PrismTuning
Kayıtlı Kullanıcı
Sabah uyandın, bankana baktın, hop! Hesabında bir bloke, maaşında bir kesinti... Dünya başına yıkıldı değil mi? O anki çaresizlik, o öfke, hele o "ben ne yapacağım şimdi" düşüncesi... Vallahi billahi hepimiz yaşadık ya da tanık olduk bunlara.
Sonra bir umut ışığı belirdi; "Taksitlendirelim!" dedin. Borcunu yapılandırdın, rahat bir nefes aldın. Tamam, oh be, bitti bu çile diye düşündün. Her şey yoluna girdi, öyle değil mi?
Ama o da ne? Hâlâ bloke duruyor! Para hâlâ hesabına yatmıyor ya da maaşından kesinti devam ediyor. İçine bir kurt düşüyor, "Yine mi kandırıldım?" hissi... İnsanın psikolojisi bozuluyor abi, gerçekten.
Aslında süreç hemen öyle "taksit yaptım, anında kalktı" şeklinde işlemiyor... Keşke öyle olsa, keşke her şey bu kadar hızlı olsa.
İcra dairesi o taksitlendirme anlaşmasını resmileştirecek önce. Sonra o yazıyı bankana, işverenine gönderecek. Düşünsene, arada bir sürü aracı var. Posta var, e-tebligat var, sistemin işlemesi var.
Bankalar, aman ya Rabbi... O yazıyı alacaklar, kendi iç sistemlerinde işleyecekler. Bu da bir zaman alıyor. Bir gün, iki gün... Bazen daha da uzun sürebiliyor. Sanki bilerek yapıyorlar gibi gelir insana o an, değil mi?
Sen borcunu yapılandırmış olabilirsin, evrakların tamam olabilir. Ama o evrakların ilgili yerlere ulaşıp sistemlere işlenmesi bambaşka bir süreç. Yani söz uçar yazı kalır derler ya, yazının da yerine ulaşması ve okunması var.
Peki ne yapmalı bu durumda? Sakın boş durma. İcra dairesinden o taksitlendirme belgesinin bir örneğini al. Elden götür bankana ya da işverenine, hızlandırmak için. Biliyorum, koşuşturmak yorucu ama...
"İşlem tamamlandı, taksitlendirme yapıldı, blokeyi kaldırın!" diyen bir yazı olmadan, bankalar adım atmaz kolay kolay. Risk almak istemezler. Onların da kendi prosedürleri var, güvenliği var.
Hatta bazen, o icra yazısı bankaya ulaşsa bile, bankanın o yazıyı sisteme girmesi de bir zaman dilimi alabiliyor. Onların da kuyruğu var, öncelikleri var... Senin durumun "acil" değilmiş gibi gelir bazen.
Bu süreçte sabır, evet, çok önemli. Ama sadece sabretmek de yetmez. Takipçi olacaksın. Ara, sor, git, göster. Peşini bırakmayacaksın ki hızlıca çözülsün. Kendi işini kendin takip etmezsen...
Özellikle maaş hacizlerinde durum biraz daha karmaşıklaşabilir. İşverenin muhasebe departmanı o yazıyı alacak, kendi sistemlerinde güncelleyecek, sonra bankasına talimat verecek... Zincir biraz uzuyor orada.
Yani taksitlendirme yapmak, borcu kapatmaya giden yolda atılan en büyük adım, evet. Ama anında sihirli değnek değmiş gibi blokenin kalkmasını bekleme hemen. Gerçekçi ol. Birkaç gün o stresi yaşayacaksın yine.
Ama eninde sonunda kalkar, merak etme. Doğru adımları attıysan, evraklar doğruysa, biraz sabır ve sıkı takip ile o bloke kalkar ve o rahat nefesi sonunda alırsın. İşte o an... Değil mi? O anın tadı bambaşka olur.
Sonra bir umut ışığı belirdi; "Taksitlendirelim!" dedin. Borcunu yapılandırdın, rahat bir nefes aldın. Tamam, oh be, bitti bu çile diye düşündün. Her şey yoluna girdi, öyle değil mi?
Ama o da ne? Hâlâ bloke duruyor! Para hâlâ hesabına yatmıyor ya da maaşından kesinti devam ediyor. İçine bir kurt düşüyor, "Yine mi kandırıldım?" hissi... İnsanın psikolojisi bozuluyor abi, gerçekten.
Aslında süreç hemen öyle "taksit yaptım, anında kalktı" şeklinde işlemiyor... Keşke öyle olsa, keşke her şey bu kadar hızlı olsa.
İcra dairesi o taksitlendirme anlaşmasını resmileştirecek önce. Sonra o yazıyı bankana, işverenine gönderecek. Düşünsene, arada bir sürü aracı var. Posta var, e-tebligat var, sistemin işlemesi var.
Bankalar, aman ya Rabbi... O yazıyı alacaklar, kendi iç sistemlerinde işleyecekler. Bu da bir zaman alıyor. Bir gün, iki gün... Bazen daha da uzun sürebiliyor. Sanki bilerek yapıyorlar gibi gelir insana o an, değil mi?
Sen borcunu yapılandırmış olabilirsin, evrakların tamam olabilir. Ama o evrakların ilgili yerlere ulaşıp sistemlere işlenmesi bambaşka bir süreç. Yani söz uçar yazı kalır derler ya, yazının da yerine ulaşması ve okunması var.
Peki ne yapmalı bu durumda? Sakın boş durma. İcra dairesinden o taksitlendirme belgesinin bir örneğini al. Elden götür bankana ya da işverenine, hızlandırmak için. Biliyorum, koşuşturmak yorucu ama...
"İşlem tamamlandı, taksitlendirme yapıldı, blokeyi kaldırın!" diyen bir yazı olmadan, bankalar adım atmaz kolay kolay. Risk almak istemezler. Onların da kendi prosedürleri var, güvenliği var.
Hatta bazen, o icra yazısı bankaya ulaşsa bile, bankanın o yazıyı sisteme girmesi de bir zaman dilimi alabiliyor. Onların da kuyruğu var, öncelikleri var... Senin durumun "acil" değilmiş gibi gelir bazen.
Bu süreçte sabır, evet, çok önemli. Ama sadece sabretmek de yetmez. Takipçi olacaksın. Ara, sor, git, göster. Peşini bırakmayacaksın ki hızlıca çözülsün. Kendi işini kendin takip etmezsen...
Özellikle maaş hacizlerinde durum biraz daha karmaşıklaşabilir. İşverenin muhasebe departmanı o yazıyı alacak, kendi sistemlerinde güncelleyecek, sonra bankasına talimat verecek... Zincir biraz uzuyor orada.
Yani taksitlendirme yapmak, borcu kapatmaya giden yolda atılan en büyük adım, evet. Ama anında sihirli değnek değmiş gibi blokenin kalkmasını bekleme hemen. Gerçekçi ol. Birkaç gün o stresi yaşayacaksın yine.
Ama eninde sonunda kalkar, merak etme. Doğru adımları attıysan, evraklar doğruysa, biraz sabır ve sıkı takip ile o bloke kalkar ve o rahat nefesi sonunda alırsın. İşte o an... Değil mi? O anın tadı bambaşka olur.
