QuartzPavilion
Kayıtlı Kullanıcı
Telefonun bir anda "Servis yok" demesi... Allah Allah, ne oldu şimdi, değil mi? Tam da en lazım olduğu anda... İnsan bir an panikliyor, ya önemli bir arama gelirse, ya biri bana ulaşmaya çalışıyorsa diye.
Sonra anlıyorsun ki mevzu ciddi. Hani şu meşhur IMEI blokesi... İsim bile bir acayip, bir soğuk geliyor insana. Telefonun ruhsatı gibi bir şey herhalde, kaybolunca işler karışıyor.
İşte tam o an, o çaresizlik anında, karşında bir ses beliriyor. Müşteri temsilcisi. Hani şu "hattınızda bekleyen diğer müşterilerimizle ilgileniyoruz" dedikten sonra çıkan...
İlk başta bir isyan ediyorsun tabii. "Nasıl ya, benim telefonum niye bloke oldu şimdi?" Sesin tonundan bile anlıyor aslında, karşıdaki insan.
O sakin, sabırlı ses... "Kimliğinizle birlikte başvurmanız gerekiyor efendim," diyor. Senin içindeki kasırgayı dindiren bir fısıltı gibi.
Normalde bu tür teknik konular, bürokratik işler bizi yorar, değil mi? Ama o, olayı öyle bir anlatıyor ki, sanki senelerdir bu konuyla haşır neşirsin...
Sana yol gösteriyor, adeta elinden tutuyor. "Şuraya gidin, bu evrakları hazırlayın, şu numarayı not alın..." O an ne yapacağını bilmezken, bir harita çiziyor zihninde.
Bazen aynı şeyi iki kere sormak istiyorsun, anladığından emin olmak için. O da bıkmadan, usanmadan tekrar ediyor, farklı kelimelerle açıklıyor. Vallahi sabır işi.
Telefon başında geçirdiğin o dakikalar var ya... Aslında sadece bir sorun çözülmüyor, aynı zamanda bir iletişim köprüsü kuruluyor. Hani insan insana dokunur derler ya, sesleriyle dokunuyorlar.
"Peki bu neden oldu şimdi?" diye soruyorsun bazen. Çünkü anlamak istiyorsun, bir daha başına gelmesin diye. O da elinden geldiğince, robot gibi olmadan açıklıyor durumu.
Sanki kendi akrabasına anlatır gibi... "Bazen ikinci el cihazlarda oluyor efendim, bazen de..." falan diye devam ediyor. Anlıyorsun ki, o da insan, o da biliyor bu işlerin karmaşasını.
Belki gün içinde yüzlerce aynı soruyu cevaplıyor. Ama her bir arayana sanki ilk kez duymuş gibi yaklaşıyor. Bu da ayrı bir sanat abi.
Hani derler ya, "ilk temas çok önemli". İşte IMEI blokesi gibi can sıkıcı bir durumda o ilk temas, o müşteri temsilcisi, resmen bir can simidi oluyor.
Telefonun bloke olmuş, dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorsun... Ama o ses, o sakin rehberlik, seni o uçurumun kenarından alıp güvenli bir yola sokuyor.
İşin sadece teknik kısmını çözmek değil onların işi. Duygusal yükü de hafifletiyorlar bir şekilde. "Merak etmeyin efendim, çözülecektir," demesi bile yetiyor bazen.
Çözüm sürecinde de destek oluyorlar, adeta bir navigasyon cihazı gibi. Nereye takılsan, "şimdi şurayı denediniz mi," diye soruyorlar.
Bu yüzden müşteri temsilcisi dediğin sadece bir ekranın arkasındaki ses değil... Bir nevi kriz anı psikoloğu, bir yol gösterici... İnsan, gerçekten insan yani.
Sonra anlıyorsun ki mevzu ciddi. Hani şu meşhur IMEI blokesi... İsim bile bir acayip, bir soğuk geliyor insana. Telefonun ruhsatı gibi bir şey herhalde, kaybolunca işler karışıyor.
İşte tam o an, o çaresizlik anında, karşında bir ses beliriyor. Müşteri temsilcisi. Hani şu "hattınızda bekleyen diğer müşterilerimizle ilgileniyoruz" dedikten sonra çıkan...
İlk başta bir isyan ediyorsun tabii. "Nasıl ya, benim telefonum niye bloke oldu şimdi?" Sesin tonundan bile anlıyor aslında, karşıdaki insan.
O sakin, sabırlı ses... "Kimliğinizle birlikte başvurmanız gerekiyor efendim," diyor. Senin içindeki kasırgayı dindiren bir fısıltı gibi.
Normalde bu tür teknik konular, bürokratik işler bizi yorar, değil mi? Ama o, olayı öyle bir anlatıyor ki, sanki senelerdir bu konuyla haşır neşirsin...
Sana yol gösteriyor, adeta elinden tutuyor. "Şuraya gidin, bu evrakları hazırlayın, şu numarayı not alın..." O an ne yapacağını bilmezken, bir harita çiziyor zihninde.
Bazen aynı şeyi iki kere sormak istiyorsun, anladığından emin olmak için. O da bıkmadan, usanmadan tekrar ediyor, farklı kelimelerle açıklıyor. Vallahi sabır işi.
Telefon başında geçirdiğin o dakikalar var ya... Aslında sadece bir sorun çözülmüyor, aynı zamanda bir iletişim köprüsü kuruluyor. Hani insan insana dokunur derler ya, sesleriyle dokunuyorlar.
"Peki bu neden oldu şimdi?" diye soruyorsun bazen. Çünkü anlamak istiyorsun, bir daha başına gelmesin diye. O da elinden geldiğince, robot gibi olmadan açıklıyor durumu.
Sanki kendi akrabasına anlatır gibi... "Bazen ikinci el cihazlarda oluyor efendim, bazen de..." falan diye devam ediyor. Anlıyorsun ki, o da insan, o da biliyor bu işlerin karmaşasını.
Belki gün içinde yüzlerce aynı soruyu cevaplıyor. Ama her bir arayana sanki ilk kez duymuş gibi yaklaşıyor. Bu da ayrı bir sanat abi.
Hani derler ya, "ilk temas çok önemli". İşte IMEI blokesi gibi can sıkıcı bir durumda o ilk temas, o müşteri temsilcisi, resmen bir can simidi oluyor.
Telefonun bloke olmuş, dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyorsun... Ama o ses, o sakin rehberlik, seni o uçurumun kenarından alıp güvenli bir yola sokuyor.
İşin sadece teknik kısmını çözmek değil onların işi. Duygusal yükü de hafifletiyorlar bir şekilde. "Merak etmeyin efendim, çözülecektir," demesi bile yetiyor bazen.
Çözüm sürecinde de destek oluyorlar, adeta bir navigasyon cihazı gibi. Nereye takılsan, "şimdi şurayı denediniz mi," diye soruyorlar.
Bu yüzden müşteri temsilcisi dediğin sadece bir ekranın arkasındaki ses değil... Bir nevi kriz anı psikoloğu, bir yol gösterici... İnsan, gerçekten insan yani.
