürokrasi çarkları ağır döner, hele de insana dokunan bir konuda…
Sonunda o beklenen an geldi, bir bildirim düştü telefonuna ya da bir mail geldi bankadan. "Bloke kaldırılmıştır," ya da "paranızı hesabınıza iade ettik." O an yaşadığın rahatlamayı, o zafer hissini tahmin edebiliyorum. Hani, derin bir nefes alırsın ya, sanki tüm o stres, o gerginlik bir anda uçar gider. Hesabına baktın, para aynen duruyor! İşte o an, o mücadeleye değdiğini, doğru olanı yaptığını anladın. Sadece kendi paranı değil, aynı zamanda haksızlığa karşı durmanın o eşsiz gururunu da geri almış oldun.
Bu süreçten ne mi öğrendim, sana ne tavsiye ederim? Şunu unutma: Kimsenin senin üzerinde keyfi bir yetkisi yok. Para senin paran, hak senin hakkın. Hiçbir zaman, "bana bir şey olmaz," ya da "uğraşamam" deme. Çünkü bu tip keyfiyetler tam da bu düşüncelerden beslenir. Hakkını bil, belgelerini sakla, her görüşmenin kaydını tut… Ve en önemlisi, pes etme. Çünkü adalet, biraz da bizim ısrarımızla tecelli ediyor, yoksa kolaya kaçanlar her zaman kaybeder, inan bana.
Hemen bankayı aradın tabii, öyle ya, bu ne rezalettir diyecek bir muhatap bulmak istiyorsun. Müşteri hizmetleri desen ayrı bir dert… Standardize edilmiş, ezberlenmiş cevaplarla karşılandın büyük ihtimalle, "güvenlik gerekçesiyle," "yasal düzenlemeler gereği," "birime iletildi" gibi laflar duyuyorsun. Hiçbir somut açıklama yok, neden, niye, ne için… Tamamen sis perdesiyle kaplı bir bilgi akışı, daha doğrusu akışımsızlıktı yaşadığın. İnsan kendini suçlu hissediyor bir an, hani acaba ben mi bir hata yaptım diye… Ama yok, biliyorsun, herhangi bir yanlışın yok.
O an içinden bir ses yükseldi, "Bunu böyle bırakamam!" Vallahi billahi, insan kendi hakkına sahip çıkmazsa kim çıkacak ki? Belki küçük bir miktar, belki büyük, fark etmez. O senin paran, senin rızkın. Haksız yere el konulmuş bir kuruş bile olsa, savaşmak gerekir. Geri çekilmek, "uğraşamam" demek, aslında bu tür keyfi uygulamaların önünü açmak demek biraz da. Hani derler ya, "bir musibet bin nasihatten iyidir", işte o an anladın ki, hakkını aramak bir mecburiyetten öte, bir vatandaşlık görevi.
Peki ne yapacaksın şimdi? İlk şoku atlatıp öfkeyi bir kenara bırakınca, geriye tek bir seçenek kalıyor: Araştırmak, öğrenmek, adımlar atmak. Öncelikle bu blokenin gerçek sebebini öğrenmek için tüm yolları zorlaman gerektiğini fark ettin. Bankanın sana sunmadığı bilgiyi başka nereden alabilirsin? Hukuki birimler, ilgili yasal merciler… Bir yandan internette benzer durumları yaşayanların tecrübelerini okuyorsun, bir yandan da mevzuatı kurcalıyorsun. Nereye, nasıl bir dilekçe yazılır, hangi belgeler gerekir… İnanılmaz bir bilgi karmaşası gibi görünse de, yavaş yavaş taşlar yerine oturmaya başladı kafanda.
Eline kalem kağıdı, ya da klavyeyi aldın diyelim… Artık biliyorsun ki kuru kuruya şikayet etmek yetmiyor, mesele somut kanıtlar sunmak, olayı kronolojik sıraya koymak, yasal dayanaklarını belirtmek. Blokenin uygulandığı tarihi, kendi hesap hareketlerini, banka ile yaptığın görüşmelerin detaylarını… Her şeyi ama her şeyi toparlaman, titizlikle belgelemen şart. Ne kadar detaylı ve ikna edici bir itiraz dilekçesi hazırlarsan, o kadar hızlı sonuç alırsın. Hani, "iğneyle kuyu kazmak" derler ya, tam da öyle bir süreç aslında, her bir kelimenin, her bir belgenin önemi var.
Dilekçeni verdin, peki ya sonra? Artık sabır zamanı... Beklemek ne zordur bilir misin, hele de böyle haksız bir durumla karşı karşıyayken. Her gün mail kutunu kontrol ediyorsun, telefonun çaldığında umutlanıyorsun. Belki bir hafta, belki iki hafta, bazen daha da uzun sürebilir bu bekleyiş. Bu süreçte pes etmek yok, arada bir hatırlatıcı mailler atmak, takip etmek, "unutulmadım" dedirtmek önemli. Bazen ikinci bir başvuru bile gerekebilir, çünkü bürokrasi çarkları ağır döner, hele de insana dokunan bir konuda…
Sonunda o beklenen an geldi, bir bildirim düştü telefonuna ya da bir mail geldi bankadan. "Bloke kaldırılmıştır," ya da "paranızı hesabınıza iade ettik." O an yaşadığın rahatlamayı, o zafer hissini tahmin edebiliyorum. Hani, derin bir nefes alırsın ya, sanki tüm o stres, o gerginlik bir anda uçar gider. Hesabına baktın, para aynen duruyor! İşte o an, o mücadeleye değdiğini, doğru olanı yaptığını anladın. Sadece kendi paranı değil, aynı zamanda haksızlığa karşı durmanın o eşsiz gururunu da geri almış oldun.
Bu süreçten ne mi öğrendim, sana ne tavsiye ederim? Şunu unutma: Kimsenin senin üzerinde keyfi bir yetkisi yok. Para senin paran, hak senin hakkın. Hiçbir zaman, "bana bir şey olmaz," ya da "uğraşamam" deme. Çünkü bu tip keyfiyetler tam da bu düşüncelerden beslenir. Hakkını bil, belgelerini sakla, her görüşmenin kaydını tut… Ve en önemlisi, pes etme. Çünkü adalet, biraz da bizim ısrarımızla tecelli ediyor, yoksa kolaya kaçanlar her zaman kaybeder, inan bana.
