TunaByte
Kayıtlı Kullanıcı
O buz gibi an var ya, hani telefonuna uzanırsın, banka uygulamasını açarsın, ama ne gelen SMS ne de uygulama şifresi çalışır... İşte o anda dünya durur, kalp ağzına gelir. Bir boşluk hissi sarar içini, sanki bütün finansal kimliğin elinden kayıp gitmiş gibi. Hele ki o SIM kart blokesi yüzünden bütün erişimin kesilmişse, vay haline.
Hani insan başta "Acaba internetim mi yok?" der, "Şebeke mi gitti?" diye söylenir. Ama sonra operatörden gelen o "SIM kartınız güvenlik nedeniyle bloke edilmiştir" mesajı ya da anonsu... İşte o an anlarsın işin ciddiyetini. Sanki sen bir suçluymuşsun gibi hissettirirler, oysa çoğu zaman mağdur sensindir, değil mi?
Hızlıca ararsın operatörünü, "Ne oldu, neden blokelendi?" diye. Genelde cevap standarttır: "Efendim, şüpheli işlem veya kayıp/çalıntı ihbarı üzerine..." Senin haberin bile yoktur belki, ama birileri senin adına bir şeyler yapmış olabilir, ya da kartın gerçekten bir yerlerde kaybolmuştur. O telaş, o çaresizlik... Sanki bir labirentin ortasına düşmüş gibi hissedersin.
İşte tam da bu noktada karakolun yolu görünür sana, abi. Hiç beklemediğin bir anda, sanki bir suç işlemişsin gibi gidip ifade vermek zorunda kalırsın. "SIM kartım kayboldu/çalındı, mobil bankacılık erişimim kesildi, herhangi bir usulsüz işlemden sorumlu değilim..." O kağıt parçası var ya, o senin ilk ve en önemli kalkanın. Gözünde büyür o an, ama o dilekçe, o tutanak... vallahi çok kritik.
Bu resmi evrakı aldıktan sonra, elinde bir nevi sihirli anahtar olur, biliyor musun? Operatöre geri dönersin, bankana gidersin. "Bakın, ben mağdurum, yasal yollara başvurdum" dersin. Ama onlar hemen açmazlar kapıyı. "İşlem sürecimiz var efendim, güvenlik kontrolleri..." diye bir dizi engel daha çıkarırlar karşına. O arada ya birileri senin bilgilerini kullanmaya devam ederse? O endişe kemirir durur içini...
Banka tarafı da bambaşka bir dünya. Onlar da kendi önlemlerini alıyor tabii, "para sizin paranız, bizim güvenliğimiz..." derler. Ama bazen bu güvenlik duvarı, seni de içeri tıkıyor. Hani o "mobil bankacılıkta şüpheli işlem" ibaresi varya, o senin için bir felakete dönüşebilir. Sen uğraş dur, kartı nereden buldular, nasıl kullandılar... Kafanda bin bir soru, cevap yok.
Hukuki süreç dediğimiz şey de tam burada devreye girer. Hani o karakoldan aldığın belge var ya, o hem senin delilin hem de operatör ve banka için bir işaret fişeği. Onlar o resmi yazıyı görmeden, çoğu zaman parmağını bile oynatmak istemezler. Yani o belge, senin hukuk nezdindeki ilk adımın, yoksa kimse senin beyanına inanmaz, ne yazık ki.
Peki ya işler daha da sarpa sararsa? Hesabından para çekilmişse, adına kredi kartı çıkarılmışsa? İşte o zaman, geçmiş olsun. Karakoldaki dosya büyür, savcılık devreye girer, hatta mahkemelere kadar yolu olur bu işin. Vallahi billahi, tek başına altından kalkılacak bir durum değildir bu. O zaman bir hukukçuya danışmak, bu karmaşık labirentte yol göstermesi için bir uzmandan yardım almak şart olur, aksi halde boğulur gidersin o evrak yığınında.
Sonunda SIM kartın açılır, mobil bankacılık erişimin geri gelir. O anki rahatlama hissi... Sanki aylardır nefes almıyormuşsun da şimdi ilk kez derin bir soluk almış gibi. Ama o arada kaybettiğin zaman, harcadığın enerji, yaşadığın stres... Hani derler ya, "ömründen ömür gider". Bazen bir kağıt parçası, bir imza, hayatının akışını ne kadar değiştirebiliyor, değil mi?
Bu yüzden, başına böyle bir şey gelirse, ilk iş paniklememek. Sonra da o zinciri takip etmek: Kayıp/çalıntı ihbarı, karakol, operatör, banka... Hiçbir halkayı atlama. Çünkü atladığın her halka, o koca sistemin içinde senin daha da kaybolmana neden olur. Anlatabildim mi abi? Hızlı hareket etmek, doğru adımları atmak... Başka çaresi yok bu işin, yoksa o bürokrasi çarkı seni ezer de geçer...
Hani insan başta "Acaba internetim mi yok?" der, "Şebeke mi gitti?" diye söylenir. Ama sonra operatörden gelen o "SIM kartınız güvenlik nedeniyle bloke edilmiştir" mesajı ya da anonsu... İşte o an anlarsın işin ciddiyetini. Sanki sen bir suçluymuşsun gibi hissettirirler, oysa çoğu zaman mağdur sensindir, değil mi?
Hızlıca ararsın operatörünü, "Ne oldu, neden blokelendi?" diye. Genelde cevap standarttır: "Efendim, şüpheli işlem veya kayıp/çalıntı ihbarı üzerine..." Senin haberin bile yoktur belki, ama birileri senin adına bir şeyler yapmış olabilir, ya da kartın gerçekten bir yerlerde kaybolmuştur. O telaş, o çaresizlik... Sanki bir labirentin ortasına düşmüş gibi hissedersin.
İşte tam da bu noktada karakolun yolu görünür sana, abi. Hiç beklemediğin bir anda, sanki bir suç işlemişsin gibi gidip ifade vermek zorunda kalırsın. "SIM kartım kayboldu/çalındı, mobil bankacılık erişimim kesildi, herhangi bir usulsüz işlemden sorumlu değilim..." O kağıt parçası var ya, o senin ilk ve en önemli kalkanın. Gözünde büyür o an, ama o dilekçe, o tutanak... vallahi çok kritik.
Bu resmi evrakı aldıktan sonra, elinde bir nevi sihirli anahtar olur, biliyor musun? Operatöre geri dönersin, bankana gidersin. "Bakın, ben mağdurum, yasal yollara başvurdum" dersin. Ama onlar hemen açmazlar kapıyı. "İşlem sürecimiz var efendim, güvenlik kontrolleri..." diye bir dizi engel daha çıkarırlar karşına. O arada ya birileri senin bilgilerini kullanmaya devam ederse? O endişe kemirir durur içini...
Banka tarafı da bambaşka bir dünya. Onlar da kendi önlemlerini alıyor tabii, "para sizin paranız, bizim güvenliğimiz..." derler. Ama bazen bu güvenlik duvarı, seni de içeri tıkıyor. Hani o "mobil bankacılıkta şüpheli işlem" ibaresi varya, o senin için bir felakete dönüşebilir. Sen uğraş dur, kartı nereden buldular, nasıl kullandılar... Kafanda bin bir soru, cevap yok.
Hukuki süreç dediğimiz şey de tam burada devreye girer. Hani o karakoldan aldığın belge var ya, o hem senin delilin hem de operatör ve banka için bir işaret fişeği. Onlar o resmi yazıyı görmeden, çoğu zaman parmağını bile oynatmak istemezler. Yani o belge, senin hukuk nezdindeki ilk adımın, yoksa kimse senin beyanına inanmaz, ne yazık ki.
Peki ya işler daha da sarpa sararsa? Hesabından para çekilmişse, adına kredi kartı çıkarılmışsa? İşte o zaman, geçmiş olsun. Karakoldaki dosya büyür, savcılık devreye girer, hatta mahkemelere kadar yolu olur bu işin. Vallahi billahi, tek başına altından kalkılacak bir durum değildir bu. O zaman bir hukukçuya danışmak, bu karmaşık labirentte yol göstermesi için bir uzmandan yardım almak şart olur, aksi halde boğulur gidersin o evrak yığınında.
Sonunda SIM kartın açılır, mobil bankacılık erişimin geri gelir. O anki rahatlama hissi... Sanki aylardır nefes almıyormuşsun da şimdi ilk kez derin bir soluk almış gibi. Ama o arada kaybettiğin zaman, harcadığın enerji, yaşadığın stres... Hani derler ya, "ömründen ömür gider". Bazen bir kağıt parçası, bir imza, hayatının akışını ne kadar değiştirebiliyor, değil mi?
Bu yüzden, başına böyle bir şey gelirse, ilk iş paniklememek. Sonra da o zinciri takip etmek: Kayıp/çalıntı ihbarı, karakol, operatör, banka... Hiçbir halkayı atlama. Çünkü atladığın her halka, o koca sistemin içinde senin daha da kaybolmana neden olur. Anlatabildim mi abi? Hızlı hareket etmek, doğru adımları atmak... Başka çaresi yok bu işin, yoksa o bürokrasi çarkı seni ezer de geçer...
